Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ*
Πολλοί ξαφνιάστηκαν από τη δήλωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για το δολοφονημένο από το παρακράτος βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη. Αναρωτήθηκαν αν είναι ένα από τα πολλά αυτογκόλ που κατά καιρούς βάζει ή αν κρύβεται κάτι άλλο πίσω από αυτή του τη θέση. Αν είναι ένα ακόμη δείγμα της στροφής που έχει κάνει η ΝΔ προς τον ακροδεξιό χώρο προκειμένου να θωρακιστεί για να μην έχει διαρροή ψήφων στις επικείμενες εκλογές. Αλήθεια πού το πάει ο – υποτιθέμενος και λόγω οικογενειακής παράδοσης- κεντρώος κ. Μητσοτάκης;
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο αρχηγός της ΝΔ προκαλεί με τις αποφάσεις και τις δηλώσεις του. Να θυμηθούμε μόνο ότι παλαιότερα είχε χαρακτηρίσει τον εαυτό του πολιτικό κρατούμενο από τη Χούντα και ας ήταν μόλις 6 μηνών. Ούτε είναι η μοναδική στιγμή που πέφτει σε γκάφες. Οι δηλώσεις του για εξωγήινους στον Υμηττό , για τη διάκριση των εξουσιών από το Ρουσσώ και άλλα πολλά, νομίζω, το αποδεικνύουν περίτρανα. Είναι, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης τόσο αφελής και απερίσκεπτος, και ενώ το κόμμα του προηγείται στις δημοσκοπήσεις, να ανοίξει θέμα ιστορικής μνήμης και μάλιστα γύρω από μια προσωπικότητα, η οποία μετά θάνατον έγινε αποδεκτή από εχθρούς και φίλους; Είναι τυχαίο ή αποσκοπεί σε κάτι άλλο;
Θεωρώ πως είναι επιπόλαιο και επιφανειακό να χαρακτηρίσουμε τα λεχθέντα για το Γρηγόρη Λαμπράκη σαν άλλη μια απροσεξία και σαν ένα ακόμη δείγμα ακροδεξιού προσανατολισμού. Το επιτελείο του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλού στοχεύει. Θέλει να ξαναγράψει την ιστορία με τη δική του οπτική έτσι που να βολεύει να παρουσιάζεται η σημερινή ΝΔ του κ. Μητσοτάκη αμόλυντη και άσπιλη και ο ίδιος ως προερχόμενος από παρθενογένεση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι κάτι τέτοιο επιχείρησε να κάνει στη Μεσσηνία, η εκκολαπτόμενη βουλευτής και μέλος του μητρώου στελεχών του κόμματος, η κ. Κουμάντου, με ένα εμετικό και απολύτως ανιστόρητο κείμενο. Το επιμύθιο κοινό: τι ενδιαφέρει τους 17άρηδες το 1963; Μπροστά τους ανοίγεται το μέλλον, το οποίο εγγυάται μόνο η ΝΔ. Εδώ το 2030 θα γεννηθούν τα πρώτα παιδιά στο φεγγάρι. Με το Λαμπράκη και τα τρίκυκλα, με τον Γκοτζαμάνη και τον Εμμανουηλίδη θα ασχολούμαστε τώρα;
Δίπλα στην ιστορική λήθη για τον αγωνιστή της ειρήνης θα τους βόλευε αφάνταστα να ξεχαστούν ακόμη η εκδίκηση των νικητών του εμφυλίου προς τους ηττημένους, οι φυλακές, τα βασανιστήρια και τα ξερονήσια, τα πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης, οι εκλογές της βίας και της νοθείας, η αποστασία του 1965, το αστυνομικό κράτος, τα πελατειακά δίκτυα, οι υπεύθυνοι για την κρίση, τα μνημόνια και τελικά η προηγούμενη κυβερνητική θητεία του κ. Μητσοτάκη, ο οποίος ( για να μην ξεχνάμε), όταν ήταν υπουργός Διοικητικής μεταρρύθμισης, κατέθεσε νομοσχέδιο το οποίο προέβλεπε αξιολόγηση στο δημόσιο με υποχρεωτικές ποσοστώσεις και απολύσεις (25% άριστα, 60% μέτρια και 15% αρνητικά). Ήταν ο ίδιος που με ύφος θριαμβευτή ανακοίνωνε το 2014 τις απολύσεις καθαριστριών, σχολικών φυλάκων και εκπαιδευτικών. Επιδιώκουν, επίσης, να λησμονήσουμε τους δημοκρατικούς και πατριωτικούς αγώνες και τις αυταρχικές κυβερνήσεις της δεξιάς με όποιο όνομα και αν εμφανιζόταν. Επιχειρούν, τέλος, να δημιουργήσουν μια χώρα στην οποία οι νέοι θα έχουν επιλεγμένη και καθοδηγούμενη ιστορική μνήμη, άβουλοι και ελεγχόμενοι.
Η αριστερά χωρίς σε καμιά περίπτωση να πέσει στην παγίδα του διλήμματος των επόμενων εκλογών, το οποίο φαίνεται ότι θα είναι Τσίπρας ή Μητσοτάκης, πρέπει από τώρα να σταθεί απέναντι στην προοπτική επανόδου της ΝΔ στην εξουσία. Όσοι θεωρούν ότι μια τέτοια εξέλιξη θα ανοίξει το δρόμο για το ξαναζωντάνεμα του μαζικού κινήματος κάνουν τεράστιο ιστορικό λάθος. Το πώς θα ξανασηκώσει κεφάλι το λαϊκό κίνημα είναι μια μεγάλη συζήτηση που πρέπει να ανοίξει. Το μόνο βέβαιο, πάντως, είναι ότι δεν αναπτύσσεται σε συνθήκες περισσότερης φτώχειας και εξαθλίωσης, ούτε μεγαλύτερου αυταρχισμού και βίας, τα οποία είναι απολύτως σίγουρο ότι θα έρθουν μαζί με την ΝΔ του κ. Μητσοτάκη.
*Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 6ο Λύκειο Καλαμάτας
