Του Σταμάτη Μπεχράκη
“Ανοικτός Δήμος – Ενεργοί Πολίτες”
Με την τετριμμένη αστικοποίηση της περιοχής η οποία επιχειρείται κάτω από την οδό Ναυαρίνου και στην βορειοδυτική γωνία του προλιμένα, δημιουργείται χώρος στάθμευσης μέσα σε αυτό το ξεχωριστό κομμάτι γης- αλήθεια άλλο μέρος δεν υπάρχει; Με την ίδια λογική να φτιάξουμε τότε και χώρο στάθμευσης Ι.Χ. πάνω στην κεντρική πλατεία. Γιατί να δημιουργήσουμε χώρο στάθμευσης νότια από την οδό Ναυαρίνου και με συντριβάνι(!!) μάλιστα και δυο κτίρια μέσα στη θάλασσα;
Προφανώς δεν έχουν το Θεό τους!
Τουλάχιστον πράσινο θεό, αυτόν της οικολογίας δεν έχουν. Το θεό της ψηφοθηρίας σίγουρα τον λατρεύουν! Το ότι φτιάχνουν δυο κτίρια – στο χάρτη αρ. 12- και όχι ένα θα είναι η αδιάψευστη υπογραφή της πίστη τους στην θρησκεία τους! Γιατί δεν μπορούν να απαντήσουν πειστικά στο ρητορικό ερώτημα γιατί όχι η κατασκευή να μην γίνει στον προτεινόμενο χώρο του πάρκινγκ και ένα μικρότερο κτίριο αντί για δυο κτίρια και χωρίς μάλιστα τις τσιμεντένιες ταράτσες, λες και τις θέλουμε για μελλοντική χρήση του χώρου για τραπεζοκαθίσματα.
Τα δυο κτίρια – αρ. 12 – κτίζονται μετά την κόκκινη γραμμή! Μέσα στη θάλασσα! Εκεί που είναι τώρα τα δέντρα και μερικά μέτρα μέσα στη θάλασσα! Το καφέ χρώμα στο χάρτη είναι τσιμεντοκυβόλιθοι. Το 32 είναι Συντριβάνι !(Ο κόσμος θα επισκέπτεται το χώρο για την πλατεία; Αυτός που το προτείνει θα ζει φαίνεται… σε εξωαστική περιοχή που κυριαρχεί το χώμα και “νοιώθει” ότι υπάρχει η ανάγκη για τσιμέντο- κυβόλιθους. Αν ήταν υπεύθυνοι σε αρχαιολογικό χώρο σίγουρα θα πρότειναν κάτι περισσότερο λαμπερό και μοντέρνο από τους… αρχαίους ερειπιώνες. Μια αστική πλατεία στο κύμα; Τόσο χωριάτες λοιπόν ή τόσο λίγοι;
Η επόμενη ανάπλαση όταν θα πραγματοποιηθεί είναι σίγουρο ότι θα εξαφανίσει εντελώς το παραθαλάσσιο χαρακτήρα του προλιμένα.
Από αναπτυξιακή λογική σκίζουν βέβαια άλλο τίποτα!!
Σε συνθήκες κλιματικής κρίσης, αντί ο σημαντικός αυτός, ο υπερτοπικής σημασίας προνομιούχος χώρος, ο οποίος έχει σημαντική συμβολή στο παραλιακό μέτωπο της πόλης μας, ως χώρος δροσισμού και αναψυχής στα θερμά καλοκαίρια (φτάνει στις 5000 επισκέψεις μερικές μέρες), να ενισχυθεί περιβαλλοντικά, να αποκατασταθεί και να μετατραπεί να τείνει σε παραθαλάσσιο πάρκο, όλη η περιβαλλοντικά σπουδαία τριγωνική αυτή γη, μέχρι του Ταμπάκη, με ενίσχυση-αναβάθμιση του παραθαλάσσιου τοπίου, τον μετατρέπουν σε μια αμήχανη τσιμεντοανάπλαση. Καταστρέφουν αυτό που όλες οι πόλεις θα κυνηγούσαν να το έχουν προίκα πράσινης και υπερτοπικής ανάπτυξης.
Μια κανονική περιβαλλοντική λεηλασία από την πόλη και την πράσινη ανάπτυξή της, τους πράσινους πόρους της, στις ερχόμενες “δύσκολες” κλιματολογικές συνθήκες.
Κοιτάξτε τη βαρβαρότητα που κρύβεται κάτω από το δόγμα που ακολουθούν “προλιμένας =λιμάνι”. Στη φωτογραφία είναι ένα να σύμπλεγμα “τεχνητών νησιών” πλωτές γλάστρες αγκυροβολημένες, που σχεδιάστηκαν από μια δανέζικη εταιρεία και πρόκειται να ολοκληρωθεί στο λιμάνι της Κοπεγχάγης. Το έργο ονομάζεται Νησιά της Κοπεγχάγης. “Η κορυφή των νησιών θα φυτευτεί με ενδημικά χόρτα, θάμνους και δέντρα, τα οποία θα παρέχουν ένα καταφύγιο στη μέση ενός ιδιαίτερα ανεπτυγμένου τμήματος της πόλης σε γλάρους, κύκνους, περιστέρια και πάπιες”, “Η κάτω πλευρά των νησιών θα προσφέρει ένα ιδανικό περιβάλλον για να προσκολληθούν τα φύκια και τα μαλάκια, παρέχοντας με τη σειρά τους τον τέλειο βιότοπο για τα ψάρια και τη θαλάσσια ζωή”.
Τα παραθέτω για να δείξω τι κάνουμε σε αντιδιαστολή εμείς εδώ. Τουλάχιστον δείξτε και λίγο “Κλιματική Ουδετερότητα”.
