Της Αντωνίας Μπούζα
Η εν γένει κατάσταση της Ελλάδος σήμερα, όπως και η διαβίωση των Ελλήνων πολιτών, δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί καλή, παρά μόνο ανεκτή.
Το πολιτικό σύστημα συλλήβδην, ζει σε δικό του εικονικό κόσμο.
Κάποιοι, στον κόσμο του αυτοθαυμασμού και της απόλυτης ικανοποίησης για τα δήθεν σπουδαία επιτεύγματα και άλλοι στον κόσμο της απόλυτης καταγγελίας, απαξίωσης, μιζέριας, συνομωσιολογίας κλπ.
Στη μέση όλων αυτών βρίσκονται οι Έλληνες πολίτες, που εν πολλοίς βαρύνονται για κάποιες επιλογές τους, που αποδεδειγμένα, τους στοίχισαν την ευημερία τους.
Η αλήθεια είναι πλέον δυσεύρετη και η υπερπληροφόρηση, παραπληροφόρηση και αποσιώπηση, εγκλωβίζει σε διλήμματα την κοινωνία, η οποία αγνοεί την εκπόρευση των όποιων πληροφοριών έρχονται σε γνώση της. Η νέα εποχή της τεχνολογίας, της ψηφιακής πραγματικότητας και της τεχνητής νοημοσύνης, μας βρίσκει απόλυτα απροετοίμαστους και χωρίς κάποια αναχώματα π.χ. γνώση και νομικό οπλοστάσιο για να προστατευτούμε.
Στις αρχές του 21ου αιώνα όλοι ατενίζαμε με αισιοδοξία τη νέα εποχή και τις προκλήσεις της , με την τότε κυβέρνηση να μας εμφανίζει τον εκσυγχρονισμό και την νομισματική ολοκλήρωση με την Ο.Ν.Ε. ως το μέγα επίτευγμα των Ελλήνων που θα άλλαζε ριζικά το μέλλον τους επί τα βελτίω.
Φευ… όσα ακολούθησαν φαντάζουν ως αχός και βαριά σκιά στην Ελληνική ιστορία, με κυβερνήσεις χωρίς ενδοιασμούς και αναστολές, πανέτοιμες να παραπλανήσουν, να ωραιοποιήσουν καταστάσεις, να δημιουργήσουν ψεύτικες ελπίδες, σε έναν λαό που είχε μεγάλη ανάγκη να πιστέψει κάπου, να πιαστεί από πατριωτικά λόγια και να εμπιστευθεί την πολιτική και τους πολιτικούς. Από τον εκσυγχρονισμό, περάσαμε στην ήπια προσαρμογή, στη συνέχεια στο «λεφτά υπάρχουν», στα Ζάππεια, στον ένα Νόμο και ένα άρθρο και φτάσαμε στο Επιτελικό κράτος και στις μεταρρυθμίσεις. Ωραίες ως ιδέες, αλλά ως πολιτική πρακτική και πράξη; Αποτυχία! Αποτυχία! Αποτυχία!
Αυτήν την σκοτεινή περίοδο των 24 ετών από την αρχή του 21ου αιώνα, ήρθαν τα πάνω – κάτω στη ζωή μας, στις αξίες μας, στην ηθική μας, στις ανάγκες μας, στους θεσμούς που θεωρούσαμε στυλοβάτες της δημοκρατίας μας.
Σταδιακά αλλάξαμε και εμείς, ο λαός. Γίναμε ανεκτικοί στο ψέμα, στη ραδιουργία, γίναμε ατομιστές, ευκολόπιστοι και αφελείς.
