Για πρώτη φορά στα δυόμισι χρόνια που κυβερνά ο κ. Μητσοτάκης βρέθηκε σε τόσο δύσκολη θέση. Η ομιλία του για την πανδημία στη Βουλή έδειχνε πανικό και αμηχανία. Τα σαρδάμ που έκανε αποτελούν ομολογία ενοχής.
Γράφει o Γιάννης Ανδρουλιδάκης*
Όσο κι αν προσπάθησε να αποδείξει ότι δε γνώριζε τη μελέτη των κ.κ. Τσιόδρα και Λύτρα, δεν έπεισε κανέναν, πιθανώς ούτε τον ίδιο τον εαυτό του. Η αλήθεια, ωστόσο, δε βγήκε. Αυτό που φάνηκε ξεκάθαρα ήταν η απόπειρα να απλωθεί ένα πέπλο προστασίας πάνω από το Μαξίμου. Θα λειτουργήσει επιτυχώς και αυτή τη φορά;
Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστή η μελέτη των δύο επιστημόνων, που άφηνε έκθετη την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, ενεργοποιήθηκε ο γνωστός μηχανισμός της προπαγάνδας του Μαξίμου που είχε διπλό στόχο.
Από τη μια να «βγάλει λάδι» τον κ. Μητσοτάκη και το επιτελείο του και από την άλλη να φορτώσει την ευθύνη αλλού, χωρίς να τον ενδιαφέρει ποιον θα θυσιάσει.
Αφού υπήρξαν αντιδράσεις από τα υποψήφια «θύματα», ξεκίνησε η επιχείρηση υποβάθμισης της εγκυρότητας των επιστημονικών δεδομένων από τους κ.κ. Μαγιορκίνη και Σκέρτσο, αλλά και από την αναπληρώτρια υπουργό Υγείας, την κ. Γκάγκα. Διόλου δεν ενδιέφερε αν ο στόχος ήταν ο κ. Τσιόδρας, ο «αγαπητός Σωτήρης» του πρωθυπουργού, ο άνθρωπος που εν πολλοίς ξελάσπωσε την κυβέρνηση στην πρώτη καραντίνα. Είπαμε, το Μαξίμου να μείνει στο απυρόβλητο.
Ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος λίγες μέρες πριν είχε εξισώσει τη φροντίδα που παρέχεται σε ασθενείς εντός και εκτός Μ.Ε.Θ., παραδέχτηκε ότι γνώριζαν κάποιοι στην κυβέρνησή του την επιστημονική ανάλυση, αλλά όχι ο ίδιος.
Αν είναι δυνατόν, να προειδοποιούν οι ειδικοί μέσω μιας μελέτης για σοβαρές αδυναμίες του Ε.Σ.Υ., οι οποίες οδήγησαν σε θανάτους ασθενών, αυτή να φτάνει σε κυβερνητικά στελέχη, αλλά όχι στον ίδιο τον πρωθυπουργό!
Τούτο σημαίνει ή ότι κάποιοι στους κυβερνητικούς κόλπους σκάβουν τον λάκκο του κ. Μητσοτάκη ή ότι ο πρωθυπουργός είναι παντελώς αδύναμος, αφού δεν μπορεί να ελέγξει τι γίνεται στην κυβέρνησή του.
Στην πρώτη περίπτωση οφείλει ο ίδιος να βγει και να πει ποιος του απέκρυψε τα στοιχεία, στη δεύτερη να παραδεχτεί την αδυναμία του και να παραιτηθεί.
Βεβαίως, τα δείγματα γραφής του κ. Μητσοτάκη είναι τέτοια, που δεν αναμένεται ούτε το ένα ούτε το άλλο. Στα ευνομούμενα κράτη της Ευρώπης, όπου η στοιχειώδης δημοκρατία λειτουργεί καλύτερα, θα υπήρχε ήδη λογοδοσία από την πρώτη στιγμή. Στην Ελλάδα, όμως, φταίει ο κανένας. Οι ευθύνες γίνονται μπαλάκι που πηγαίνει από χέρι σε χέρι και στο τέλος, με τρόπο μαγικό, εξαφανίζεται. Γνωστό το παιχνίδι και πολυχρησιμοποιημένο, μόνο που αυτή τη φορά μιλάμε για νεκρούς. Για πολλούς νεκρούς.
Αναφερόμαστε σε μια Πολιτεία που γνώριζε το πρόβλημα, δεν έκανε αυτά που έπρεπε και δεν προσέφερε την απαιτούμενη περίθαλψη σε ασθενείς από κορονοϊό.
Αφού, επομένως, ο πρωθυπουργός ισχυρίζεται ότι δε γνώριζε και επειδή η κυβέρνηση προσπαθεί να τα κουκουλώσει, οφείλουν οι δύο επιστήμονες να μιλήσουν καθαρά και ξάστερα. Ο κ. Λύτρας, ο οποίος επιμένει ότι είχε ενημερώσει σε ανώτατο επίπεδο, να μας αναφέρει ποιοι είναι αυτοί και ο κ. Τσιόδρας να πει, επιτέλους, την αλήθεια. Η σιωπή του ούτε το Μαξίμου ξελασπώνει, αφού όσα έγιναν διερευνώνται από τον εισαγγελέα και κάτω από φυσιολογικές συνθήκες αναμένεται να πέσει περισσότερο φως στην υπόθεση, ούτε συμβάλλει στη δημιουργία πνεύματος ενότητας και ομοψυχίας, για το οποίο κόπτεται τόσο πολύ ο κ. καθηγητής, σύμφωνα με δική του δήλωση.
Η κυβέρνηση βρίσκεται στριμωγμένη στα σκοινιά, μπουρδουκλωμένη από τα ψέματα και τις αντιφάσεις της, και ελπίζει ότι με τη βοήθεια των συμμάχων της, των πολιτικών και οικονομικών της πατρώνων, γρήγορα θα περάσει κι αυτός ο εφιάλτης.
Η αντιπολίτευση επωμίζεται το βάρος να μην αφήσει το θέμα να ξεχαστεί και να επιμείνει μέχρι την πλήρη αποκάλυψη της αλήθειας. Το επόμενο διάστημα θα φανεί κατά πόσο έχει ωριμάσει και είναι σε θέση να ανταποκριθεί στο ρόλο της πάνω σε ένα ζήτημα που φαίνεται να έχει πολύ βάθος και άμεση εμπλοκή του ίδιου του πρωθυπουργού.
*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
