Παρακολουθούμε αποσβολωμένοι τα όσα εξελίσσονται στην πορεία του έργου Τζάνε – Καλαμάκι και υποδηλώνουν, πως τα έργα που αφορούν την κοινωνία για κάποιους αιρετούς, έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Δείχνουν να ωθούνται κυρίως από την ανάγκη τους να πλήξουν αντιπάλους και να ισχυροποιήσουν το πολιτικό τους μέλλον.
Πεδίον δόξης λαμπρόν για κάποιους, το εξελισσόμενο οδικό έργο Τζάνε –Καλαμάκι.
Για την αναγκαιότητα και σπουδαιότητα του έργου, ουδείς εκφράζει διαφορετική άποψη.
Τα ζητούμενα όμως για τις αυτοδιοικητικές παρατάξεις που αναμείχθηκαν με δηλώσεις και παρεμβάσεις τους, είναι διαφορετικά.
1) Υπάρχει η περίπτωση της Περιφερειακής Αρχής και προσωπικά του Περιφερειάρχη κ. Νίκα, που καλλιεργεί συνειδητά ένα κλίμα τοξικότητας στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, βασιζόμενος σε διαφορετικά δεκανίκια την κάθε φορά. Για τον κ. Νίκα, που είχε σηκώσει ψηλά το θέμα του εν λόγω δρόμου προεκλογικά, συνεπικουρούμενος από το γνωστό ΜΜΕ, αλλά και στελέχη της νυν Δημοτικής Αρχής Μεσσήνης -που παρεπιπτόντως δείχνει να μην την ενδιαφέρει ιδιαίτερα η πορεία του έργου- και επειδή το έργο αυτό και οι λύσεις είχαν δρομολογηθεί από τον Πέτρο Τατούλη, αποτελεί «κόκκινο πανί».
Τι είχε δρομολογήσει όμως ο Πέτρος Τατούλης; Μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων είχε εκταμιεύσει επιπλέον 7 εκατομμύρια ευρώ ,με προγραμματική σύμβαση που υπέγραψε τον Απρίλιο του 2018, πέραν των χρηματοδοτήσεων του ΕΣΠΑ για τον υπόλοιπο οδικό άξονα, για τη διαχείριση της διέλευσης του οδικού άξονα από τον μεγάλης σημασίας Αρχαιολογικό χώρο του Πεταλιδίου.
Πρόκειται για την πρόταση (4) δηλαδή, την υπογειοποίηση της αρτηρίας σε συγκεκριμένο ακραίο σημείο του αρχαιολογικού χώρου, με εκσκαφή και επανεπίχωση (cut and cover). Η πρόταση αυτή, δηλαδή η πρόταση (4) είχε εγκριθεί από τις αρμόδιες Αρχαιολογικές Αρχές.
Με δεδομένη την ύπαρξη της χρηματοδότησης και των σχετικών εγκρίσεων των Αρχαιολογικών Υπηρεσιών, το έργο σήμερα, έπρεπε να οδεύει προς ολοκλήρωση. Αντί αυτού βιώνουμε πρωτοφανή γεγονότα, τα οποία κατά κύριο λόγο εντάσσονται στην ανασφάλεια του κ. Νίκα για το πολιτικό του μέλλον. Πασχίζει να φανεί στην κοινωνία διεκδικητικός απέναντι στην Κυβέρνηση και να πάψει να θεωρείται βραχίονάς της, με αποτέλεσμα να πληρώνει το «μάρμαρο» ο τόπος.
2) Υπάρχει όμως και η περίπτωση του κ. Θανάση Πετράκου. Ο οποίος και δίκαια αγωνιά για την δρομολόγηση οδικού άξονα μέχρι την Κορώνη. Κάτι που όλοι μας φυσικά επιθυμούμε διακαώς, διότι αυτή η προοπτική, αφορά καίρια στήριξη ανάπτυξης σε έναν χαρισματικά τουριστικό τόπο της Πελοποννήσου.
Κάτι όμως ο νέος εκλογικό νόμος που κάνει σχεδόν αδύνατη την εκπροσώπηση στα Περιφερειακά πράγματα για τις ισχνές μειοψηφίες, κάτι που ίσως αφορά την ορμή της αριστερής προσέγγισης των διαφόρων ζητημάτων που αφορούν τον τόπο μας, τον οδηγεί στο να χάνει την ουσία, διότι κουβαλάει ακόμη απωθημένα του παρελθόντος απέναντι στον Πέτρο Τατούλη, με αποτέλεσμα, δυστυχώς να βλέπει το δέντρο και να χάνει το δάσος.
Οι λύσεις που προτείνει, είναι ανεπίκαιρες και μη εφαρμόσιμες και άθελά του τροφοδοτεί με νερό το μύλο της πολιτικής προπαγάνδας Νίκα, ο οποίος επιθυμεί διακαώς τη διάλυση του Περιφερειακού θεσμού, την πλήρη απαξίωση του Περιφερειακού Συμβουλίου και τη δημιουργία ενός διορισμένου οργάνου, όπου δεν θα έχει λόγο ύπαρξης, αφού θα έχει εντελώς στραγγαλισθεί κάθε δημοκρατική διαδικασία.
Επειδή η δρομολόγηση του οδικού αυτού άξονα, έδωσε πολλαπλασιαστικά οφέλη στο Δήμο Μεσσήνης, ο οποίος πλέον κατατάσσεται στους Δήμους με τη σπουδαιότερη αρχαιολογική κληρονομιά στην πατρίδα μας, ας συμβάλλουμε όλοι Α’ και Β’ βαθμός αυτοδιοίκησης, στην ολοκλήρωση του δρόμου και στη συνέχιση της ανάδειξης του πολιτιστικού μας πλούτου.
Το δικό μας πολιτικό μέλλον, δεν αφορά την κοινωνία.
Καλαμάτα 8 Μαΐου 2021
ΑΝΤΩΝΙΑ ΜΠΟΥΖΑ
Περιφερειακή Σύμβουλος Πελοποννήσου
Υπεύθυνη Μεσσηνίας “Νέας Πελοποννήσου”
Πρώην Αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας
