Επιστρέφουν από τις 21 Φεβρουαρίου στο Κέντρο Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας οι προβολές της Δευτέρας με ταινίες τεκμηρίωσης, αυτή τη φορά από το πρόγραμμα «Χώρα, Σε βλέπω», μία πρωτοβουλία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου για την διάσωση, αποκατάσταση και προβολή ταινιών Ελλήνων κινηματογραφιστών του 20ού αιώνα.
Το Κέντρο Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ, σε συνεργασία με την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, εξασφάλισε από το πρόγραμμα για το κοινό της Καλαμάτας 14 εκλεκτές ταινίες σε νέες ψηφιακές κόπιες, με αγγλικούς υπότιτλους αλλά και ελληνικούς για κωφούς και βαρήκοους θεατές, και με ελεύθερη είσοδο* για το κοινό.
Από τις 21 Φεβρουαρίου και κάθε Δευτέρα μέχρι και τις 4 Απριλίου, στις 20:00, στο στέκι του Κέντρου Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ (Μπενάκη 11), θα ξαναανακαλύψουμε μια Χώρα, όπως τη φώτισε, την αφηγήθηκε και την επαναπροσδιόρισε το μοναδικό βλέμμα των Ελλήνων κινηματογραφιστών.
Η συνολική διάρκεια των προβολών κάθε Δευτέρας θα είναι γύρω στα 70-90 λεπτά.
Το «Χώρα, Σε Βλέπω»είναι ένα πρόγραμμα για την διάσωση, ψηφιοποίηση, προβολή και μελέτη ταινιών από την πλούσια κληρονομιά του Ελληνικού Κινηματογράφου του 20ού αιώνα, στο πλαίσιο της επετείου των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση, υπό την αιγίδα της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» και κύριο χορηγό το Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας – ΕΚΟΜΕ. Επίσης χορηγοί της δράσης είναι: το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, με την υποστήριξη της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και της Finos Film.
*Για την είσοδο του κοινού στις προβολές απαιτείται η επίδειξη έγκυρου πιστοποιητικού εμβολιασμού ή πιστοποιητικού νόσησης. Η είσοδος γίνεται με τη χρήση μάσκας τόσο κατά την προσέλευση όσο και κατά την διάρκεια των προβολών και σύμφωνα με τις οδηγίες του ΕΟΔΥ.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ
Δευτέρα 21/2
«Γράμματα από την Αμερική»-Λάκης Παπαστάθης, 1972 (20’)
«Μακεδονικός Γάμος»-Τάκης Κανελλόπουλος, 1960 (20’)
«Ακρόπολις των Αθηνών» – Ροβήρος Μανθούλης, 1960 (30’)
«Το Οικόπεδο» – Θόδωρος Μαραγκός, 1971 (12’) live action
Δευτέρα 28/2
«Το άλλο γράμμα» – Λάμπρος Λιαρόπουλος, 1976 (75’)
Δευτέρα 7/3
«Ο αγώνας των τυφλών» – Μαίρη Χατζημιχάλη-Παπαλιού, 1977 (87’)
Δευτέρα 14/3
«Μέγαρα»- Σάκης Μανιάτης & Γιώργος Τσεμπερόπουλος, 1974 (72’)
Δευτέρα 21/3
«Φούρνοι, μια γυναικεία κοινωνία» – Αλίντα Δημητρίου & Νίκος Κανάκης, 1983 (43′)
«100 Ώρες του Μάη» – Δήμος Θέου & Φώτος Λαμπρινός, 1964 (20’)
«Τελευταίος σταθμός, Κρόιτσμπεργκ» – Γιώργος Καρυπίδης, 1975 (20′)
Δευτέρα 28/3
«Αθήναι» – Εύα Στεφανή, 1995 (37′)
«Στα Τουρκοβούνια» – Λευτέρης Ξανθόπουλος, 1982 (22’)
«Θηραϊκός όρθρος» – Κώστας Σφήκας & Σταύρος Τορνές, 1968 (25′)
Δευτέρα 4/4
«ROM» – Μενέλαος Καραμαγγιώλης, 1989 (75′)
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ του Λάκη Παπαστάθη | 1972 | 19´ | Σενάριο: Λάκης Παπαστάθης | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Θανάσης Νέτας | Μοντάζ: Θανάσης Ρεντζής | Μουσική: Μάνος Λοΐζος, Δόμνα Σαμίου (τραγούδι) | Παραγωγή: Cinetic.
