Η τελετή για τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Γιώργου Μπίζου -φίλου και ο δικηγόρου του Ν. Μαντέλα που τον γλύτωσε από τη θανατική καταδίκη, ασυμβίβαστου αγωνιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολέμιου των φυλετικών διακρίσεων- έγιναν την Τρίτη (13/9) το βράδυ στη γενέτειρά του, στο Βασιλίτσι της Κορώνης. Τη δαπάνη για την προτομή – την οποία φιλοτέχνησε ο Κώστας Δούσης – είχε αναλάβει η Περιφέρεια Πελοποννήσου και ο Δήμος Πύλου – Νέστορος.
Αμέσως μετά τα αποκαλυπτήρια, χαιρετισμό απηύθυνε ο δήμαρχος Παναγιώτης Καρβέλας, ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε: “Τα μηνύματα που δίνει η ζωή και το έργο του Γιώργου Μπίζου, είναι αυτά που μας έδωσε ο ίδιος ο Χριστός! Ίσως σας φανεί υπερβολή η σύγκρισή μου αυτή, αλλά για σκεφτείτε πόσο επαναστατικές ήταν οι πράξεις του. Πόσο άλλαξε τις ζωές τόσων χιλιάδων ανθρώπων. Όλες οι κινήσεις του, όλοι οι στόχοι του είχαν ως επίκεντρο τον Άνθρωπο, με “Α” κεφαλαίο, τον Άνθρωπο που είναι ίσος με τον διπλανό του, τον Άνθρωπο που βάλλεται από παντού, τον Άνθρωπο που έχει ανάγκη να τον δουν με δικαιοσύνη. Μιλάμε για ένα πραγματικό είδωλο, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Δε χρειάζεται να αναφέρουμε τα βιογραφικά του στοιχεία, είναι γνωστά στους περισσότερους και η συμβολή του στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και η σχέση του με τον ηγέτη Νέλσον Μαντέλα. Σεβασμός και αγάπη. Ειρήνη και ισότητα. Ακούγονται απλά, αλλά είναι τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή. Και ο Γιώργος Μπίζος, μπορεί να ξεκουράζεται εν ειρήνη γιατί σε ένα τεράστιο βαθμό, εκείνος εργάστηκε σκληρά και τα πέτυχε”.
Ακολούθησε σύντομος χαιρετισμός από τον αντιπεριφερειάρχη Μεσσηνίας Βασίλη Καπέλιο, ο οποίος μίλησε με θερμά λόγια για το σκοπό της βραδιάς και στη συνέχεια το λόγο πήρε η πρέσβειρα της Νότιας Αφρικής στην Ελλάδα Beryl – Rose Sisulu, η οποία ανέφερε: “Ο Γιώργος Μπίζος ήταν ένα ξεχωριστό δώρο από τους Έλληνες στη χώρα μου τη Νότια Αφρική. Άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της ελληνικής παρουσίας στη χώρα μου. Έχει βοηθήσει στην οικοδόμηση μιας ισχυρότερης και πολύ ισχυρής ελληνικής διασποράς στη Νότια Αφρική, η οποία αποτελεί απόδειξη των καλών δεσμών φιλίας που υπάρχουν μεταξύ των αντίστοιχων λαών μας. Για εμάς τους Νοτιοαφρικανούς, το όνομα Τζορτζ Μπίζος έχει γίνει ένα θρυλικό όνομα που συνδέεται με τους ανθρώπινους αγώνες για Ελευθερία και Δικαιοσύνη. Είναι μια φιγούρα που αναγνωρίστηκε στις πόλεις και τις κωμοπόλεις, τις κωμοπόλεις και τα χωριά μας σε όλη τη Νότια Αφρική. Η ιστορία της ζωής του είναι συνυφασμένη με τα πιο σημαντικά επεισόδια στους αγώνες του λαού μας. Είναι αξιοσημείωτο το πώς τα είχε ετοιμάσει η μοίρα: ένας άνθρωπος από ένα χωριό τόσο μικροσκοπικό όπως το Βασιλίτσι, να κάνει έργο τόσο μεγάλο, σε μια χώρα μεγάλη όσο η Νότια Αφρική”.
