«Πρωτοφανής υπήρξε η στάση της Περιφερειακής Αρχής Πελοποννήσου εμφανώς λειτουργώντας ως κομματικός βραχίονας και όχι ως αυτοδιοικητικός, προεξοφλώντας το τέλος των λιγνιτικών μονάδων κατάφεραν να ψελλίσουν λίγα λόγια για την μεταλιγνιτική εποχή στη Μεγαλόπολη κάνοντας τοπικό ένα θέμα που αγγίζει όλη την Πελοπόννησο και έχει και εθνικές διαστάσεις». Αυτό τόνισε σε δήλωσή της η Αντωνία Μπούζα, Περιφερειακή Σύμβουλος Πελοποννήσου, πρώην Αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας, υπεύθυνη Π.Ε. Μεσσηνίας (“Νέα Πελοπόννησος”), σχολιάζοντας τη χθεσινή απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου για τη διακοπή λειτουργίας των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη.
Στη δήλωσή της η κα Μπούζα αναφέρει τα εξής:
«Ένα πολύ σημαντικό θέμα απασχόλησε το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου.
Οι αιφνιδιαστικές αποφάσεις για κλείσιμο μονάδων της ΔΕΗ, χωρίς να βασίζονται σε κάποιο κατατεθειμένο σχεδιασμό, αλλά μόνο στις πολιτικές του γόνατου που οδηγούν σε περιπέτειες τους εργαζόμενους της ΔΕΗ, την πόλη της Μεγαλόπολης, την Πελοπόννησο αλλά και τους καταναλωτές της ΔΕΗ ανησυχούν για τις επιπτώσεις.
Πρωτοφανής υπήρξε η στάση της Περιφερειακής Αρχής Πελοποννήσου εμφανώς λειτουργώντας ως κομματικός βραχίονας και όχι ως αυτοδιοικητικός, προεξοφλώντας το τέλος των λιγνιτικών μονάδων κατάφεραν να ψελλίσουν λίγα λόγια για την μεταλιγνιτική εποχή στη Μεγαλόπολη, κάνοντας τοπικό ένα θέμα που αγγίζει όλη την Πελοπόννησο και έχει και εθνικές διαστάσεις.
Πρωτοφανής και η ανεπάρκεια του Προέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου Πελοποννήσου να προεδρεύσει να κρατήσει ψηλά το κύρος του θεσμού και να μεριμνησει ακομη και για την καταμέτρηση των ψηφισάντων Περιφερειακών Συμβούλων στα ψηφίσματα που κατατέθηκαν.
Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΣ ΜΠΟΥΖΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Πρωτοφανής όμως υπήρξε και η αφωνία των Περιφερειακών Συμβούλων της πλειοψηφίας καθόσον ουδείς τοποθετήθηκε στο φλέγον αυτό θέμα πλην του εισηγητή».
Η τοποθέτηση της Περιφερειακής Συμβούλου («Νέα Πελοπόννησος») Αντωνίας Μπούζα στη χθεσινή συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου έχει ως εξής:
«Οι αιφνιδιασμοί στην άσκηση της κεντρικής πολιτικής ποτέ δεν αφορούν ένα σύγχρονο κράτος. Τις πολιτικές του γόνατου τις έχουμε πληρώσει ακριβά.
Στο Εθνικό σχέδιο για την ενέργεια και το κλίμα προχωράμε χωρίς αναθεώρηση και με αιφνιδιαστικές ενέργειες και χωρίς κατατεθειμένο σχέδιο, καίτοι την ευρωπαϊκή νόρμα για το κλίμα δεν την ακολουθούν οι Βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης που θα κλείσουν τις λιγνιτικές του μονάδες όχι το 2028 αλλά το 2038 και το 2050 .
Εμείς στην χωρίς σχέδιο για την ενέργεια Ελλάδα μαθαίνουμε πως οι λιγνιτικές μονάδες σε όλη τη χώρα θα κλείσουν το 2028 και ιδίως στην Πελοπόννησο στη Μεγαλόπολη η μονάδα 3 θα κλείσει το 2020, που είναι αυτή που κάνει αποθείωση δηλ. κάνει την πρώτη επεξεργασία του ορυκτού καυσίμου και απομακρύνει τις θειούχες προσμείξεις, οι οποίες κατά την καύση δημιουργούν τα ρυπογόνα οξείδια του θείου και αυτή που η κιλοβατώρα που παράγει κοστίζει λιγότερο. Είναι επίσης αυτή που θερμαίνει σε σύνδεση με την τηλεθέρμανση την πόλη της Μεγαλόπολης.
