Τοποθέτηση* του Χρήστου Αναστασόπουλου,
Οικονομολόγου, MSc
Δημοτικού Συμβούλου
στο Δ.Σ. Καλαμάτας της 27ης Ιουνίου 2022
Κύριε Δήμαρχε, αλλά και εσείς κυρία Αγγελή, ως εισηγήτρια του θέματος, αισθάνεστε υπερήφανοι για τον τρόπο που αντιμετωπίσατε το ζήτημα της καθιέρωσης τοπικής αργίας για την πόλη μας; Ποια επιχειρηματολογία αναπτύξατε για να στηρίξετε τη θέση σας, ποια ήταν η στάση σας στην άλλη πρόταση αλλά και σε αυτόν που την εξέφρασε; Επί της ουσίας, απλά διαβιβάσατε στο σώμα την πρόταση του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου καθώς και την αντίστοιχη του Συμβουλίου της Κοινότητας Καλαμάτας, χωρίς ούτε καν ένα δικό σας επιχείρημα. Εσείς κύριε Πρόεδρε του Δημοτικού μας Συμβουλίου, ως αρμόδιος για την τήρηση της διαδικασίας, είστε υπερήφανος για όσα συνέβησαν και για την απαξίωση που έτυχα εγώ και η πρότασή μου; Εσείς συναδέλφισσες και συνάδελφοι, τόσο της συμπολίτευσης όσο και της αντιπολίτευσης, είστε ικανοποιημένοι με τη διαδικασία αλλά και με το αποτέλεσμα; Εκφράσατε πραγματικά αυτό που επιθυμούσατε;
Θέτω ζήτημα διαδικαστικό, αλλά και ουσίας και αποτελέσματος. Από την πρώτη στιγμή που τέθηκε ζήτημα καθιέρωσης τοπικής αργίας πρότεινα την 23η Μαρτίου. Στη συνεδρίαση μάλιστα του Δημοτικού μας Συμβουλίου, στις 28 Μαρτίου, έκανα ξεκάθαρα πρόταση, επιχειρηματολογώντας σχετικά. Παρόλα αυτά η Δημοτική Αρχή δεν την έλαβε υπόψη ούτε κατά τη διαμόρφωση της εισήγησης ούτε και κατά τη διαδικασία συζήτησης του θέματος όπου επανήλθα, θέτοντας εκ νέου την πρότασή μου και ζητώντας να τεθεί προς ψήφιση μαζί με την αντίστοιχη της εισήγησης. Δυστυχώς αξιοποιήθηκε το γεγονός της μη φυσικής μου παρουσίας στη συνεδρίαση και της δυσχέρειας που είχα να υπερασπιστώ τη θέση μου και έγινε επίκληση πως δεν ακούστηκε του τι ζήτησα ενώ ήταν ξεκάθαρο. Για του λόγου του αληθές οι κύριοι Κοσμόπουλος και Φαββατάς, προς τιμήν τους, το επισήμαναν αλλά δεν εισακούστηκαν. Όλα ήταν δρομολογημένα!
Η παρουσία του Μητροπολίτη Μεσσηνίας διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στο αποτέλεσμα, λειτουργώντας ανασταλτικά στην πραγματοποίηση πραγματικού διαλόγου και καθιστώντας δεδομένη την υπερψήφιση της εισήγησης. Ο Μητροπολίτης προάσπισε τα συμφέροντα της εκκλησίας. Εσείς κύριε Δήμαρχε πράξατε το ίδιο για την πόλη; Λυπάμαι που η πρόταση για την καθιέρωση της 23ης Μαρτίου ως ημέρας τοπικής αργίας εκφράστηκε από εμένα, έναν απλό δημοτικό σύμβουλο. Ίσως σε άλλη περίπτωση να είχε άλλη τύχη.
Αλήθεια, και απευθύνομαι στο σύνολο του σώματος, αν, στο υποθετικό σενάριο, όπου ο Μητροπολίτης – συνειδητοποιώντας την αξία του ιστορικού γεγονότος και επιδεικνύοντας αυτοπεποίθηση σχετικά με τη δεδομένη λαμπρότητα εορτασμού της εορτής της Υπαπαντής του Σωτήρος – ερχόταν και πρότεινε την 23η Μαρτίου ως ημέρα αργίας, τι θα ψηφίζατε, θα ξιφουλκούσατε τότε υπέρ της 2ας Φεβρουαρίου; Μην ανησυχείτε, το ερώτημα είναι ρητορικό.
