Η Αρκαδία κρύβει πολλές ομορφιές που κάποιος αξίζει να τις ανακαλύψει και να τις εξερευνήσει. Μία από αυτές είναι φυσικά το Όρος Μαίναλο το οποίο υψώνεται στα 1.981 μ στο κέντρο της Πελοποννήσου στο βορειότερο μέρος της. Πολλά θα ακούσει κανείς για την ομορφιά του Μαινάλου, μα μόνο όσοι το επισκέπτονται μπορούν να διακρίνουν την μοναδικότητά του και να θαυμάσουν κάθε σημείο αυτού του τόπου μέσα από τις ευχάριστες διαδρομές που προσφέρουν τα πολυάριθμα μονοπάτια του.
Από μικρή έχω επισκεφθεί αρκετές φορές το συγκεκριμένο μέρος της Αρκαδίας, όμως αυτή τη φορά είχα την ευκαιρία να το δω από διαφορετική όψη και να παρατηρήσω καλύτερα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του. Αυτό συνέβη την Κυριακή 07-10-2018 όπου με τον Ορειβατικό Σύλλογο Καλαμάτας, μαζί τους κι εγώ, ξεκινήσαμε με προορισμό το Μαίναλο. Η εξόρμηση αυτή περιελάμβανε και την επίσκεψη σε δύο από τα πολλά μικρά και γραφικά χωριά του βουνού, τη Στεμνίτσα και τη Δημητσάνα.
Η μικρή μας περιπέτεια είχε ως αφετηρία της το χωριό Στεμνίτσα. Από εκεί λοιπόν προχωρήσαμε έχοντας μαζί μας καλή διάθεση. Η κατηφόρα του μονοπατιού που ακολουθήσαμε αρχικά, μας οδήγησε σιγά-σιγά στην πρώτη μας στάση και το πρώτο αξιοθέατο, την Μονή Προδρόμου. Το εντυπωσιακό της στοιχείο είναι η τοποθεσία της, καθώς είναι χτισμένη κάθετα στο βράχο, πράγμα που σημαίνει πως η θέα είναι απλά υπέροχη και σε καταπλήσσει. Απολαύσαμε επίσης και τα κεράσματα που είχαν ετοιμάσει οι μοναχοί για όλους. Στη συνέχεια, το μονοπάτι που ακολουθήσαμε μας έφερε στο φαράγγι του Λούσιου ποταμού, ο οποίος είναι γνωστός για την επιβλητική φυσική ομορφιά του. Στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μας, ακούγαμε τον ήχο από την κίνηση του νερού. Επόμενος σταθμός για μας ήταν η Μονή Φιλοσόφου, το αρχαιότερο μοναστήρι της Αρκαδίας που βρίσκεται στη χαράδρα του Λούσιου. Από εκεί πήραμε μία ανάσα για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε και να ολοκληρώσουμε το υπόλοιπο μέρος της διαδρομής μας. Περάσαμε ανηφόρες, κατηφόρες, μικρά γεφύρια, συναντήσαμε καστανιές, ελιές και γεμίσαμε τις τσάντες μας με καρύδια. Φυσικά, δεν έλειψε και η διάθεση για τραγούδι παρά την κούραση. Λίγο πριν φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό τη Δημητσάνα, περάσαμε από τους μπαρουτόμυλους και ύστερα στο Μουσείο Υδροκίνησης.
Αυτή η Κυριακή για μένα ήταν γεμάτη ζωή. Ευχαριστήθηκα κάθε σημείο της εκδρομής και σίγουρα απέκτησα μια αξέχαστη εμπειρία. Βέβαια, μια εκδρομή δεν την κάνει ξεχωριστή μόνο το μέρος στο οποίο θα πας αλλά και οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου. Εγώ γνώρισα όμορφους και χαρούμενους ανθρώπους με όρεξη και αγάπη για τη φύση, οι οποίοι δε σταμάτησαν να απολαμβάνουν τη διαδρομή και να την κάνουν ακόμη καλύτερη με το δικό τους τρόπο.
Βασιλική Αλεξοπούλου
