Του Παναγιώτη Θ. Χειλά *
Ακούστηκαν και γράφτηκαν αρκετά αυτές τις ημέρες για τη σχετική βλάβη στον αγωγό ύδρευσης στην πόλη της Καλαμάτας και την έλλειψη νερού εν μέσω πανδημίας. Τονίστηκε η αμέλεια των προηγούμενων χρόνων και έγιναν προτάσεις ένταξης του έργου για τον νέο αγωγό στα νέα αναπτυξιακά πακέτα. Σκέφτηκε κανείς, ωστόσο, τη λέξη «γιατί»; Γιατί μπήκαμε ως δημότες σε αυτή τη διαδικασία. Ο λόγος είναι ότι δεν έχουμε καταλάβει ακόμα με σαφήνεια ότι ο άνθρωπος ο οποίος ασκεί διοίκηση πρέπει να είναι κυρίως «Προληπτικός» και όχι «Αντανακλαστικός». Να είναι σε θέση να προγραμματίζει και να ελέγχει την πρόοδο μιας διεργασίας, όχι να αντιδρά σπασμωδικά σε κατάσταση πανικού σε προβλήματα που αυτονόητα θα προκύψουν.
Για τους λόγους αυτούς, ο πρόεδρος στη ΔΕΥΑΚ και ο πρόεδρος του συνδέσμου ύδρευσης, όπως και κάθε άλλη αντίστοιχη θέση ευθύνης, πρέπει να στελεχώνεται από ανθρώπους που να διαθέτουν τεχνική κατάρτιση Μηχανολόγου Μηχανικού ή Πολιτικού Μηχανικού, όχι γιατί πρέπει να κρέμεται ένα πτυχίο πίσω από τον τοίχο ενός γραφείου, αλλά γιατί ένας διπλωματούχος μηχανικός γνωρίζει ότι τα αέρια είναι συμπιεστά και τα υγρά ασυμπίεστα και διέπονται από διαφορετικούς φυσικούς νόμους (αερίων – υδροστατικής πίεσης). Γνωρίζει ότι τα 10 pascal απαιτούν διαφορετική διαχείριση από τα 300 pascal, όχι γιατί έτσι αποφάσισε στις 23:00 το βράδυ, αλλά επειδή αυτό ορίζει το σχετικό τεχνικό πρωτόκολλο πλήρωσης ενός καταπονημένου αγωγού ύδρευσης της συγκεκριμένης διατομής. Η βλάβη η οποία προέκυψε μετά την επισκευή της προγραμματισμένης παρέμβασης συντήρησης δεν ήταν απροσεξία ή ατυχία ή κακή στιγμή.
Ήταν τεχνικά λάθος πλήρωση αγωγού ύδρευσης της συγκεκριμένης διαμέτρου και παλαιότητας.
Ήταν απουσία γνώσης. Την στιγμή εκείνη απουσίαζε το «Πολυτεχνείο» από το συμφέρον του δημότη.
Θα μπορούσε να πει κάποιος: «Εντάξει, λάθη γίνονται». Λάθη γίνονται όταν γνωρίζεις ποιο είναι το σωστό και από αμέλεια ή απροσεξία καταλήγεις στο λάθος. Όταν δεν γνωρίζεις ποιο είναι το σωστό, όπως εδώ με τον τρόπο πλήρωσης ενός αγωγού συγκεκριμένων προδιαγραφών, δεν είναι λάθος, είναι άγνοια. Και η άγνοια βασανιστικά θα σε καταδιώκει δημότη.
Ο δημότης εμπιστεύεται την διαχείριση της εγκυμοσύνης της γυναίκας ή της κόρης του σε έναν επαγγελματία γυναικολόγο ιατρό (και μάλιστα ψάχνει πάντοτε να βρει τον καλύτερο) με άρτια μαιευτική και χειρουργική κατάρτιση για παν ενδεχόμενο, αλλά στην διαχείριση θεμελιωδών αγαθών για τη ζωή του, όπως το νερό, δεν αντιλαμβάνεται πολλές φορές ότι χρειάζεται τον καλύτερο για να διαχειριστεί την απρόσκοπτη διασφάλιση αυτού του αγαθού για λογαριασμό του. Είναι η ψευδαίσθηση διάστασης του ιδιωτικού και του δημοσίου συμφέροντος. Όταν κάτι θεωρούμε ότι μας θίγει ατομικά και αποκλειστικά σε προσωπικό επίπεδο, όπως μια εγκυμοσύνη, υπεύθυνο ορίζουμε τον εαυτό μας για το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα. Όταν κάτι θεωρούμε ότι μας θίγει συλλογικά, όπως η υδροδότηση της πόλης μας, υπεύθυνο ορίζουμε την εξιδανίκευση της πολιτικής μας επιλογής για το βέλτιστο δυνατό αποτέλεσμα.
Δεν έχω άλλα να σου πω για να σε πείσω, ότι είναι προς το συμφέρον σου, τόσο το δημόσιο όσο και το ιδιωτικό, να λαμβάνονται αποφάσεις για τη ζωή σου με άξονα την γνώση. Γνώση χρειάζεσαι στις αποφάσεις που λαμβάνονται σε επίπεδο δήμου για εσένα. Γνώση χρειάζεσαι, όχι επαγγελματίες πολιτευτές, χειραψίες και χτυπήματα στην πλάτη.
* Άρθρο Παν. Χειλά (www.cheilas.gr): 01/05/2020
