Το άσπρο μαύρο επιχειρεί να παρουσιάσει η θεματική αντιπεριφερειάρχης Ντίνα Νικολάκου, σχετικά με την καταγγελία της Εύης Τατούλη, υποψήφιας βουλευτού της Ν.Δ. και θυγατέρας του Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, που αφορά την Προγραμματική Σύμβαση του υπουργείου Εργασίας για τη σίτιση των αστέγων.
Η κυρία Νικολάκου αφού τόνισε σε συνέντευξή της, πως θεωρεί πολύ σημαντική την παρέμβαση της νέας πολιτικού, (σ.σ. κι εμείς το ίδιο), στη συνέχεια ξεκαθάρισε, υπερασπιζόμενη τον… πατέρα και την Περιφέρεια κατά δεύτερο λόγο, ότι η κα Τατούλη δεν εγκαλεί την Περιφέρεια, όπως θέλησαν κάποιοι να μεταφέρουν. “Η κυρία Τατούλη έκανε μια σημαντική παρέμβαση για την παθογένεια της εφαρμογής πολιτικών, που εξυπηρετούν μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Τολμηρή η φωνή που ακούστηκε από την κυρία Τατούλη και αυτό είναι αισιόδοξο, ειδικά από την στιγμή που προέρχεται από μια νέα πολίτικο”, δήλωσε η κα Νικολάκου, ενώ -επί της ουσίας- πρόσθεσε: “Η συγκεκριμένη Προγραμματική Σύμβαση δεν εγκρίθηκε άκριτα από την Περιφέρεια. Ζητήσαμε να μπει ένας επιπλέον όρος στη σύμβαση, που να διασφαλίζει και την δυνατότητα προμήθειας αρκαδικών προϊόντων”. (Τις θέσεις της κας Νικολάκου της προβάλαμε εδώ).
Πόσο ανόητοι λοιπόν μπορεί να είμαστε όλοι εμείς οι δημοσιογράφοι που… κακοπροαίρετα γράψαμε ότι η Εύη τα «χώνει» στον πατέρα της, στηριζόμενοι στις φράσεις που έχουμε επισημάνει στα αποσπάσματα της καταγγελίας της κας Τατούλη, τα οποία στη συνέχεια παραθέτουμε:
«Ωστόσο διαβάζοντας τους όρους που έχουν τεθεί από το Υπουργείο Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης & Πρόνοιας και τους οποίους υιοθετεί αβίαστα η Περιφέρεια Πελοποννήσου, τα τρόφιμα που θα διατεθούν παραπέμπουν σε προμήθεια από τις υπηρεσίες της Περιφέρειας Πελοποννήσου, προϊόντων υψηλής διατροφικής αξίας και ποιότητας, εντοπιότητας όμως Νάξου και Κρήτης, λες και η Πελοπόννησος δεν διαθέτει αντίστοιχης ποιότητας προϊόντα».
«Με κατάπληξη παρακολουθώ την Περιφέρεια Πελοποννήσου να αποδέχεται τους μη ορθολογικούς όρους που έχει θέσει το Υπουργείο Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας στην υλοποίηση ενός υψηλής αξίας και σημασίας ανθρωπιστικού έργου που αφορά την σίτιση αστέγων».
Έχασαν πια οι λέξεις το νόημά τους…
