Το τέλος του καλοκαιριού μας βρίσκει με καινούργια κυβέρνηση. Η οικονομική κρίση δεν τέλειωσε ποτέ. Αντίθετα, βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή αναζητώντας νέες κατευθύνσεις και θύματα, απ’ τα πολλά που η διάλυση του κοινωνικού ιστού προσφέρει. Μπορεί, με αυστηρά πολιτικοοικονομικά κριτήρια, η αλλαγή στην κυβέρνηση να μην έχει μεγάλη σημασία. Σε κοινωνικό όμως επίπεδο, οι συμβολισμοί είναι πολλαπλοί, όπως και οι “στόχοι” που βάλλονται πιο άγρια και θεαματικά απ’ τους μηχανισμούς προπαγάνδας και καταστολής για την “υπεράσπιση της κοινωνίας”.
Η κοινωνία αυτή, αμήχανη και θυμωμένη, έκανε την επιλογή της υπό τις φαντασιώσεις του “ανήκειν” ή της “ανέλιξης” στην περιβόητη “μεσαία τάξη”. Τώρα, πίσω από τα παραμύθια της “ευημερίας”, της “αριστείας” και της “κανονικότητας”, η καινούργια κυβέρνηση δείχνει από νωρίς το πραγματικό της πρόσωπο: χτυπά αλύπητα τα εργατικά δικαιώματα, ισοπεδώνει βίαια τις κοινωνικές αντιστάσεις και προωθεί επιθετικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου και των μαφιών που συνεργάζεται. Μέσα σ’ όλα αυτά, επανεισάγεται στο δημόσιο λόγο το τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, ώστε να πέσει στάχτη στα μάτια και να εδραιωθεί μια βίαιη κατάσταση εξαίρεσης όπου κυριαρχούν ο νόμος και η τάξη του πιο ισχυρού, χωρίς κανένα απολύτως ενδιαφέρον για το τρομακτικό κόστος και την καταστροφή της ζωής που αυτά επιφέρουν.
Η περίφημη επιχείρηση εκκαθάρισης των Εξαρχείων αναδεικνύεται στο απόλυτο παράδειγμα κυνισμού και βίας των ημερών: εκατοντάδες μετανάστες και πρόσφυγες -ανάμεσά τους και μωρά παιδιά- που φιλοξενούνταν και ζούσαν σ’ αυτοργανωμένες δομές, ξυλοκοπούνται από την αστυνομία, διασύρονται απ’ τα μίντια και σέρνονται σε κολαστήρια σαν αυτό της Πέτρου Ράλλη, με τα ίχνη τους να χάνονται κάπου στην πορεία. Απ’ την άλλη, οι κάτοικοι της πλατείας Εξαρχείων, όπως δηλώνουν, νιώθουν πιο τρομοκρατημένοι από ποτέ: δακρυγόνα ρίχνονται εκδικητικά σε κλειστούς χώρους με κίνδυνο ασφυξίας˙ άτομα συλλογικοτήτων και κάτοικοι δέχονται δολοφονικές επιθέσεις από αστυνομικούς˙ τα “όργανα της τάξης” τραβάνε πιστόλια κι απειλούν με θάνατο˙ τα ΜΑΤ κάνουν σεξιστικές επιθέσεις σε γυναίκες και διαλύουν βίαια συναυλίες κι εκθέσεις βιβλίου. Την ίδια ώρα, οι ναρκέμποροι και οι μαφίες κάνουν δουλειές με τη σέσουλα ακριβώς απέναντί τους.
Ο πολιτικός φασισμός φαίνεται να περνά κρίση, μιας κι ο απροκάλυπτος φορέας του, η Χρυσή Αυγή, δεν κατάφερε να μπει στο κοινοβούλιο και διανύει την τελική ευθεία της δίκης της, με ισχυρή πιθανότητα καταδικαστικών αποφάσεων. Παρ’ όλα αυτά, θα ’ταν μεγάλο λάθος να πιστέψουμε ότι ο φασισμός εξαφανίστηκε από την ελληνική κοινωνία. Αντιθέτως, βρίσκει καταφύγιο στις γνωστές κρύπτες του: τα κόμματα της Δεξιάς ή τις δήθεν απολίτικες κινήσεις κι οργανώσεις. Η ΝΔ δε φιλοξενεί απλώς το φασισμό, αλλά αντίθετα τον ενσωμάτωσε δυναμικά στη δομή της. Στελέχη του ΛΑΟΣ και της Χρυσής Αυγής βρίσκονται πλέον σε κεντρικές κυβερνητικές θέσεις. Κι όσοι δεν πρόλαβαν, βολεύονται με την Ελληνική Λύση.
Απ’ την άλλη, ο κοινωνικός φασισμός ανθεί: οι αμέτρητες γυναικοκτονίες γίνονται καθημερινότητα˙ ο ρατσισμός βαθαίνει μ’ επικλήσεις σε μια “πατρίδα” κι ένα “έθνος” που τάχα ενώνουν “όλους” τους Έλληνες, αλλά εξυπηρετούν μόνο λίγους˙ η ομοφοβία, η τρανσοφοβία και οι βίαιες επιθέσεις είναι καθημερινό φαινόμενο στις ζωές των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων˙ οι εργοδότες απαιτούν μαύρη, ανασφάλιστη κι επισφαλή εργασία και πλέον καλύπτονται θεσμικά˙ ο συνδικαλισμός απαγορεύεται και οι χώροι αντίστασης καταστέλλονται βίαια. Όλα αυτά εν όψει ενός πιθανού νέου πολέμου των “μεγάλων δυνάμεων” για τα πετρέλαια, της όξυνσης του προσφυγικού προβλήματος και της κανονικότητας των στρατοπέδων συγκέντρωσης, που εξοντώνουν αργά και βασανιστικά όποια ζωή κρίνεται περιττή. Είναι αλήθεια πως κανείς πια δεν ενδιαφέρεται για τις μαζικές εκκαθαρίσεις που συμβαίνουν δίπλα μας και τον αυξανόμενο εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας; Εμείς δεν το πιστεύουμε! Γι’ αυτό ακριβώς και ποντάρουμε στις συλλογικές αντιστάσεις κι απαντήσεις.
Συνεκτιμώντας όλα αυτά, η Αντιφασιστική Κίνηση Καλαμάτας, καλεί σε ανοιχτή συζήτηση την Κυριακή 15/9/19, στις 19:00, στο Κέντρο Δημιουργικού Ντοκυμαντέρ, Μπενάκη 11 (πίσω από το κτήριο της Φιλαρμονικής), όπου θα συζητηθούν το περιεχόμενο και οι άξονες του Αντιφασιστικού – Αντιρατσιστικού φεστιβάλ, που, όπως κάθε χρόνο, θα γίνει το φθινόπωρο.
Αντιφασιστική Κίνηση Καλαμάτας
