Του ΘΑΝΑΣΗ ΠΕΤΡΑΚΟΥ
Περιφερειακός Σύμβουλος Πελοποννήσου,
πρώην βουλευτής Μεσσηνίας
Μετά από τα όσα έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter ο κ. Άρης Σπηλιωτόπουλος ότι: “Η θανατική ποινή δεν ισχύει στη χώρα μας γιατί το κράτος δικαίου δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί την ανθρώπινη ζωή. Η εκδίκηση, ακόμα κι αν ένα μέρος της κοινωνίας τη συγχωρεί, δεν έχει θέση στον νομικό πολιτισμό μας. Η σιωπή είναι ανοχή και συνέργεια σε θάνατο”, λίγα μπορούμε να προσθέσουμε ως επιχειρήματα για να αποδείξουμε ότι η τακτική του κ. Μητσοτάκη στην αντιμετώπιση του καταδικασμένου ισόβια για 11 δολοφονίες, εκτελεστή της “17 Νοέμβρη”, Δ. Κουφοντίνα είναι όχι μόνο αντίθετη με το νομικό μας πολιτισμό αλλά όπως τονίζει ο κ. Άρης Σπηλιωτόπουλος “Η σιωπή είναι ανοχή και συνέργεια σε θάνατο” .
Τα μόνα που μπορώ να προσθέσω είναι ότι:
1. Δεν έχει ελαφρυντικά ο κ. Μητσοτάκης, επειδή αυτός που θα οδηγηθεί στο θάνατο είναι ο Κουφοντίνας, ο οποίος έχει δολοφονήσει 11 ανθρώπους, διότι ο πρωθυπουργός οφείλει να τηρεί τους νόμους και στο νομικό μας πολιτισμό μας δεν υπάρχει η «βεντέτα» που έχει αποφασίσει εμμέσως πλην σαφώς να εφαρμόσει.
2.Ο Κουφοντίνας ήταν υπέρ της θανατικής ποινής. Η Ελληνική Πολιτεία όμως, τους νόμους της οποίας ως πρωθυπουργός οφείλει να σέβεται και έχει ορκιστεί να μην παραβιάζει ο κ. Μητσοτάκης, έχει καταργήσει τη θανατική ποινή. Συνεπώς δεν έχει δικαίωμα να την επαναφέρει δια της πλαγίας.
Το ουσιώδες όμως ερώτημα το οποίο πρέπει να απαντηθεί είναι γιατί ο κ. Μητσοτάκης επιμένει και δεν τον νοιάζει να υπάρξει στην Ελλάδα ο πρώτος νεκρός απεργός πείνας μετά 40 χρόνια στην Ευρώπη.
Η απάντηση κατά τη γνώμη μου είναι:
1. Επειδή “έρχονται χρόνια δύσκολα και μήνες οργισμένοι” θέλει να ξεμπερδεύει με τις δημοκρατικές κατακτήσεις της μεταπολίτευσης και το κράτος δικαίου. Οι πολιτικοί σχεδιασμοί του είναι αδίστακτοι και ισοδυναμούν με προβοκάτσια σε βάρος της δημοκρατίας και έφοδο για την κατάργηση του κράτους δικαίου.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι μετά την πανδημία η οικονομική κρίση θα είναι πολύ μεγάλη. Άρα για να επιβάλουν το νέο σκληρότατο μνημόνιο πρέπει να έχουν καταργήσει θεμελιώδη δημοκρατικά δικαιώματα και πάνω απ’ όλα το δικαίωμα στη μαζική κινητοποίηση και διαμαρτυρία. Όποιος τολμάει να διαμαρτύρεται θα του προσάπτουν οι καλοταϊσμένοι επικοινωνιακοί μηχανισμοί ότι “υποθάλπει ή συμπαθεί την τρομοκρατία”.
Να γιατί δεν τον ενδιαφέρει, αν μετά το θάνατο του Κουφοντίνα ακολουθήσουν ταραχές και γενικά “μπάχαλο” ούτε αν “γεννηθεί” μια νέα γενιά τρομοκρατών, διότι εκτιμά ότι έτσι θα “περάσει” πιο εύκολα στη κοινωνία και η ένταση της άγριας καταστολής και η αύξηση της παρουσίας των Αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών.
2. Εκτιμά ότι τον συμφέρει πολιτικά. Με δεδομένο μάλιστα ότι ο Κουφοντίνας έχει διαπράξει 11 δολοφονίες εκτιμά ότι δεν θα υποστεί καμία πολιτική ζημιά στο εκλογικό ακροατήριο που απευθύνεται.
3. Με το δόγμα “Νόμος και Τάξη” επιδιώκει να ηρεμήσει τη παραδοσιακή δεξιά και να ενσωματώσει την ακροδεξιά οι οποίοι αμφότεροι καταλαβαίνουν ότι τους έχει “πουλήσει” και από τη “κωλοτούμπα” για το Μακεδονικό και από τις μεγάλες υποχωρήσεις στα Ελληνοτουρκικά που έχει δεσμευτεί ότι θα κάνει.
4. Γνωρίζει και φοβάται τη δυσαρέσκεια που αναπτύσσεται ραγδαία στη κοινωνία. Και από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές αλλά και τις ανεπάρκειες και αντιφάσεις στη διαχείριση της πανδημίας όπου που το “επιτελικό κράτος” επέδειξε σε όλο του το μεγαλείο τη διαχειριστική του ανικανότητα, αλλά και σε καθημερινά ζητήματα( διαχείριση χιονιά στην Αττική, γεύματα μαθητών κλπ) όπου αντί για «άριστοι» αποδεικνύονται άχρηστοι και ανίκανοι. Αλλά και από τη δυσοσμία η οποία ξεχείλισε σαν από βόθρο, της υπόθεσης Λιγνάδη και το φημολογούμενο κύκλωμα παιδο-βιασμών. Εκτιμά ότι ο θάνατος του Κουφοντίνα θα αλλάξει την ατζέντα από τη συζήτηση από τις ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τις διαχειριστικές ανικανότητες της κυβέρνησης στην αγαπημένη ανέκαθεν της Ελληνικής δεξιάς: “Νόμος και τάξη”.
Συνεπώς όσοι αριστεροί αντιδρούμε στη παραβίαση του νόμου απέναντι στον Κουφοντίνα, παρότι μας χωρίζει άβυσσος από τις ιδεολογικές απόψεις και την εγκληματική δράση της “17 Νοέμβρη”, αντιδρούμε και γιατί “το κράτος δικαίου δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί την ανθρώπινη ζωή”, όπως γράφει και ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, αλλά γιατί πρέπει να υπερασπίσουμε και να αγωνιστούμε να διευρύνουμε τα δημοκρατικά δικαιώματα και για να αποτρέψουμε τη προβοκάτσια σε βάρος της δημοκρατίας και την κατάργηση του κράτους δικαίου και του νομικού μας πολιτισμού.
