Σε σχετική έρευνα για την ελευθεροτυπία διεθνώς, η χώρα μας κατατάσσεται στην 65η θέση (rsf.org) για το 2020. Αυτό είναι ένα φαινόμενο το οποίο πρέπει να μας προβληματίσει έντονα και ευρύτερα ως πολίτες, αλλά κυρίως να προβληματίσει τους αρμόδιους φορείς για τη διασφάλιση της πολυφωνίας και της αντικειμενικής ενημέρωσης, όπως το ελληνικό ίδρυμα ευρωπαϊκής και εξωτερικής πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), εάν επιθυμούμε και επιδιώκουμε να επικαλούμαστε την εμπέδωση του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της Ελλάδας. Η διαβάθμιση της ελευθερίας του τύπου, σύμφωνα με την παραπάνω έρευνα, έχει 4 επίπεδα ελευθεροτυπίας και η χώρα μας χαρακτηρίζεται ως “Προβληματική” με βαθμό 28,80 στο συγκεκριμένο πεδίο, πράγμα το οποίο σε καμία περίπτωση δεν τιμά, αφενός, τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης και τους δημοσιογράφους, και αφετέρου, εμάς τους ίδιους. Στον ακόλουθο πίνακα μπορείτε να δείτε αναλυτικά τα στοιχεία και την κατάταξη της χώρας μας.
Η έλλειψη ελευθεροτυπίας και η στρέβλωση της αλήθειας είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Πρόσφατα, η πλειοψηφική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαμάτας θεωρώ ότι αλλοιώθηκε σε άρθρο τοπικού μέσου ενημέρωσης, πράγμα το οποίο δυστυχώς επιβεβαιώνει τα παραπάνω στοιχεία και αναφέρομαι ειδικότερα σε άρθρο της εφημερίδας “Ελευθερία”, την Πέμπτη 11/03/2021, με τίτλο: “Τα φαντάσματα να επιστρέψουν στους τάφους τους” το οποίο μπορείτε να αναγνώσετε στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://bit.ly/2NjE9q6. Σύμφωνα με το παραπάνω άρθρο, δεν οδηγείται μόνο η ελευθεροτυπία σε προβληματικές ατραπούς στη χώρα μας, αλλά και η δημοκρατική έκφραση θεσμικών οργάνων. Ο τίτλος και μόνο περιέχοντας τις λέξεις “φαντάσματα” και “τάφους” είναι άκρως διχαστικός προς τους αναγνώστες της εφημερίδας, διότι η μεν πρώτη ενδεχομένως να υπονοεί την φαντασιακή ύπαρξη της αστυνομικής βίας στην πλατεία της Ν. Σμύρνης (την οποία αφορούσε το ψήφισμα που κατατέθηκε προς ψήφιση στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας την 08/03/2021), η δε δεύτερη την ενδεχόμενη προσδοκία του για την πολιτική αντίληψη καταδίκης της πρωτοφανούς αστυνομικής βίας, όπως εκφράστηκε κατά πλειοψηφία από το ανώτατο δημοκρατικό όργανο της πόλης μας, ενός νομικά θεσμοθετημένου και δημοκρατικά εκλεγμένου συλλογικού οργάνου.