Άλλωστε η 3η μονάδα έχει περιθώριο να δουλέψει νόμιμα μέχρι το 2025 και η 4 μέχρι το 2035. Από τις λοιπές μονάδες που αποφάσισαν να κλείσουν το 2028 πόσες έχουν τη δυνατότητα της αποθείωσης που προστατεύει το περιβάλλον;
Παράδοξα πράγματα συμβαίνουν, που ανησυχούν για τους πραγματικούς σχεδιασμούς, όταν με το περιβαλλοντικό πρόσχημα, σταματάς μεν την εξόρυξη και τη χρήση του εγχώριου λιγνίτη και επιλέγεις όχι την ενέργεια των ΑΠΕ, αλλά τη χρήση του υγροποιημένου φυσικού αερίου, που ίσως περιβαλλοντικά δείχνει λιγότερο επιβλαβές στο περιβάλλον, αλλά η χρήση του στη βιομηχανία ενέχει κινδύνους.
Φτάσαμε στο 2019 και ακόμη οι Α.Π.Ε. που έπρεπε να είναι ο κύριος και ουσιαστικός μας στόχος, έχουν δαιμονοποιηθεί από κάποιους και σαν Χώρα δεν έχουμε καταφέρει τεχνολογικά να αποθηκεύουμε την παραγόμενη από τις ΑΠΕ ηλεκτρική ενέργεια, προκειμένου να μειωθεί η σοβαρή μας ενεργειακή εξάρτηση. Είμαστε ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε. η περισσότερο ενεργειακά εξαρτημένη χώρα.
Η χρησιμοποίηση άλλων τρόπων για την παραγωγή ενέργειας έχει περάσει στα ψιλά και οι κυβερνήσεις σφυρίζουν αδιάφορα στη χρήση της γεωθερμίας, των υδροηλεκτρικών μονάδων κλπ.
Σε ότι αφορά τη Μεγαλόπολη βλέπουμε πως η πολιτική των προσωρινών λύσεων και της πολιτικής του γόνατου συνεχίζεται.
Βλέπουμε πως με τις συνεχείς αποτυχίες πώλησης των μονάδων της Μεγαλόπολης οδηγείται η Λιγνιτική Μεγαλόπολης ως θυγατρική της ΔΕΗ σε περαιτέρω απαξίωση με τεράστιες επιπτώσεις στη λειτουργία της.
Το ηλεκτρικό
ρεύμα είναι δημόσιο αγαθό και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να κερδοσκοπεί σε
βάρος της κοινωνίας και να χρησιμοποιείται το ηλεκτρικό ρεύμα που έχει ανάγκη ο
κόσμος, οι απλοί καταναλωτές που τα χρόνια της κρίσης έφτασαν να ζουν με κεριά
και να ζεσταίνονται με μαγγάλια επειδή ο πολιτισμός κοστίζει πανάκριβα. Δεν
μπορεί να είναι εμπόρευμα που πωλείται και μάλιστα ακριβά ούτε χώρος πλουτισμού
το δημόσιο αγαθό της ηλεκτρικής ενέργειας κύριοι.
Οι επιπτώσεις για ολάκερη την Πελοπόννησο και την οικονομική της προοπτική από
τις αιφνιδιαστικές κυβερνητικές αποφάσεις θα είναι ιδιαίτερα αρνητικές.
Σε ότι αφορά τους εργαζόμενους:
Στην Λιγνιτική Μεγαλόπολης πριν έναν χρόνο εργάζονταν 1.100 μόνιμοι εργαζόμενοι. Με στόχο την μείωση του προσωπικού για να γίνει πιο ελκυστική στους επενδυτές, φτάσαμε σήμερα στους 785 μόνιμους υπαλλήλους. Στα ορυχεία 485, στην 3η μονάδα 180 και στην 4η 120. Με τους συμβασιούχους και τους εργαζόμενους στους διάφορους εργολάβους, ξεπερνάμε τους 1500 εργαζόμενους. Τι έχει προβλεφθεί για όλες αυτές τις οικογένειες; Έχει ληφθεί μέριμνα εργασίας και όχι των εθελουσίων συνταξιοδοτήσεων που ως πρακτική χρεοκόπησε τα ταμεία και οδήγησε σε φτώχεια τους συνταξιούχους όλων των ταμείων;
Σε ότι αφορά την στοχευμένη πολιτική της διάλυσης πριν και της πώλησης μετά, των ασημικών μας κι εννοώ την (ΔΕΔΔΗΕ – ΑΔΜΗΕ) ζητούμε αλλαγή στάσης και εφαρμογή συγκροτημένης πολιτικής για την ενέργεια, αποδεκτής και συμφέρουσας για τον τόπο και όχι υλοποίηση πολιτικών σκιών και ψιθύρων».