Ο πρόεδρος της Κοινότητας Βασιλιτσίου Νικόλαος – Στυλιανός Τομαροπανάγος σε χαιρετισμό του είπε: “Αυτό το έργο ήταν υποχρέωση όλων μας να γίνει, λόγω του μεγέθους της προσωπικότητας αυτού του ανθρώπου. Επιτρέψτε μου επίσης, να αναφέρω πως σύντομα θα ξεκινήσει και η αναγκαία ανάπλαση της Πλατείας Μπίζου. Ο Γεώργιος Μπίζος ήταν ένας άνθρωπος που έδωσε την ψυχή του ώστε να αποδώσει δικαιοσύνη σε ένα ολόκληρο έθνος, που βαλλόταν βάναυσα από το καθεστώς του απαρτχάιντ και της ανθρώπινης θηριωδίας του. Φοβάμαι, μήπως με τα λίγα λόγια μου, ίσως να μην κατορθώσω να αποδώσω το μεγαλείο της προσωπικότητας αυτής. Ωστόσο θα προσπαθήσω να εστιάσω στην ουσία. Η σημερινή τελετή, δεν θα έχει απολύτως κανένα νόημα, για όλους εμάς και τις επόμενες γενιές, αν πούμε μόνο, τα όμορφα μας λόγια εξιστορώντας το παρελθόν και δεν κοιτάξουμε σε βάθος, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψιν το τι πραγματικά θα πρέπει να σημαίνει για εμάς αυτή η προτομή. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε: τι αξίζει να παίρνουμε φεύγοντας από ένα μνημείο; Στην προκειμένη νομίζω πως θα πρέπει να πάρουμε τουλάχιστον το θάρρος, τη μεθοδικότητα και την επιμονή, ώστε να μπορούμε και εμείς ως μονάδες πρώτα και μετέπειτα ως σύνολο, να αντιστεκόμαστε στις αδικίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά συνάνθρωποι γύρω μας. Να σηκώνουμε ανάστημα σε κάθε μορφή καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είτε μιλάμε για ενδοοικογενειακή βία, είτε για σεξουαλική παρενόχληση, είτε για απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. Κανένας θάνατος άνθρωπου, καμιά ψυχολογική πίεση σε συνάνθρωπο μας δεν μπορεί να προσφέρει στο μέλλον μας. Φεύγοντας, τουλάχιστον να μην έχουμε αφήσει κάτι χειρότερο πίσω μας”.
Ο Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Βασιλιτσιωτών «Η Φανερωμένη» Παναγιώτης Λυμπέρης ανέφερε στον χαιρετισμό του: «Ο Γεώργιος Μπίζος ήταν, είναι και θα είναι μια εξέχουσα προσωπικότητα παγκοσμίου φήμης, με καταγωγή από το Βασιλίτσι και πνευματικός πατέρας του έθνους της Νοτίου Αφρικής. Ο Σύλλογός μας τίμησε τον Γεώργιο Μπίζο και τον ανακήρυξε επίτιμο μέλος του, σε εκδήλωση που πραγματοποίησε με την παρουσία του το έτος 2014 στο δημοτικό σχολείο Βασιλιτσίου, στο οποίο φοιτούσε κι ο ίδιος πριν ξεκινήσει το ταξίδι προς την Αφρική.»
Συγγενής του Γιώργου Μπίζου, η Δήμητρα Γαϊτάνη Συρεγγέλα είπε σε σύντομο χαιρετισμό της: «Θείε Γιώργο θα είσαι εσύ ο φάρος που θα φωτίζεις τα βήματά μας για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Διότι εσύ μας δίδαξες πως η αξιοπρέπεια δεν χαρίζετε αλλά κατακτιέται».
Τέλος, στην ομιλία του ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Παιδείας Δημοτικής Ενότητας Κορώνης Δημήτρης Σιψάς ανέφερε όλα τα σημαντικά στάδια της ζωής του Μπίζου: “Γεννήθηκε στο χωριό μας, το Βασιλίτσι, στις 15 Νοεμβρίου του 1927 από τον Αντώνη Μπίζο και την Τασούλα Τομαρά, πήγε στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού και ύστερα στο Γυμνάσιο στην Καλαμάτα. Στις αρχές της Κατοχής, ο πατέρας του Αντώνης περιέθαλψε με κίνδυνο της ζωής του 7 Νεοζηλανδούς στρατιώτες. Το Μάιο του 1941, με μια βάρκα, πατέρας και γιος ανοίχτηκαν στο πέλαγος σε μια πορεία ελευθερίας στο άγνωστο. Ύστερα από 3 μέρες αγωνίας περισυνελλέγησαν από ένα αγγλικό πλοίο και βγήκαν στην Αίγυπτο. Από εκεί, ύστερα από μικρή παραμονή και περιπέτειες βρέθηκαν στη Νότιο Αφρική. Εκεί για τον έφηβο Γεώργιο Μπίζο και τον πατέρα του αρχίζει ο σκληρός αγώνας της επιβίωσης. Ευτυχής συγκυρία, η φωτογραφία του στους Sunday Times, η οποία συγκίνησε μια δασκάλα. Η δασκάλα αυτή, όπως ο ίδιος δια ζώσης μας είχε πει, τον αναζήτησε, τον βρήκε στη δουλειά και τον πήρε στο σχολείο”.
Στο κλείσιμο της βραδιάς τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Βασιλιτσιωτών “Η Φανερωμένη” προσέφερε κεράσματα βασισμένα σε συνταγές της περιοχής.