Στην πρώτη παράγραφο αναφέρεται: “Θα ήταν παράδοξο ένας χρυσαυγίτης να μην υποστηρίξει την αντίληψή του για την Αστυνομία και τη λειτουργία της, ένας κομμουνιστής τη δικιά του για το «αστικό κράτος», ένας νεοδημοκράτης να μην στηρίξει την κυβέρνηση, και ένας πραγματικά ανεξάρτητος να μην δει συνολικά το ζήτημα της πολιτικής βίας. Όταν επιλέγεις να συζητήσεις ένα θέμα που διχάζει, δεν μπορείς μετά να… σκούζεις για το διχασμό.” Αυτή είναι μια εξόχως άστοχη τοποθέτηση. Πρώτον, δεν ακούστηκε κανένας άλλος, πλην του συγκεκριμένου αρθρογράφου, να “σκούζει”. Επιπλέον, το ψήφισμα καταδίκης της αστυνομικής βίας ένωσε τις παρατάξεις και τους επικεφαλής της αντιπολίτευσης του δήμου Καλαμάτας, δεν τους δίχασε, και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι το υπερψήφισαν με θέρμη και κατά πλειοψηφία (κ. Κοσμόπουλος, κ. Τζαμουράνης, κ. Μάκαρης, κα. Κουζή, κ. Νιάρχος, κ. Αντωνόπουλος). Αντιθέτως, οι παρόντες δημοτικού σύμβουλοι του κ. δημάρχου δήλωσαν ΑΠΟΝΤΕΣ. Μιλώντας, λοιπόν, με πολιτικούς όρους οι μόνοι οι οποίοι διχάστηκαν (λαμβάνοντας διαφορετικές θέσεις) ήταν ο κ. Κουκούτσης (πρώην βουλευτή της Χρυσής Αυγής) ο οποίος τοποθετήθηκε κατά του ψηφίσματος και ο νυν δήμαρχος Καλαμάτας και οι παρόντες δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξής Δημιουργική Πρωτοβουλία οι οποίοι δήλωσαν ΑΠΟΝΤΕΣ ενώ ήταν εκεί.
Στην δεύτερη παράγραφο, αναφέρεται: “Τα δημοτικά και τα περιφερειακά συμβούλια δεν είναι για να εκδίδουν ψηφίσματα διά… πάσαν νόσον. Η απλή αναλογική έχει δώσει χώρο να θέτει ο καθένας για συζήτηση την πολιτική του ατζέντα, και μέσω ευκαιριακών συμμαχιών να επιδιώκει την έκδοση ψηφισμάτων με ξεκάθαρη μικροκομματική στόχευση. Το έργο αυτό το ζούμε κυρίως στο Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου – προχθές το ζήσαμε και στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας. Δεν γνωρίζουμε αν η αστυνομική βία θα σταματήσει επειδή καταδικάστηκε από 13 δημοτικούς συμβούλους της Καλαμάτας”. Και αυτή είναι μια, επίσης, άστοχη τοποθέτηση. Πρώτον, δεν μπορεί να λεχθεί ότι υφίσταται μικροκομματική στόχευση, όταν οι παρατάξεις οι οποίες υπερψήφισαν το ψήφισμα καταδίκης της αστυνομικής βίας ανήκουν ιδεολογικά και πολιτικά σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Εγώ που είμαι φιλελεύθερος, συμφώνησα με τους εκπροσώπους του ΚΚΕ όταν διαπίστωσα, ότι καταπατήθηκε με βάναυσο και προκλητικό τρόπο το ανθρώπινο και νόμιμο δικαίωμα διάβασης μιας πλατείας από έναν πολίτη, όχι μόνο γιατί αντιλήφθηκα τη “νόσον” όπως λέτε, αλλά διότι η κεντρική πλατεία της Καλαμάτας είναι μεγαλύτερη και απέχει μόλις 3 ώρες από αυτήν της Ν. Σμύρνης. Δεύτερον, όσον αφορά την ανησυχία, εάν περιορίζεται η αστυνομική βία από την πλειοψηφική απόφαση ενός συλλογικού οργάνου της αυτοδιοίκησης, οφείλω να πω ότι έτσι γίνεται σε μια