Αφηγείται ο Θόδωρος Κατσαδράμης.
Βραβεία / Διακρίσεις / Συμμετοχές σε Φεστιβάλ: Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Mικρού Mήκους στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1972.
Ολόκληρη η ζωή ενός μετανάστη, όπως την αφηγείται ο ίδιος μέσα από ένα δεματάκι από 120 καρτ-ποστάλ και φωτογραφίες, μετατρέπεται σε ντοκουμέντο ενός ολόκληρου εθνικού ξεριζωμού. Ο Αναστάσιος ξεκινάει από το Γύθειο το 1905, φτάνει στην Πάτρα και από εκεί με το υπερωκεάνιο ταξιδεύει στην Αμερική. Ζει εκεί εργαζόμενος σε εστιατόρια. Το 1930 γυρίζει στον τόπο του για να παντρευτεί γυναίκα από την πατρίδα του. Φεύγει μαζί της στην Αμερική, δημιουργούν οικογένεια με δυο παιδιά. Μετά τον εμφύλιο και την άνοδο στην εξουσία του στρατάρχη Παπάγου, επιστρέφουν οριστικά για να πεθάνουν στην Ελλάδα. Όλο το ντοκιμαντέρ στηρίζεται στις εικόνες από τις καρτ-ποστάλ και τις φωτογραφίες που έστελνε στο σπίτι του για πενήντα περίπου χρόνια. Πίσω από αυτές τις εικόνες, υπάρχει πάντα ένα κείμενο, το οποίο αποτέλεσε και το σπικάζ της ταινίας.
Ο Λάκης Παπαστάθης αποκρυπτογραφεί τη ζωή ενός μετανάστη μέσα από δικά του αναμνηστικά που κάπως, κάποτε, κατέληξαν σε ένα υπόγειο παλαιοπωλείο στο Μοναστηράκι. Μια ολόκληρη ζωή ξεχασμένη σε μια σκονισμένη στοίβα σε κάποιο παλιό ράφι; Στα χέρια του Παπαστάθη, γίνεται και κάτι ακόμα παραπάνω, καθώς η ταινία του μοιράζεται μοτίβα και κοινές αγωνίες για την «κακούργα ξενιτιά», για τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες πίσω από την «κατάρα της Ελλάδας». Τα λόγια που έγραφε δεκαετίες πριν ο Αναστάσιος τυλίγουν με ζεστασιά και ευγένεια τις εικόνες του, ζωντανά κειμήλια ενός συλλογικού εθνικού πόνου. «Πονούσε το κορμί του από τον ξεριζωμό και στρεφόταν στις ρίζες του εδώ, για να βρει τα λόγια να το εκφράσει», λέει ο Παπαστάθης, καταφέρνοντας σε ένα σπουδαίο κινηματογραφικό ντοκουμέντο να αποτυπώσει την βιωματική νοσταλγία με τρόπο πρωτοποριακό όσο και βαθιά ανθρώπινο. Ταυτόχρονα, δίνοντας τον τόνο για ένα εμβληματικό και μονίμως ανήσυχο σύνολο έργου που θα ακολουθούσε, καθώς απλώνεται στις δεκαετίες.
Η ταινία θα προβληθεί σε νέα αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια (DCP), που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της Δράσης «Χώρα, σε Βλέπω», με αγγλικούς υπότιτλους.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ του Τάκη Κανελλόπουλου | 1960 | 24´| Παραγωγή: Παναγιώτης Χαρατσάρης | Σενάριο: Τάκης Κανελλόπουλος | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ιάκωβος Παϊρίδης.
Βραβεία / Διακρίσεις / Συμμετοχές σε Φεστιβάλ: Α´ Βραβείο Ταινίας Μικρού Μήκους, 1η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου 1960. Α΄ Βραβείο, Φεστιβάλ Βελιγραδίου 1961.
Σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον Τάκη Κανελλόπουλο, έναν από τους προπομπούς του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, το οποίο ξεσήκωσε σχόλια ενθουσιασμού κατά την πρεμιέρα του στην 1η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου (τη διοργάνωση που θα εξελισσόταν δηλαδή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) όπου και κέρδισε το α´ βραβείο μικρού μήκους εν μέσω διθυράμβων. Στην ταινία ένας γάμος πρόκειται να πραγματοποιηθεί στο Βελβεντό Κοζάνης. Η νύφη είναι έτοιμη, στολισμένη. Ακίνητη. «Μάνα μου γιατί με πάντρεψες μικρή;». Απλώνει την προίκα της στην αυλή, «όλα καμωμένα από τα χέρια τα δικά της και της μάνας της». Εκεί, σαν να πρέπει να αποτιμηθεί η αξία της. Γύρω της όλο το χωριό χορεύει, γλεντά. Ο γαμπρός ξυρίζεται και η τελετή ξεκινά. Η κάμερα παρακολουθεί προσεκτικά με μια ιδιαίτερα ποιητική ματιά, κι η αφήγηση μας συστήνει τα ήθη και τα έθιμα που σχετίζονται με τον παραδοσιακό γάμο στη Δυτική Μακεδονία.
Μέσα σε λιγότερο από μισή ώρα, ο Κανελλόπουλος δημιουργεί ένα κλασικό δείγμα εθνογραφικού σινεμά που ξεπερνά μεμιάς τα όρια του είδους, καθώς εξελίσσεται σε ένα λυρικό ποίημα για τις ρίζες, την παράδοση, και τελικά την ίδια την Ελλάδα.
Η ταινία θα προβληθεί σε νέα μερικώς αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια (DCP), που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της Δράσης «Χώρα, σε Βλέπω», με αγγλικούς υπότιτλους και ελληνικούς υπότιτλους για Κ/κωφούς και βαρήκοους θεατές (SDH).
ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ του Ροβήρου Μανθούλη | 1960 | 28´ | Παραγωγοί: Ροβήρος Μανθούλης, Φώτης Μεσθεναίος, Ηρακλής Παπαδάκης | Σενάριο: Ροβήρος Μανθούλης σε συνεργασία με τον αρχαιολόγο Γιάννη Μηλιάδη | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Φώτης Μεσθεναίος.
Αφηγείται ο Γιάννης Μηλιάδης.
Μορφωτικό ντοκιμαντέρ των Ροβήρου Μανθούλη, Φώτη Μεσθεναίου και Ηρακλή Παπαδάκη γυρισμένο υπό την αρχαιολογική καθοδήγηση του Γιάννη Μηλιάδη, Διευθυντή του Μουσείου της Ακροπόλεως, ο οποίος είναι και αφηγητής. Αποτελεί μια θαυμαστής συνέπειας χαρτογράφηση του χώρου της Ακρόπολης, στα αντικείμενα, τους χώρους, την εικονογραφία, την σύνδεση με την ιστορία και με την παράδοση. Από τις εναρκτήριες στιγμές και την παρουσίαση της περιπλοκότητας και της ιδιαιτερότητας της θέσης της, και μέσα από την παρουσίαση κάθε εντυπωσιακής λεπτομέρειας, αλλά και ενός ευρύτερου καλλιτεχνικού πλαισίου, το φιλμ μας ταξιδεύει στο χρόνο συνδέοντας τους αιώνες δόξας της αθηναϊκής ιστορίας με το σήμερα, με το μνημείο να καδράρεται όχι μόνο ως το λαμπερό μνήμα ενός παλιού πολιτισμού, αλλά και ως προς την τωρινή θέση του, πάνω από μια μεγάλη, σύγχρονη πόλη. Σε μια εποχή που έργα του Ροβήρου Μανθούλη βραβεύονταν και ταξίδευαν ήδη στο εξωτερικό κι ο ίδιος ως μέλος της Ομάδας των 5 προωθούσε παθιασμένα την τέχνη του ντοκιμαντέρ και την εκπαίδευση του κοινού, η «Ακρόπολη» βρήκε διανομή με έναν αξιομνημόνευτο τρόπο, μέσα από μια προβολή της στο Μουσείο Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης που οδήγησε στην πώλησή της σε σειρά πανεπιστημίων στην Αμερική και τον κόσμο.