Σπάνια βλέπουμε το δάσος παρά μόνο εστιάζουμε στο δέντρο, δεν αντιλαμβανόμεθα την επιστήμη της λογοκρισίας και της πλύσης εγκεφάλου που υφιστάμεθα, αλλά θεωρούμε τάχα πως μετέχουμε στη συνδιαμόρφωση του μέλλοντός μας και εμπιστευόμαστε όσα ανέφικτα λέγονται, που ηχούν καλά στα αυτιά μας. Συγχρόνως εμμένουμε σε επιλογές που ξεκινούν από άλλες εποχές, τότε που η ιδεολογία είχε νόημα και ουσία και αφήνουμε εμφανώς εκπροσώπους πολλών και ποικίλων συμφερόντων, να μας πείθουν, να μας διοικούν, ενώ αναμένουν να μας διοικήσουν άλλοι πιθανόν πιο επικίνδυνοι, όντας αδαείς, χειραγωγούμενοι ίσως από άλλα συμφέροντα και προπέτες. Φυσικά για συνεννόηση και συμπόρευση ούτε λόγος. Όλοι, εναντίον όλων.
Π.χ. Ψηφίσαμε στις Ευρωεκλογές και στείλαμε πρόσωπα στην Ευρωβουλή που μας έλεγαν όσα ωραία θέλαμε να ακούσουμε, χωρίς όμως να μπούμε στη βάσανο να σκεφτούμε πως όσα μας υπόσχονταν δεν μπορούν να γίνουν πράξη, αφού υπερισχύουν οι Κοινοτικοί Νόμοι και το Ευρωπαϊκό δίκαιο που έχουμε ήδη ψηφίσει ως Χώρα πχ για τους μετανάστες, την αγροτική πολιτική κλπ. Παρόμοια ψηφίσαμε και στις εκλογές για Δήμους και Περιφέρειες.
Πειστήκαμε από αόριστη συνθηματολογία, βασιστήκαμε σε ψεύτικες διαβεβαιώσεις περί πακτωλού χρηματοδοτήσεων στους ομόσταυλους υποψηφίους, αρκεστήκαμε σε ιδεολογική ταύτιση και σε χλιδάτες εκδηλώσεις, παρουσίες μεγαλόσχημων της πολιτικής δηλ. άρτον και θεάματα.
Το αποτέλεσμα της ελαφρότητας στη διαχείριση του μέλλοντός μας, είναι τραγικό, αφού κάθε μέρα είμαστε και χειρότερα, αλλάζει βίαια το κοινωνικό και οικονομικό status qu της πατρίδας μας, ερημώνει η ύπαιθρος, φθίνει η αγροτοκτηνοτροφική απασχόληση, αλλάζει το επιχειρηματικό τοπίο, δεν προχωρούν, ούτε σχεδιάζονται δημόσια έργα αφού το Κράτος έχει σταματήσει κάθε ροή χρηματοδότησης, χάνονται ευκαιρίες για τον τόπο, την επιχειρηματικότητα και πολλά ακόμη. Σε κάθε έκφανση της δημόσιας ζωής τα συμφέροντα είναι εμφανή και προκλητικά μπροστά μας.
Οι διάφοροι δήθεν «πατριώτες» της πολιτικής μας ζωής, αρκούνται σε κάποιες έμμισθες θέσεις ή σε πόστο σε κάποια «πολιτική παράγκα», οι λοιποί ξέχασαν όσα υποσχέθηκαν και οι αδίστακτοι είναι έτοιμοι να παραπλανήσουν για μία ακόμη φορά, για να μην χάσουν θέσεις και αξιώματα.
Με τέτοια νοοτροπία είναι βέβαιο πως οδηγούμαστε στην απόλυτη καταστροφή. Πρέπει οι πολίτες πρώτα να αλλάξουν σκέψεις και νοοτροπία για να πιέσουν στη συνέχεια για αλλαγή και της πολιτικής νομενκλατούρας που μας οδηγεί σε δύσκολο και ανηφορικό δρόμο χωρίς σαφή και ξεκάθαρη ατζέντα για τις μεγάλες προκλήσεις της εποχής.
Ες αύριον τα σπουδαία. Να μην το ξεχνάμε ποτέ!!!