δημοκρατία. Πολιτικά σώματα, λαμβάνουν πλειοψηφικές πολιτικές αποφάσεις για θέματα τα οποία άπτονται των κοινωνικών εξελίξεων. Και όσο πιο γρήγορα αντανακλαστικά επιδεικνύουν, τόσο καλύτερα για τη Δημοκρατία. Ωστόσο, εάν χρειάζεστε και ένα δεύτερο μέτρο αμεσοδημοκρατίας μπορείτε να δείτε τα 58.000+ “έλεος” πολιτών όλων των κομμάτων στην αντίστοιχη δημοσίευση στο προφίλ του κ. Πρωθυπουργού στα social media, εδώ: https://bit.ly/3eD08ng. Εκτός αν ορισμένοι λανθασμένα θεωρούν ότι τον Έλληνα πρωθυπουργό τον ακολουθούν στα social media, αποκλειστικά ψηφοφόροι του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην τρίτη παράγραφο, αναφέρεται: “Η έλλειψη επαγγελματισμού στην Αστυνομία δεν είναι κάτι καινούργιο και δεν διορθώνεται με έκδοση ψηφισμάτων: Χρειάζεται διαρκής προσπάθεια και μηχανισμοί ελέγχου και τιμωρίας. Το να προσπαθείς ταυτόχρονα να κάνεις την τρίχα τριχιά, προκειμένου από κάπου να πιαστείς, είναι πολιτικά μυωπικό, γιατί όπως αποδεικνύεται από την εξέλιξη των πραγμάτων… πηγαίνεις για μαλλί και βγαίνεις κουρεμένος”. Πρώτον, οι μηχανισμοί ελέγχου και τιμωρίας εκφράζουν πάντοτε τους γνήσιους εκφραστές και ταγούς των “μεγάλων δημοκρατικών παρατάξεων”. Αυτό είναι γνωστό. Αυτό που χρειάζεται το αστυνομικό σώμα είναι καλύτερη και διευρυμένη εκπαίδευση. Και αυτό θα γίνει ξανά με αποφάσεις δημοκρατικών θεσμικών οργάνων. Είναι αξιοσημείωτο, το γεγονός, ότι κάποιοι ακόμα και σήμερα επιδιώκουν να εξαλείψουν τις έννοιες “έλεγχος” και “τιμωρία” από τις πρακτικές του αστυνομικού σώματος, προτείνοντας περισσότερο “έλεγχο” και “τιμωρία” για το ίδιο το αστυνομικό σώμα. Με “έλεγχο” και “τιμωρία” δεν διδάσκεται ο “επαγγελματισμός”. Δεύτερον, δεν έγινε καμία τρίχα, τριχιά. Η αστυνομική βία αποδοκιμάστηκε, επακριβώς ως τέτοια. Η φράση: “πηγαίνεις για μαλλί και βγαίνεις κουρεμένος”, πριν τελειώσει η ανάγνωση αυτού του κειμένου θα έχει ήδη αναθεωρηθεί.
Στην τέταρτη παράγραφο, αναφέρεται: “Τα εμφυλιοπολεμικά τσεκούρια που με κάθε ευκαιρία ξεθάβουν ορισμένοι δεν έχουν θέση στη σύγχρονη πραγματικότητα. Το μόνο που προσφέρουν είναι δυστυχία και πόνο. Αρκετά πληρώσαμε διχαστικές αντιλήψεις και υπερβολές. Είναι καιρός να επιστρέψουν τα φαντάσματα στους τάφους τους”. Πρώτον, από τη στιγμή που η έγκυρη πλειοψηφική απόφαση ενός δημοκρατικού οργάνου, όπως το Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας, μεταφράζεται και ερμηνεύεται “δημοσιογραφικά” ως εμφυλιοπολεμικό τσεκούρι, η όποια συζήτηση τελειώνει εκεί. Ανήκει ιδεολογικά στον εξωκοινοβουλευτικό χώρο. Αρκετά πληρώσαμε διχαστικές αντιλήψεις και υπερβολές; Και επειδή, η ελευθεροτυπία, η ελεύθερη έκφραση και η αδέσμευτη αντικειμενική πληροφόρηση είναι το ζητούμενο, το παρόν αποστέλλεται ως απάντηση στο παραπάνω άρθρο προς όλα τα Μεσσηνιακά ΜΜΕ.
Χειλάς Παναγιώτης
www.cheilas.gr
Δημοτικός Σύμβουλος Καλαμάτας
