Ο ΣΥΡΙΖΑ απονευρώνεται ιδεολογικά και οργανωτικά και χάνει τη ραχοκοκαλιά του. Είναι φανερό πλέον ότι ούτε είναι, ούτε και θα ξαναγίνει ίδιος, όπως ήταν στο παρελθόν.
ΓΡΑΦΕΙ
Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗΣ
Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως τον ξέραμε, τελείωσε τόσο οργανωτικά όσο και ιδεολογικά. Μετά την τελευταία Κ.Ε. και όσα συνέβησαν εκεί, οι αποχωρήσεις έγιναν επαναλαμβανόμενο φαινόμενο. Έφυγε η «Ομπρέλα», οι 6+6, μεγάλος αριθμός στελεχών και απλών μελών, ευρωβουλευτές κ.α. Αυτή η μαζική φυγή δημιουργεί ένα νέο σκηνικό: ο ΣΥΡΙΖΑ απονευρώνεται και χάνει τη ραχοκοκαλιά του. Είναι φανερό πλέον ότι ούτε είναι, ούτε και θα ξαναγίνει ίδιος, όπως ήταν στο παρελθόν.
Επιπλέον, μετά την εκλογή του κ. Κασσελάκη, μετατοπίζεται ιδεολογικά προς τον χώρο του Κέντρου, κάνοντας πράξη το σχέδιο του αρχηγού του για τη δημιουργία ενός πολιτικού σχηματισμού, ο οποίος θα είναι αντίστοιχος με το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ. Ακόμη, δημιουργείται ένα κόμμα αρχηγικό και λαϊκιστικό, στο οποίο ο επικεφαλής μπορεί να παρακάμπτει το καταστατικό και τις θεσμοθετημένες διαδικασίες, να εκφράζει αντιλήψεις και να υιοθετεί συμπεριφορές που βρίσκονται έξω από την κουλτούρα και την ιστορική πορεία της ανανεωτικής Αριστεράς. Ο κ. Κασσελάκης και η ομάδα του αλλάζουν τη φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ, διατυπώνουν τοξικό πολιτικό λόγο, κατασκευάζουν εσωτερικούς εχθρούς και αποστάτες, συμπεριφέρονται με πολιτικό τσαμπουκά και επιτρέπουν στους διψασμένους για εκδίκηση οπαδούς τους να σκυλέψουν διαδικτυακά όσους τολμούν να διατυπώνουν πολιτικές διαφωνίες. Όλα τα παραπάνω είναι που οδήγησαν στην έξοδο όσους αποχώρησαν και όχι η εκλογή του κ. Κασσελάκη στην αρχηγία, την οποία ουδείς αμφισβήτησε.
Το φαινόμενο Κασσελάκη ξεφούσκωσε γρήγορα, όταν το lifestyle έδωσε τη θέση του στην πραγματική πολιτική. Τότε φανερώθηκε η πολιτική γύμνια του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο δεν έφερε το νέο που υποσχέθηκε, αλλά ο ίδιος και η ηγετική ομάδα που τον στηρίζει οδηγούν το κόμμα τους στη μεγαλύτερη κρίση από την εποχή της ίδρυσής του και, πιθανώς, σε λίγο καιρό να του βάλουν και την ταφόπλακα. Οι δημοσκοπήσεις κατατάσσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην τρίτη θέση, την οποία, ίσως, απολέσει από το ΚΚΕ. Η φυγή έντεκα βουλευτών και η συγκρότηση μιας νέας κοινοβουλευτικής ομάδας τον βυθίζει ακόμη βαθύτερα. Η πολιτική κατρακύλα και η περαιτέρω συρρίκνωσή του μοιάζει αναπόφευκτη.
Από τον κατήφορο και τη φθορά δεν μπόρεσε να τον σώσει ούτε ο κ. Τσίπρας, ο οποίος αποφάσισε να παρέμβει με πολύ μεγάλη καθυστέρηση. Οι συναντήσεις του, ωστόσο, με στελέχη και βουλευτές που αποχώρησαν και η προσπάθειά του να κρατήσει ενωμένο τον κασσελακικό ΣΥΡΙΖΑ δεν απέδωσαν. Φαίνεται ότι το κύρος του έχει εξατμιστεί και η δυνατότητά του να επηρεάζει καταστάσεις και να κρατά εσωκομματικές ισορροπίες ανήκει στο παρελθόν. Όπως και να έχει, όμως, η ευθύνη του για ό,τι έχει συμβεί είναι τεράστια. Στήριξε, τουλάχιστον μέσω των συνεργατών του, τον κ. Κασσελάκη, και του επέτρεψε να χρησιμοποιήσει το όνομά του και να εμφανιστεί ως κληρονόμος και συνεχιστής του. Τον άφησε να ξεφορτωθεί την ενοχλητική «Ομπρέλα», δηλαδή τους παλιούς συνεργάτες και υπουργούς των κυβερνήσεών του, και μετά αποφάσισε να «δράσει», για να προστατεύσει και πάλι τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Εις μάτην, όμως. Ποιος τον ακούει πια;
Όσοι προβληματίζονται για τη σημερινή εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εξακολουθούν να παραμένουν στο κόμμα τους, γιατί πιστεύουν ότι στο συνέδριο του Φεβρουαρίου θα υπάρξουν ανατροπές, βρίσκονται σε πλάνη. Η ηγετική ομάδα του κ. Κασσελάκη και ο νέος μηχανισμός που χτίζει θα έχει εδραιωθεί και θα ελέγξει κάθε επικίνδυνη εξέλιξη. Όσοι πάλι ελπίζουν ότι μια βαριά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές θα οδηγήσει σε αλλαγή ηγεσίας, λειτουργούν τυχοδιωκτικά. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο παραμένει αμφίβολο κατά πόσο θα παραιτηθεί ο κ. Κασσελάκης, μα, κι αν αυτό συμβεί, θα αντικατασταθεί από πρόσωπο του στενού πυρήνα των συνεργατών-καθοδηγητών του.
Η εκλογή του κ. Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία συνδυάστηκε με αλλαγή στη φυσιογνωμία του ιστορικού αυτού κόμματος, λειτούργησε καταλυτικά στην αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στον χώρο της Αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει να ξεψυχά και κάτι άλλο να γεννιέται. Νέο και ελπιδοφόρο; Μένει να το δούμε.
* Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