Δεν είναι το παν η επανεκλογή μας ούτε ως παρατάξεις ούτε ως δημοτικοί σύμβουλοι. Κάποια ζητήματα μας ξεπερνούν, είναι πέρα και πάνω από εμάς και πρέπει να αναλαμβάνουμε σε κρίσιμα ζητήματα το όποιο πιθανό πολιτικό κόστος. Και μην υποτιμάτε τη νοημοσύνη των συνδημοτών μας, πιστών και μη. Κρίνουν και αξιολογούν τις πράξεις και τη συμπεριφορά μας.
Επίσης, αδυνατώ να συλλάβω τη χρησιμότητα αναφοράς της σχετικής σύμφωνης γνώμης του Εμπορικού Συλλόγου Καλαμάτας αφού δεν συνοδεύεται παράλληλα και από σχετική απόφαση συμμετοχής στην αργία. Να υποθέσω πως το ενδιαφέρον εξαντλείται στο θρησκευτικό συναίσθημα των δημοσίων υπαλλήλων;
Η ημέρα που το Δ.Σ. αποφάσισε να καθιερωθεί η 2α Φεβρουαρίου ως ημέρα τοπικής αργίας χαρακτηρίστηκε κατά τη συνεδρίαση ιστορική. Προσωπικά, θεωρώ πως η μη καθιέρωση της 23ης Μαρτίου ως ημέρας αργίας είναι ένα τραγικό λάθος που θα βαρύνει το Δημοτικό μας Συμβούλιο εσαεί. Και ιδιαίτερα εσάς κύριε Δήμαρχε, που δυστυχώς δεν σταθήκατε στο ύψος των περιστάσεων, δεν υπερασπιστήκατε ως οφείλατε την ιστορία της πόλης. Η πρόταση για την 23η Μαρτίου όχι μόνο δεν έτυχε προτίμησης αλλά δεν βρήκε καν τη θέση της στη συζήτηση. Ούτε μια λέξη δεν ακούστηκε, έτσι για τα προσχήματα. Αν είναι δυνατόν! Με την απόφασή του αυτή το Δημοτικό μας Συμβούλιο επέδειξε απαξίωση απέναντι στο αδιαμφισβήτητο ιστορικό γεγονός και τη βαρύτητα που έχει σε τοπικό αλλά και εθνικό επίπεδο αλλά και στους ήρωες και πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου. Επέδειξε απαξίωση απέναντι σε σημαντική πτυχή της ταυτότητας της πόλης μας και εξασθένησε τη δυνατότητα αξιοποίησής του ως ένα από τα κύρια στοιχεία που συνθέτουν τη μοναδικότητα του τουριστικού μας προϊόντος. Παρείχε εξαιρετικές υπηρεσίες σε όσους παραχαράσσουν την ιστορική αλήθεια με στόχο να ωφεληθεί η περιοχή τους. Ενώ η γειτονική μας Αρεόπολη μεθοδικά, όπως ανέλυσα σε προηγούμενες συνεδριάσεις, κατορθώνει να καταστήσει έναν θρύλο ιστορική αλήθεια, η πόλη μας, ιδιαίτερα μετά από αυτή την απόφαση, καταφέρνει να καταστήσει την ιστορική αλήθεια λαϊκή παράδοση. Να υπενθυμίσω την καθιέρωση πριν δύο χρόνια της 17ης Μαρτίου ως ημέρας τοπικής αργίας για τους Δήμους Ανατολικής και Δυτικής Μάνης με το αιτιολογικό της έναρξης του ένοπλου αγώνα κατά του τουρκικού ζυγού. Τα σχόλια δικά σας!
