Επισημάνσεις του Προέδρου του Επιµελητηρίου Μεσσηνίας Δημήτρη Μανιάτη για το τι µπορεί να κάνει η Χώρα για να έχει άµεσα οικονοµικά αποτελέσµατα µετά τη συµφωνία µε τους εταίρους:
Επειδή η χώρα µας έχει φθάσει στο χείλος του γκρεµού, η πρόσφατη συµφωνία µε τους εταίρους µας στην Ευρωζώνη µας κρατά στο χείλος του γκρεµού για να µην πέσουµε.
Το τελευταίο διάστηµα µε κλειστές τράπεζες (Capital Controls) πιστεύω ότι όλοι έχουν καταλάβει ότι ο µόνος δρόµος για να µπορέσουµε να σώσουµε την πατρίδα µας, είναι η αλλαγή νοοτροπίας µας.
Της νοοτροπίας του παράγω λιγότερα, εισάγω και καταναλώνω περισσότερα, νοµοθετώ υπέρµετρα και τηρώ ελάχιστα, εναλλάσσω συχνά πολιτικές και πρόσωπα σε κρίσιµα για την οικονοµία πόστα, σχεδιάζω πρόσκαιρα και καθόλου µέσο µακροπρόθεσµα και αναπτυξιακά.
Πρέπει να καταλάβουµε ότι για να µειωθεί το ∆ηµόσιο χρέος (εκτός του κουρέµατος) θα πρέπει να υπάρξουν πρακτικές πλεονασµατικών προϋπολογισµών, οι οποίες θα δηµιουργηθούν κυρίως από την ανάπτυξη της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και επιχειρηµατικότητας.
Επισηµαίνω ότι έχουµε:
- Καλή πρωτογενή παραγωγή µε ποιοτικά προϊόντα
- ∆ιαθέτουµε καλή τουριστική παροχή υπηρεσιών
- Εξαιρετική ναυτιλία και εφοπλισµό
ΥΣΤΕΡΟΥΜΕ όµως στον δευτερογενή τοµέα της οικονοµίας, που είναι και ο συνδετικός κρίκος των άλλων δύο και τούτο διότι η οικονοµία µας εξαρτάται σε µεγάλο βαθµό από τις εισαγωγές πρώτων υλών, ενέργειας και µηχανηµάτων, ακόµη και του πιο απλού µηχανήµατος, τότε µπορούµε να καταλάβουµε το µέγεθος του κενού.
Ακόµη και όταν φιλοξενούµε επισκέπτες και τουρίστες στην χώρα µας, πρέπει να δαπανήσουµε µεγάλο µέρος από τα έσοδα για την κάλυψη των αναγκών της παραµονής τους, µε προϊόντα που εισάγουµε.
Φανταστείτε λοιπόν τον πλούτο που φεύγει από τα χέρια µας.
Πρέπει ο πρωτογενής και δευτερογενής τοµέας της οικονοµίας να λειτουργήσουν ως τοπικοί προµηθευτές προϊόντων, που θα καταναλωθούν από τους επισκέπτες – τουρίστες,
δίνοντας µια µορφή αυτάρκειας στην κατά περιοχή οικονοµική πραγµατικότητα.
Το ερώτηµα που τίθεται είναι:
ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ∆ΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ;
Είναι άγνωστη λέξη;
Εµπόδιο στην ανάπτυξη για επενδύσεις είναι οι γραφειοκρατικές διαδικασίες.
Όταν οι ίδιες οι λειτουργίες του Υπουργείου Ανάπτυξης είναι φτιαγµένες µε Νόµους του 1920, ώστε να εµποδίζουν τις επενδύσεις, µε δυνατότητες εκβίασης, όπως το γρηγορόσηµο, οι µίζες και άλλα, ακόµα και η κρατική κοινωνία της πληροφορίας Α.Ε. οργιάζει µε φήµες κακοδιαχείρισης και εµπόδισης ιδιωτικών επενδύσεων µε ευρωπαϊκά κονδύλια, τι να περιµένει κανείς από αυτή την χώρα;
Αυτό όµως που απασχολεί ένα σοβαρό επενδυτή είναι:
- Να υπάρχει πολιτική και οικονοµική σταθερότητα
- Το κράτος να είναι αποτελεσµατικό
- Το κόστος που θα απαιτηθεί για την λειτουργία της επένδυσης να είναι λογικό και η υλοποίηση να γίνει σε σύντοµο χρονικό διάστηµα
- Το νοµικό πλαίσιο να είναι επαρκές και η δικαιοσύνη αποτελεσµατική.
Αυτά είναι τα βασικά ερωτήµατα που θέτει αρχικά ένας υποψήφιος επενδυτής.
Είναι άραγε τόσο δύσκολο να συµφωνήσουµε επιτέλους σε µια ενιαία αναπτυξιακή προοπτική της οικονοµίας και να επικεντρωθούµε στα βασικά;
Όταν λέµε βασικά εννοούµε µια σταθερή Κυβέρνηση, απλοποίηση των νόµων για την επιχειρηµατικότητα και αντί να προσπαθούµε να επανιδρύσουµε την οικονοµία, να επικεντρωθούµε σε τοµείς που µπορούµε να έχουµε άµεσα οφέλη, από µικρές επενδύσεις µε βραχυπρόθεσµο ορίζοντα, όπως η Γεωργία – η Αλιεία και ο Τουρισµός, που είναι ο βασιλιάς της ελληνικής οικονοµίας, µε προσπάθεια επιµήκυνσης της τουριστικής περιόδου και την χειµερινή περίοδο.
Επίσης, η εκµετάλλευση των λιµένων µετατρέποντας τους σε περιφερειακούς κόµβους και σε πύλη της Ευρώπης για παγκόσµιες εισαγωγές.
Η βιοµηχανία παροχών υγείας και περίθαλψης θα µπορούσε γρήγορα να αναπτυχθεί κάνοντας την Ελλάδα περιφερειακή αγορά για ασθενείς από άλλες χώρες.
Ακόµη µια σηµαντική πηγή εισοδήµατος για την Ελλάδα θα µπορούσε να είναι ο πολιτισµός, χωρίς απαραίτητα να συνδέεται µε την τουριστική βιοµηχανία.
Η Ελλάδα θα µπορούσε να προσελκύσει για παράδειγµα πολλούς ξένους φοιτητές, που θέλουν να σπουδάσουν αρχαιολογία ή φιλοσοφία, αναπτύσσοντας προγράµµατα στα αγγλικά.
