Ο κ. Μητσοτάκης, ενώ έπρεπε να είχε φύγει από χθες, μοιάζει ακόμη ισχυρός, λόγω της πολιτικής συγκυρίας.
Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚH
Οι φετινές πυρκαγιές έκαψαν 1,6 εκατομμύρια στρέμματα δάσους, σύμφωνα με την WWF. Η Δαδιά καιγόταν για δεκαέξι μέρες και σχεδόν εξαφανίστηκε. Βόμβες έσκασαν μέσα σε στρατόπεδο στη Νέα Αγχίαλο. Το κράτος ανύπαρκτο. Πόλεις και χωριά πλημμύρισαν. Ο θεσσαλικός κάμπος έγινε μια λίμνη. Σπίτια καλυμμένα από λάσπη. Στρατιωτικά ελικόπτερα στο Στεφανοβίκειο κολυμπούσαν στο νερό. Η εθνική οδός κλειστή για μέρες. Άνθρωποι και ζώα πνίγηκαν, περιουσίες καταστράφηκαν. Ο Βόλος παραμένει ακόμη χωρίς νερό. Η κυβέρνηση απούσα. Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός, που με λύσσα στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια τον κ. Μητσοτάκη, βρήκε την αιτία.
Φταίει η κλιματική αλλαγή, άντε και κάποιοι υπουργοί που θα δουν στον επόμενο ανασχηματισμό την πόρτα της εξόδου. Συντονισμένη προσπάθεια να βγει ξανά έξω από το κάδρο των ευθυνών ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας, ο οποίος ακολουθεί και πάλι την ίδια τακτική. Ζητάει συγγνώμη, υπόσχεται λύσεις, μοιράζει ψίχουλα και pass και στο τέλος κοροϊδεύει.
Η Ελλάδα έδωσε για μια ακόμη φορά την εικόνα τριτοκοσμικής χώρας που αναμένει τη μοίρα της. Κι όμως, οι επιστήμονες είχαν προειδοποιήσει για ακραία καιρικά φαινόμενα μέρες πριν. Αποδείχτηκε ότι η κυβέρνηση, ο περιφερειάρχης και οι Δήμαρχοι περίμεναν με σταυρωμένα χέρια. Ο κρατικός μηχανισμός παρουσιάστηκε εντελώς ανέτοιμος. Καμιά προετοιμασία πριν από την έλευση του φαινομένου Daniel, αργοπορημένη παρέμβαση μετά. Κανένας συντονισμός. Καθένας, ιδιώτες και εθελοντές, λειτουργούσε, όπως έκρινε.
Ο στρατός κλήθηκε για βοήθεια με καθυστέρηση. Το 112 ήχησε, αφού είχαν πλημμυρίσει χωριά του θεσσαλικού κάμπου. Τα αντιπλημμυρικά έργα που είχαν εξαγγελθεί μετά τον Ιανό, το 2020, έμειναν στα λόγια. Άλλα κονδύλια, αντί να αξιοποιηθούν για έργα υποδομής, έγιναν ρουσφετολογικές ασφαλτοστρώσεις. Στο τέλος, κάποιοι υπεύθυνοι επέλεξαν τα αναχώματα που θα σπάσουν και τις περιοχές που θα πλημμυρίσουν. Και κάπως έτσι, ο Παλαμάς και η γύρω περιοχή βούλιαξαν στα λασπόνερα.
Ο κ. Μητσοτάκης στη Δ.Ε.Θ. και στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε προσπάθησε να ωραιοποιήσει την εικόνα του επιτελικού κράτους και της κυβέρνησής του, σαν να μιλούσε για άλλη χώρα. Αρνήθηκε για μια ακόμη φορά να αναλάβει με θάρρος την πολιτική ευθύνη για όσα έγιναν και για όσα θα ακολουθήσουν, αφού οι επιπτώσεις δεν έχουν ακόμη φανεί. Ασφαλώς για αυτήν την τραγωδία φταίει η κλιματική αλλαγή, η ένταση της κακοκαιρίας Daniel, ο περιφερειάρχης και οι τοπικοί άρχοντες. Πάνω απ’ όλους, όμως, φταίει εκείνος που κυβερνά τη χώρα, και μάλιστα έχοντας νωπή τη λαϊκή εντολή.
Η επίκληση στο 41% δεν τον απαλλάσσει από τις εγκληματικές παραλείψεις της κυβέρνησής του. Γιατί τελικά, παρά τις καταστροφές, διασώζεται για πολλούς λόγους, και κυρίως χάρη στα Μ.Μ.Ε., τα οποία δεν του ασκούν ίχνος σοβαρής κριτικής. Μένει σχεδόν αλώβητος, επειδή η αξιωματική αντιπολίτευση ασχολείται με τα του οίκου της και βρίσκεται στα όρια της διάσπασης και της διάλυσης. Γιατί ο χλιαρός κ. Ανδρουλάκης ψελλίζει λόγια που μόνο ο ίδιος καταλαβαίνει και γιατί ένα Κ.Κ.Ε. δεν είναι αρκετό να ρίξει την κυβέρνηση. Παραμένει ακόμη πρωθυπουργός, χάρη στην αδιαφορία του ελληνικού λαού και εξαιτίας της αφασίας στην οποία βρίσκεται, με αποτέλεσμα να μην αντιδρά, να μη διαμαρτύρεται και να μη σηκώνεται από τον καναπέ του.
Ο κ. Μητσοτάκης, ενώ έπρεπε να είχε φύγει από χθες, μοιάζει ακόμη ισχυρός, λόγω της πολιτικής συγκυρίας. Αν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δε βρει τον βηματισμό του, αν δεν εκφέρει σύγχρονο πολιτικό λόγο, αν δεν παραμείνει ενωμένος και αν δεν αμερικανοποιηθεί, με τη διαφαινόμενη εκλογή στη θέση του προέδρου του πολιτικού σαλταδόρου κ. Κασσελάκη, τότε ο πρωθυπουργός θα γίνει στην πραγματικότητα ένας μονοκράτορας, κάτι που θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες για τη δημοκρατία και τη χώρα.
Ο επόμενος κίνδυνος συνδέεται με την περιοχή του Αιγαίου. Η συνάντηση των κ.κ. Μητσοτάκη και Ερντογάν και οι πιέσεις των Η.Π.Α. για λύση του ελληνοτουρκικού προβλήματος δείχνουν ότι κάτι ψήνεται. Μακάρι οι εξελίξεις να μην οδηγήσουν σε παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε με ακρωτηριασμό της Ελλάδας. Της χώρας που ζούμε όλοι οι υπόλοιποι, κ. πρωθυπουργέ.
* Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
