Του ΓΙΑΝΝΗ
ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ
Εκπαιδευτικού στο 5ο ΓΕΛ Καλαμάτας
Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών αποτέλεσαν έκπληξη για πολλούς αναλυτές. Η μεγάλη διαφορά μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κόμματος, η είσοδος στο ευρωκοινοβούλιο της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΥΣΗΣ, το σημαντικό ποσοστό του ΜΕΡΑ και η διάλυση μιας σειράς μικρών κομμάτων καταγράφονται ως σημαντικές εξελίξεις και καθορίζουν το σκηνικό μέσα στο οποίο θα διεξαχθούν οι εκλογές της 7ης Ιουλίου. Ο δικομματισμός παρέμεινε ισχυρός και αναμένεται να πιέσει ακόμη περισσότερο τα υπόλοιπα κόμματα το επόμενο διάστημα.
Στα αξιοσημείωτα των ευρωεκλογών και η πανωλεθρία που υπέστη η ΛΑΕ. Όσο και αν η έκφραση είναι βαριά, νομίζω, ότι περιγράφει την πραγματικότητα επαρκώς. Όταν έχεις ένα ποσοστό 0,56% και 31.673 ψήφους, τότε μιλάς για συντριβή, Αναλύσεις του αποτελέσματος με θετική οπτική δε βοηθούν τούτη την ώρα και συσκοτίζουν την πραγματικότητα. Αυτές τις δύσκολες ώρες χρειάζεται να ειπωθούν αλήθειες και μόνο.
Η αριστερά (αναφέρομαι στο ΜΕΡΑ, στην ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, στο ΣΧΕΔΙΟ Β΄, σε ανένταχτους και στη ΛΑΕ) για μια ακόμη φορά δε ήρθη στο ύψος των περιστάσεων και δεν κατάφερε να συνεννοηθεί. Αντί να συνεργαστεί έστω εκλογικά, παραμερίζοντας υπαρκτές διαφορές όπως το θέμα του νομίσματος, επικράτησαν μικρόψυχες τακτικές. Κυριάρχησαν ηγεμονισμοί, δογματισμοί, μικροκομματικές στρατηγικές. Από κάποιες δυνάμεις θάφτηκε το κείμενο των 114 το οποίο αποτελούσε πολύ καλή βάση συζήτησης και συνεργασίας, ενώ δε στηρίχτηκαν ενωτικές πρωτοβουλίες του Αλέκου Αλαβάνου. Έτσι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία. Η επιμονή της ΛΑΕ για συνεργασία με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποδείχτηκε λανθασμένη.
Η ΛΑΕ δεν μπόρεσε να προβάλλει καθαρές θέσεις στη μεταμνημονιακή εποχή. Οι προβλέψεις για οικονομική κατάρρευση, άτακτη πτώχευση και για επόμενα μνημόνια δεν επαληθεύτηκαν. Έλειψαν οι προτάσεις για το σήμερα και για τη σύγχρονη Ευρώπη. Η ξύλινη αντιμνημονιακή και αντιευρωπαϊκή γλώσσα δεν έπεισε. Επιπλέον η θέση για εθνικό νόμισμα, δηλαδή για έξοδο από την ευρωζώνη και στη συνέχεια για αποχώρηση από την ΕΕ, πάγωσε τους ψηφοφόρους οι οποίοι βλέπουν μια πρώην αυτοκρατορία, την Αγγλία να εξευτελίζεται από το διευθυντήριο των Βρυξελλών και σκέφτονται τι θα συμβεί στη δική μας περίπτωση, όταν μάλιστα η ένταση στο Αιγαίο και τα γεωπολιτικά συμφέροντα ΗΠΑ και Ρωσίας απειλούν την ειρήνη στην περιοχή.
Η απουσία ολοκληρωμένης άποψης για τη συμφωνία των Πρεσπών προκάλεσε τεράστια σύγχυση και έδωσε την εντύπωση ότι η ΛΑΕ ταυτίζεται με ακραίους εθνικιστικούς κύκλους. Πράγματι χρειάζεται να αποκτήσει πατριωτικό χαρακτήρα, όπως είπε και ο Π. Λαφαζάνης στην ομιλία της παραίτησης του, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι στηλιτεύει κανείς τη συμφωνία των Πρεσπών χωρίς να βλέπει ότι είναι και επωφελής, γιατί έτσι ψαρεύει σε θολά νερά. Γιατί ναι μεν η συμφωνία έγινε υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, αλλά είναι θετικό ότι για πρώτη φορά οι σκοπιανοί παραδέχονται ότι είναι Σλάβοι και δεν έχουν καμιά σχέση με την αρχαία ελληνική Μακεδονία. Αποδέχονται ότι η γλώσσα τους είναι σλαβικό ιδίωμα κ.α. Το έχω ξαναπεί και θα το επαναλάβω: με πόση ευκολία η αριστερά θα απέρριπτε αυτή τη συμφωνία αν απουσίαζε το ΝΑΤΟ;
Ακόμη η σιωπή της ΛΑΕ στο υπαρκτό πρόβλημα των μεταναστών και των προσφύγων και η ανυπαρξία θέσεων για το πώς θα αντιμετωπίσει την καθημερινότητα του ο κάτοικος του κέντρου της Αθήνας ή του Αγίου Παντελεήμονα ερμηνεύτηκε από τους πολίτες ως αποδοχή των όσων παράνομων πράξεων γίνονται σε υποβαθμισμένες συνοικίες της πρωτεύουσας και σε άλλες περιοχές της χώρας. Η αριστερά όφειλε να προσεγγίσει το ζήτημα με ανθρωπισμό και κατανόηση, να καταγγείλει τις αιτίες που γεννούν αυτά τα φαινόμενα, αλλά και να βρεθεί δίπλα στους πολίτες των οποίων η καθημερινότητα γίνεται πολύ δύσκολη και ανυπόφορη, να διατυπώσει συνολική πρόταση για το τεράστιο αυτό θέμα και όχι να αφήσει το πρόβλημα στα χέρια εθνικιστικών δυνάμεων.
Στα αρνητικά καταγράφονται επίσης, η πολυγλωσσία, η απουσία διαλόγου, η μη σύγκληση συνεδρίου για επεξεργασία θέσεων, η κακή λειτουργία των οργάνων, η έλλειψη δημοκρατίας, οι προσωπικές φιλοδοξίες, οι κλίκες κα.
Σήμερα, λίγο πριν από τις βουλευτικές εκλογές, είναι ανάγκη να γίνει ξανά προσπάθεια για κοινή εκλογική κάθοδο των δυνάμεων στις οποίες αναφέρθηκα παραπάνω. Αποτελεί όρο επιβίωσης για τη ριζοσπαστική αριστερά η είσοδος της στο κοινοβούλιο. Αν αυτή η προσπάθεια δεν αποδώσει καρπούς, θα αποτελέσει αυτοκτονία η αυτόνομη κάθοδος της ΛΑΕ. Το αποτέλεσμα θα είναι χειρότερο εκείνου των ευρωεκλογών. Λύσεις, ίσως, δώσει ένα ανοικτό συνέδριο, όπου θα συζητηθούν όλα. Ελπίδες για να επιβιώσει έχει μόνον όταν βγει από αυτό με καθαρές και ολοκληρωμένες προτάσεις για την Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο, με θέσεις αναθεωρημένες, σύγχρονες και πειστικές για μια σειρά προβλήματα. Χωρίς απαρχαιωμένο λόγο, ιδεολογικές αγκυλώσεις και δογματισμό. Διαφορετικά δεν υπάρχει προοπτική.
