“Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε
όμως ξεχάσατε πώς ήμουν σπόρος”.
Τελευταία το ακροδεξιό αφήγημα άλλαξε ρούχα και φόρεσε κουστούμι. Δεν βγάζει άναρθρες κραυγές, δεν σπάει βιτρίνες, δεν μαχαιρώνει ανθρώπους, αντίθετα μιλά με ευγενικά λόγια, φορά τη χλαμύδα της Δημοκρατίας και “επιχειρηματολογεί πολιτισμένα”.
Ήρθε, λοιπόν, αυτός ο θίασος και στην πόλη μας.
“Καλλιεργημένοι άνθρωποι”, ανανήψαντες και μετανοούντες αριστεροί, αυτοαναφορικοί διανοούμενοι, μαζεύονται και μας καλούν να μας εξηγήσουν, με νοητικές ακροβασίες, σοφίσματα και δόλια ψυχολογικά ψευτοδιλήμματα, πως το Πολυτεχνείο υπήρξε μεν ως εξέγερση αλλά δεν έχει πλέον καμιά ιστορική προβολή στο σύγχρονο πολιτικό γίγνεσθαι. Πρέπει να το αποστειρώσουμε και να το βάλουμε στο Μουσείο.
Τίποτε το νέο δεν έχει αυτή η προσπάθεια. Το ίδιο πράγμα, με διαφορετικούς τρόπους, προσπαθεί να κάνει το σύστημα 51 χρόνια τώρα, χωρίς επιτυχία. Ούτε οι απαγορεύσεις, οι ξυλοδαρμοί και οι δολοφονίες διαδηλωτών αλλά ούτε και η προσπάθεια ενσωμάτωσης δεν κατάφεραν να σβήσουν το χνάρι του Νοέμβρη.
Αυτοί οι “πολιτισμένοι” και με δημοκρατική επίφαση “διανοούμενοι” δεν είναι ούτε γραφικοί ούτε ακίνδυνοι. Είναι βαθιά συστημικοί και εκπροσωπούν ένα πολιτικό ρεύμα που αναφέρεται διεθνώς ως alt-right (εναλλακτική δεξιά) ή αλλιώς “ακροκεντρώοι”. Είναι το νέο πρόσωπο του συστήματος που έρχεται να σαρώσει ότι έχει μείνει από το κοινωνικό κράτος και τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα. Αρκεί κανείς να δει την Αμερική του Τραμπ για να καταλάβει τι πραγματικά πιστεύουν.
Πρέπει όμως να τους αναγνωρίσουμε πως έχουν δίκιο να φοβούνται. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τρομάζει κάθε εξουσία γιατί κρύβει μέσα της τη σπίθα για την ανατροπή του παλιού κόσμου και το σπόρο για τη δημιουργία ενός νέου.
Γιατί δεν είμαστε αφελείς και όπως έχει γράψει και η Κατερίνα Γώγου:
“…Στο μυαλό είναι ο στόχος
Το νου σου ε”.
Αντιφασιστική Κίνηση Καλαμάτας