Η ταινία θα προβληθεί σε ψηφιακή κόπια (DCP) με αγγλικούς υπότιτλους και με ελληνικούς υπότιτλους για Κ/κωφούς και βαρήκοους θεατές (SDH).
Περιλήψεις/διακρίσεις των ταινιών της Δευτέρας (21/02)
ΤΟ ΟΙΚΟΠΕΔΟ του Θόδωρου Μαραγκού | 1971 | 13´ | Παραγωγός: Θόδωρος Μαραγκός | Σενάριο: Θόδωρος Μαραγκός | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Θόδωρος Μαραγκός | Μοντάζ: Θόδωρος Μαραγκός | Συγχρονισμοί και Τεχνική Επεξεργασία: Μανώλης Σακκαδάκης | Παραγωγή: Tριαντάφυλλος Films.
Βραβεία / Διακρίσεις / Συμμετοχές σε Φεστιβάλ: Πρώτο βραβείο, Β´ Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους.
Η ζωή σε ένα οικόπεδο των Πετραλώνων σε τρεις εποχές του χρόνου. Σε μια αλάνα, το φθινόπωρο στήνεται ένα Λούνα Παρκ, το χειμώνα το οικόπεδο ερημώνεται και την άνοιξη χρησιμεύει σαν στάδιο όπου γίνονται οι γυμναστικές επιδείξεις του σχολείου, οι οποίες κατά τη διάρκεια της Χούντας γίνονται ένα ακόμα εργαλείο αποπροσανατολισμού από το καθεστώς. Μια σύνθεση από στιγμές της ζωής όπως κυλάει σε μια από τις τότε λιγότερο αστραφτερές γωνιές της πρωτεύουσας, όπου ένας χώρος αποκτά τη δική του υπόσταση. Το πέρασμα του χρόνου σμιλεύει τον χαρακτήρα ενός κομματιού γης αφήνοντας εκεί πάνω τα σημάδια του, όπως θα το έκανε και σε έναν άνθρωπο. Στιγμές χαράς και ζωντάνιας δίνουν τη θέση τους σε μια βροχερή μελαγχολία, σαν αλλαγές διάθεσης στην αλλαγή των εποχών. Μέχρι που το συμφέρον, μια εξωγενής δύναμη, διαλύει τα πάντα κατά την ανέγερση μιας οικοδομής. Το τέλος είναι αμείλικτο και αναπόφευκτο.
Στο πρώτο του δείγμα live action κινηματογράφου μετά από αξιοσημείωτες δουλειές στο animation, ο Μαραγκός κοιτάζει με ματιά ανθρώπινη και κινηματογραφική εκεί που μοιάζει να μην υπάρχει απολύτως τίποτα, και βλέπει τον λυρισμό μιας ολόκληρης ύπαρξης. Χρησιμοποιώντας τα απλούστερα μέσα, αποδίδει με αυθεντικότητα έναν ανθρώπινο χώρο, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα ένα σπάνιο εσωτερικό ρυθμό. Μετατρέποντας σε ποίηση κάτι τόσο καθημερινό που περνά τελικά απαρατήρητο, αναδεικνύει έτσι την πολιτική του διάσταση. «Έδειχνα την κατάντια της ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια της χούντας», λέει ο ίδιος για το έργο, που γυρίστηκε το ‘71 και είχε απαγορευτεί από το καθεστώς. Ο Μαραγκός, που σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του θα παραμείνει πιστός στο ανθρωποκεντρικό του όραμα, χαρίζοντας στο κοινό μεγάλες εμπορικές και καλλιτεχνικές επιτυχίες όπως το «Μάθε Παιδί μου Γράμματα», μπολιάζει εδώ με την εικαστική του ευαισθησία μια δήλωση πολιτικών πεποιθήσεων, αφήνοντας μια μικρού μήκους διάρκειας αλλά μεγάλης σημασίας παρακαταθήκη.
Η ταινία θα προβληθεί σε νέα αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια (DCP), που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της Δράσης «Χώρα, σε Βλέπω», με αγγλικούς υπότιτλους και με ελληνικούς υπότιτλους για Κ/κωφούς και βαρήκοους θεατές (SDH).