Δύο Β.Δ., το 1947 και το 1969 αντίστοιχα καθιερώνουν την 23η Μαρτίου ημέρα τοπικής εορτής. Στο πεντοχίλιαρο του 1984 απεικονίζεται στην μπροστινή του όψη ο Κολοκοτρώνης και ο Ι.Ν. των Αγίων Αποστόλων και ως ημερομηνία έκδοσης έχει τιμής ένεκεν την 23η Μαρτίου. Στο σήμα του Δήμου μας αλλά και στο αντίστοιχο που επέλεξε η Κοινότητα Καλαμάτας πριν δύο χρόνια απεικονίζεται το εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων; Παρόλα αυτά ποτέ δεν έτυχε να γίνει πρόταση καθιέρωσης της 23ης Μαρτίου ως ημέρας τοπικής αργίας, πάντα ο εορτασμός ήταν υποβαθμισμένος ενώ σιωπηρά, άτυπα ορίστηκε η 2α Φεβρουαρίου ως αργία.
Προς τι οι πανηγυρικοί λόγοι, τα λόγια υπερηφάνειας, η ίδρυση του Ψηφιακού Μουσείου Διπλωματίας; Στο πόνημα του Θανάση Χρήστου, καθηγητή Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας του ΠΑ.ΠΕΛ. με τίτλο «Ιχνηλατώντας τη Συμβολή της Καλαμάτας και της Μεσσηνιακής Ενδοχώρας στο Έπος της Ανεξαρτησίας» που αποτέλεσε επετειακή έκδοση του Δήμου Καλαμάτας στον χαιρετισμό σας κύριε Δήμαρχε, μεταξύ άλλων αναφέρετε: «Η συγκεκριμένη Προειδοποίηση είναι η Πρώτη επαναστατική προκήρυξη που στάλθηκε από την πρώτη απελευθερωμένη πόλη του μαχόμενου ελληνισμού, την Καλαμάτα, στις 23 Μαρτίου 1821, προς της Μεγάλες Δυνάμεις, με στόχο οι απελπισμένοι πλην όμως αδίστακτα αποφασισμένοι στασιαστές να γνωστοποιήσουν το μείζον γεγονός της Επανάστασής τους στον πεπολιτισμένο κόσμο, ζητώντας του ταυτόχρονα την ακριβοθώρητη συνεπικουρία. Αναμφίβολα, η Καλαμάτα και η ευρύτερη μεσσηνιακή ενδοχώρα είναι ο πρώτος απελεύθερος ελληνικός πυρήνας της νότιας Βαλκανικής, ο οποίος επισφράγισε πανηγυρικά την ευρύτερη ταυτότητα του αγώνα της εθνικής ανεξαρτησίας σε όλες του τις κρίσιμες στιγμές!»
Όλα τα παραπάνω δεν αρκούν για να τιμήσουμε το γεγονός όπως του αρμόζει;
Έχω την αίσθηση πως δεν έχετε καταλάβει τι ακριβώς αποφασίστηκε. Η εορτή της Υπαπαντής του Σωτήρος, είναι σημαντικό μεν θρησκευτικό γεγονός αλλά τοπικής σημασίας. Αντίθετα, η απελευθέρωση της Καλαμάτας από τον τουρκικό ζυγό και ταυτόχρονα η έναρξη της επανάστασης των Ελλήνων συνιστά γεγονός πανελλήνιας σημασίας και μάλιστα εάν δεν είχε καθιερωθεί η 25η Μαρτίου, καθαρά για λόγους ταύτισης της εθνικής με την θρησκευτική συνείδηση των Ελλήνων, ως εθνική εορτή, η 23η Μαρτίου θα είχε τη θέση της. Λίγες περιοχές έχουν το ιστορικό προνόμιο να έχουν αποτελέσει τόπο που διαδραματίστηκε ένα ιστορικό γεγονός τέτοιας βαρύτητας και όπου αυτό συμβαίνει έχει τύχει της ανάλογης ανάδειξης και του ανάλογου σεβασμού από την τοπική κοινωνία και τις αρχές της. Μοναδική εξαίρεση συνιστά η Καλαμάτα πλέον!
Ειλικρινά, αισθάνομαι βαθιά λύπη και απογοήτευση!
* Τοποθέτηση που οι παρεμβάσεις δεν επέτρεψαν να ολοκληρωθεί.
