Του Γιώργου Πουλοκέφαλου*
Με το πολιτικό της καύσιμο τελειωμένο στη «σταγόνα», η Περιφερειακή Αρχή της Πελοποννήσου προσπαθεί να σώσει τα προσχήματα για να διασώσει το μεγαλόπνοο δήθεν έργο της, της δήθεν ολοκληρωμένης διαχείρισης των στερεών αποβλήτων. Αντιλαμβάνεται το Βατερλώ της και ταυτόχρονα το αδιέξοδο! Αντιλαμβάνεται το φιάσκο, αντιλαμβάνεται τις αδυναμίες και την ανικανότητα της!
Οκτώ ολόκληρα χρόνια τώρα σερβίρει εύπεπτο σανό στην τοπική κοινωνία για ένα έργο φαρσοκωμωδία.
Τραγικές φιγούρες ενός απίθανου εσμού πρωταγωνιστών, λες και ζουν σε παράλληλο σύμπαν που προσπαθούν μάταια να αποκρύψουν τα πραγματικά γεγονότα.
Το 2011 πάσχιζε αυτή η Αρχή να αλώσει τα πάντα! Έτρεχε στα Υπουργεία, στην Αποκεντρωμένη, στην Ε.Ε. να πάρει ότι υπήρχε και δεν υπήρχε! Στην βιασύνη της φορτώθηκε ακόμη και την προσωρινή διαχείριση των σκουπιδιών, λες και είχε έτοιμο και σε άμεση χρήση κάποιον μηχανισμό διαχείρισης!
Έλλειψη μέτρου, άγνοια κινδύνου, αλαζονεία, ερασιτεχνισμός, μη γνώση αυτοδιοικητικών θεμάτων, κενολογίες χαρακτήριζαν κάθε της κίνηση! Χωρίς σχέδιο, χωρίς όραμα, χωρίς πρόγραμμα οι θιασώτες της ανεμελιάς και της ανέξοδης ευκολίας με τις λανθάνουσες εμμονές, νόμιζαν ότι μπορούν να εξουσιάζουν τα πάντα.
Και φτάνουμε στον περιβόητο διεθνή διαγωνισμό για τα σκουπίδια. Μέσα σε κλίμα απόλυτης μυστικοπάθειας, σιγής και απόκρυψης δεν γνώριζε κανείς τις πολιτικές σκέψεις της Αρχής. Μόνον μια πλειάδα κοστουμαρισμένων σκουπιδομυστικοσυμβούλων αναβοκατέβαινε τις σκάλες της Εθνάρχου Μακαρίου και συνδιαλεγόταν μαζί της.
Πέρασε καιρός, βέβαια, μέχρι να καταλάβουν ότι η απόφαση Πάγκαλου και η απόφαση Αποστολόπουλου, του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης, δεν ήταν απλά για να τεθεί ως όρος του διαγωνισμού και το «κομμάτι» της προσωρινής διαχείρισης, μιας διαδικασίας που πρέπει να την έχεις αφού είσαι αναθέτουσα αρχή για να την θέσεις στο διαγωνισμό, αλλά αγνοείς ότι με αυτό φορτώνεσαι τεράστιες ευθύνες!
Παίρνεις με τη «βούλα» και συνειδητά την αρμοδιότητα της προσωρινής διαχείρισης.
Τα πράγματα ξαφνικά γίνονται σοβαρά. Οι μυστικοσύμβουλοι αρχίζουν να ψάχνονται. Το λάθος έγινε! Πρέπει να σκεφθούν την απεμπλοκή. Μετά την «μεγαλειώδη πατάτα» ψάχνουν για δίοδο διαφυγής. Και η μπάλα στην εξέδρα. Ξέρεις, στοχάζονται, δεν είναι έτσι οι αποφάσεις που προαναφέρθηκαν!!! Αρχίζει τώρα η στρεπτοδικία!
“Εμείς αναλαμβάνουμε μόνον την παροχή τεχνικών συμβουλών για την προσωρινή διαχείριση”!
Αστειότητες βέβαια!
Η επιτομή των αντιφάσεων και της εύκολης διολίσθησης του «Βλάχου του πονηρού»!!
Όταν φυσικά τα σκουπίδια της Τρίπολης έπνιξαν το σύμπαν, ήταν αργά και για μετάνοιες και για δάκρυα!
Σήμερα, οι ίδιες τραγικές πολιτικές φιγούρες, ανακάλυψαν ότι στον διαγωνισμό που έγινε, έπρεπε οι διαγωνιζόμενοι να προσκομίσουν προσύμφωνα και τίτλους για τη γη, στην οποία θα στηνόταν η διαχείριση, δεν ήταν πλήρη, υπήρχε έλλειμμα τίτλων και κάποιοι τίτλοι ήταν ψευδείς. Είναι γνωστές οι αναφορές Μπέζου.
Και το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται είναι πώς κατακυρώθηκε ο διαγωνισμός στην ανάδοχο εταιρεία, αφού ο όρος του διαγωνισμού για τα προσύμφωνα δεν τηρήθηκε;
Και στο επιχείρημα ότι αυτό ανακαλύφθηκε εκ των υστέρων, τότε γιατί δεν ακυρώνεται ο διαγωνισμός;
Γιατί η αναθέτουσα αρχή δεν εγκαλεί την ανάδοχο για ελλειμματική προσφορά στον ανταγωνιστικό διάλογο και δεν προσφεύγει στα αρμόδια όργανα και να καταγγείλει τη διαδικασία;
Αστεία πράγματα, φυσικά, γιατί πρόκειται απλά για μία ακόμη σκηνή συνεπικούρησης της πολύπρακτης κωμωδίας!
Και ακόμη γιατί δεν κάνει προσφυγή η δεύτερος μειοδότης και να κηρυχθεί έκπτωτος ο ανάδοχος;
Οι ίδιοι λαλίστατοι πρωταγωνιστές καταφεύγουν στη λύση της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης για να σώσουν το σαθρό και πανάκριβο οικοδόμημα τους! Ένα οικοδόμημα για τα μπάζα βέβαια με πήλινα πόδια που δεν σώζεται με τίποτα!
Αν σε όλα αυτά αθροισθεί και η ανύπαρκτη εταιρεία Περιβαλλοντική Πελοποννήσου ΑΕ της απόφασης 309 του ελεγκτικού συνεδρίου, τότε καταλαβαίνει και ο πλέον αδαής ότι η υπόθεση ΣΔΙΤ – σκουπίδια Πελοποννήσου είναι μια διάτρητη καρικατούρα!
Όσο «ιαλουρονικό οξύ» και να καταναλώσουν οι μοιραίοι εμπνευστές του, οι ρεκλαμαδόροι της φάπας, αυτό δεν καλλωπίζεται με τίποτα. Απλά χάνεται χρήσιμος και κρίσιμος χρόνος για αυτό το μεγάλο ζήτημα που θα έπρεπε να έχει λυθεί προ πολλού και διαφορετικά!
- Διαβάστε εδώ σχετικό άρθρο του ιδίου
* Ο Γιώργος Πουοκέφαλος, είναι Πολιτικός Μηχανικός. Διετέλεσε πρόεδρος της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ Πελοποννήσου (1994-1997), Αιρετός Νομαρχιακός σύμβουλος Λακωνίας (1994-2002, Πρόεδρος του Περιφερειακού τμήματος του ΤΕΕ Πελοποννήσου (1998 – 2002), Περιφερειακός σύμβουλος Πελοποννήσου και Αιρετός πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου.
