Για το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη αφού στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου στις 2-12-2019 οι δυνάμεις της ΝΔ του ΣΥΡΙΖΑ του ΠΑΣΟΚ και της ΛΑΕ υπερψήφισαν την Ενεργειακή Κοινότητα Πελοπόννησος Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης.
Του ΝΙΚΟΥ ΓΟΝΤΙΚΑ
Επικεφαλής της “Λαϊκής
Συσπείρωσης Πελοποννήσου”
Το νέο «φρούτο» των «Ενεργειακών Κοινοτήτων» που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί «χρυσωρυχείο» για τους επιχειρηματικούς ομίλους στο χώρο των ΑΠΕ, οι οποίοι θα απολαμβάνουν επιπλέον σκανδαλώδεις παροχές (επιδοτήσεις, φορολογικές ελαφρύνσεις, εγγυημένες τιμές, δανειοδοτήσεις και προνομιακή ένταξη στις ευνοϊκές ρυθμίσεις του αναπτυξιακού νόμου, των προγραμμάτων ΕΣΠΑ κ.α.).
Αποδεικνύονται υποκριτικά τα κροκοδείλια δάκρυα για το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη, των στελεχών της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ αφού τα προηγούμενα χρόνια ψήφισαν στο Περιφερειακό Συμβούλιο θετικά για αδειοδότηση ΑΠΕ στη Πελοπόννησο πάνω από 2.500 MW, ποσότητα τετραπλάσια από την παραγόμενη ενέργεια στη Μεγαλόπολη. Μόνο 29 από τα 104 αιολικά πάρκα στη Πελοπόννησο έχουν πάρει με αποφάσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία δέκα χρόνια 239 εκατομμύρια ευρώ επιχορήγηση-ζεστό χρήμα. Τώρα προωθείτε τις ενεργειακές κοινότητες.
Είναι ζωντανές οι επιπτώσεις από την επιβολή του χαρατσιού για τις ΑΠΕ που οδήγησαν στην εκτόξευση των τιμολογίων ηλεκτρισμού στη χώρα μας, τις ανεμογεννήτριες που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στα βουνά και τις φωτοβολταϊκές επενδύσεις, που οδήγησαν στη χρεοκοπία χιλιάδων μικροεπενδυτών, με κερδισμένους τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, της ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.
Η προηγούμενη Περιφερειακή Αρχή Τατούλη (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ) επί ΣΥΡΙΖΑ συγκρότησε την Ενεργειακή Κοινότητα που έρχεται να συνεχίσει η νέα Περιφερειακή Αρχή Νίκα (ΝΔ) από εκεί που τα άφησαν οι προηγούμενοι, γι’ αυτό ορίζει τους δικούς της εκπροσώπους στην Ενεργειακή Κοινότητα.
Για εμάς το ΚΚΕ οι ΑΠΕ μπορούν να παρέχουν ενέργεια σε όφελος του λαού, ενταγμένες όμως μέσα σε ένα κοινωνικοποιημένο ενιαίο φορέα ενέργειας, που θα είναι λαϊκή ιδιοκτησία.
Οι Ενεργειακές Κοινότητες είναι το «όχημα» κερδοφορίας του κεφαλαίου, είναι κρίκος στην απελευθέρωση της Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας, της πολιτικής της ΕΕ που με συνέπεια στηρίζουν και υλοποιούν όλες οι κυβερνήσεις.
Η Ενέργεια στον καπιταλισμό, υπηρετεί το κεφάλαιο, τον ανταγωνισμό για το ποιος θα ελέγξει το μεγαλύτερο κομμάτι της ενεργειακής πίτας. Η πρόσβαση στην ενέργεια είναι εμπόρευμα και όχι αυτονόητο λαϊκό δικαίωμα. Κατά συνέπεια, το πραγματικό ερώτημα δεν είναι ενεργειακές επενδύσεις ή όχι. Το πραγματικό ερώτημα είναι “ενέργεια προς όφελος ποιανού, του λαού ή των επιχειρήσεων”;
