Στην Ελλάδα ζούμε πρωτοφανείς καταστάσεις. Ο κ. Μητσοτάκης παίζει με τους θεσμούς, με τα εθνικά θέματα, με την πολιτιστική μας κληρονομιά και με την ίδια τη Δημοκρατία τελικά. Δεν ενδιαφέρεται για τίποτε άλλο, παρά μόνο για το πώς θα κουκουλωθούν με κάθε τρόπο τα σκάνδαλα που τσαλάκωσαν την εικόνα του. Πώς θα τα θάψει με το μικρότερο πολιτικό κόστος. Πώς, τελικά, θα κερδίσει τις εκλογές πάση θυσία.
Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης*
Δυστυχώς, όμως, για τον πρωθυπουργό τον τελευταίο καιρό, όσο και να προσπαθεί, δεν του βγαίνει. Το σκάνδαλο των υποκλοπών γεννά διαρκώς νέα στοιχεία, τα οποία αποδεικνύουν την ανάμειξή του. Εσχάτως η έκθεση της ΕΥΠ, η οποία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Documento», εμπλέκει τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, τον κ. Φλώρο, σε οικονομικό σκάνδαλο, το οποίο γνώριζε ο πρωθυπουργός, και παρ’ όλα αυτά, όχι μόνο τον διατήρησε στη θέση του, αλλά φημολογείται ότι θα του ανανεώσει για έναν ακόμη χρόνο τη θητεία του.
Χαρακτηριστική, επίσης, είναι η παρέμβαση του κ. Ντογιάκου, η οποία έφερε τα αντίθετα από τα σχεδιαζόμενα αποτελέσματα. Ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, γιατί δικαιολογημένα θεωρήθηκε ως προσπάθεια φίμωσης της ΑΔΑΕ. Καταλυτική η αντίδραση κορυφαίων συνταγματολόγων, οι οποίοι με κείμενό τους εξέφρασαν την απόλυτη διαφωνία τους με τη γνωμοδότηση του κ. Ντογιάκου. Αναμένεται, πάντως, συνέχεια στην προσπάθεια υπονόμευσης του προέδρου της ΑΔΑΕ, του κ. Ράμμου, παρά την επίγνωση ότι αυτό οδηγεί σε επικίνδυνα παιχνίδια με τους θεσμούς και το Σύνταγμα.
Ακόμη και το ζήτημα της επιστροφής των γλυπτών του Παρθενώνα χρησιμοποιήθηκε για ψάρεμα ψήφων. Ούτε εδώ, ωστόσο, τα κατάφερε ο πρωθυπουργός, αφού έκανε πίσω ολοταχώς μετά τις αντιδράσεις που πυροδότησαν τα δημοσιεύματα των διεθνών και εγχώριων ΜΜΕ. Η αποκάλυψη ότι η κυβέρνηση συζητούσε δανεισμό των γλυπτών από το Μουσείο του Λονδίνου σήμαινε στην ουσία ότι το επίσημο ελληνικό κράτος αναγνώριζε στη Βρετανία νόμιμη κατοχή. Την ίδια στιγμή, άλλα δημοσιεύματα αναφέρονται σε μια νομική φόρμουλα, η οποία θα παρακάμπτει το πρόβλημα της ιδιοκτησίας και η οποία θα προβλέπει την εκ περιτροπής αποστολή των γλυπτών, με ταυτόχρονο δανεισμό ελληνικών αρχαιοτήτων, οι οποίες θα εκτίθενται στο Βρετανικό Μουσείο. Η υπουργός πολιτισμού, η κ. Μενδώνη, προσπάθησε ανεπιτυχώς να διορθώσει την κατάσταση. Το πώς, στ’ αλήθεια, αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση το θέμα προκύπτει από δήλωση του πρωθυπουργού, ο οποίος υπόσχεται ότι, εφόσον ο λαός τούς εμπιστευτεί ξανά, θα μπορέσουν να πετύχουν αυτόν τον στόχο, δηλαδή «ψηφίστε μας, να φέρουμε τα γλυπτά πίσω»!!!
Τέλος, η υποχωρητικότητα και η κυβερνητική αλαλία στα εθνικά θέματα δεν έχει προηγούμενο. Η Τουρκία, εκτός από τη «γαλάζια πατρίδα» που προκλητικά προβάλλει σε κάθε ευκαιρία, χώρια από την απαίτηση της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών που βρίσκονται στη μεθόριο, πέρα από τις απειλές ότι θα έρθουν βράδυ, ξέχωρα από τη δημιουργία γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο, επιχειρεί τώρα να δημιουργήσει τετελεσμένα και στη Νότια Κρήτη, απειλώντας με πόλεμο τη χώρα, αν επεκτείνει τα θαλάσσια σύνορά της στα δώδεκα μίλια. Αντί, λοιπόν, η κυβέρνηση να απαντήσει αποφασιστικά στις τουρκικές προκλήσεις, να δηλώσει ξεκάθαρα ότι μπορούν να έρθουν όποτε επιθυμούν και μέρα και νύχτα, αντί να επεκτείνει τα όρια στα δώδεκα μίλια, ακολουθεί μια αλλόκοτη, φοβισμένη και αναποτελεσματική τακτική, η οποία ενθαρρύνει την Τουρκία. Και μέσα σ’ όλα αυτά, ο υφυπουργός Παιδείας, ο κ. Συρίγος, δηλώνει ότι συμφέρει τη χώρας μας να δοθούν στην Τουρκία τα F16! Πού το πάει, επομένως, η κυβέρνηση; Υπάρχουν κρυφές δεσμεύσεις απέναντι στην Τουρκία; Μέχρι πότε θα συνεχιστεί το παιχνίδι της σιωπής με τα εθνικά μας θέματα, με την αξιοπρέπεια της χώρας, και ο υπολογισμός του πολιτικού κόστους σε περίπτωση θερμού επεισοδίου;
Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, όλες οι πολιτικές της κυβέρνησης θα υπηρετούν έναν στόχο: την παραμονή της στην εξουσία με κάθε τρόπο. Αναμένεται, στο πλαίσιο αυτό, να κυριαρχήσει το φαινόμενο των χτυπημάτων κάτω από τη ζώνη και να πολλαπλασιαστούν οι φαυλεπίφαυλες πρακτικές. Εμπόριο ονείρων και ελπίδων, διανομή επιδομάτων, δάνεια για αγορά κατοικίας, διορισμοί στο δημόσιο, γλυπτά του Παρθενώνα, θεσμοί, εθνικά θέματα, ιδανικά κι αξίες, όλα θυσιάζονται στον βωμό της εκλογικής νίκης. Χωρίς καμιά αιδώ, δυστυχώς.
* εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
