Της Αντωνίας Μπούζα
Οι προβλέψεις για το κλίμα δυσοίωνες.
Οι επιστήμονες προειδοποιούν εδώ και πολλά χρόνια τις Κυβερνήσεις , αλλά όλοι θεωρούν πως οι αρνητικές συνέπειες, θα αργήσουν να έρθουν .
Δυστυχώς όμως η διαταραχή του κλίματος είναι μεγάλη, ενώ οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, μας χτυπούν την πόρτα.
Ήδη αρκετές Χώρες, αναγκάζονται να λάβουν μέτρα για την ξηρασία που πλήττει ιδιαίτερα περιοχές της Ευρώπης, της Ασίας, της Αυστραλίας και της Αφρικής.
Εφαρμόζεται πλέον η πολιτική χρήσης νερού, με δελτίο νερού στην Ισπανία, στην Σικελία και στη Νότια Γαλλία.
Σύμφωνα δε, με ενημέρωση του Ινστιτούτου Υδατικών Πόρων (WRI), 25 χώρες του κόσμου που αντιμετωπίζουν «πολύ σοβαρό πρόβλημα» με τα αποθέματα νερού τους, χρησιμοποιούν πάνω από το 80% των αποθεμάτων τους κάθε χρόνο – κάτι που αναμένεται να χειροτερέψει στο μέλλον. Δυστυχώς, μέσα σε αυτές τις Χώρες, βρίσκεται και η Ελλάδα.
Παρά όμως αυτά τα αρνητικά στοιχεία για τη Χώρα μας, βλέπουμε μία αβάσταχτη ελαφρότητα στην ευθύνη πολιτικών-αυτοδιοικητικών Αρχών σχετικά με το νερό.
Το νερό που δίνει ζωή σε έναν τόπο, δίνει πλούτο, ευζωία και στηρίζει ουσιαστικά τη διατροφική μας επάρκεια, μέσω της αγροτικής παραγωγής και κτηνοτροφίας.
Το παράδειγμα της παραγωγικής Πελοποννήσου, δυστυχώς, είναι ενδεικτικό της αδιαφορίας της Πολιτείας.
Καίτοι τόπος παραγωγικός και εύφορος η Πελοπόννησος, ευλογημένος και ικανός να θρέψει πλουσιοπάροχα τους κατοίκους της και να τους φέρει πλούτο, έχει εγκαταλειφθεί.
Χρόνια ατελείωτα, το Αθηνοκεντρικό κράτος υπόσχεται, οι τοπικοί παράγοντες ευχαριστούν μονίμως για τις δήθεν καλές προθέσεις, αλλά ουσιαστικό έργο δεν βλέπουμε.
- Η Κορινθία κραυγάζει για την εγκατάλειψη και προβάλλει το πρόβλημα της υφαλμύρωσης που απειλεί την αγροτική παραγωγή του Νομού ζητώντας, αναγκαία έργα.
- Η Αργολίδα απεγνωσμένα ζητάει να υπάρξουν άμεσα λύσεις για τα προβλήματα του Αναβάλου ενώ τοπικοί βουλευτές αναφέρουν πως σήμερα ο Ανάβαλος, εκτός του προβλήματος αγωγιμότητας (αλατότητας), έχει μείνει με μία αντλία, το αντλιοστάσιο λειτουργεί μέσω ασφαλιστικών μέτρων, ο ΓΟΕΒ είναι ακέφαλος, τα χρέη των ΤΟΕΒ τεράστια και το κόστος άρδευσης καθιστά την χρήση του νερού απαγορευτική.
- Στην Αρκαδία, ακόμη και στη λίμνη Τάκα υπάρχει πρόβλημα με τα δίκτυα άρδευσης.
- Η Λακωνία αναμένει την ανακήρυξη προσωρινού αναδόχου για το φράγμα της Κελεφίνας με θολό ακόμη το τοπίο και
- Στη Μεσσηνία σοκάρει η αδιαφορία και ο ωχαδελφισμός των υπευθύνων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, όπως και η μόνιμη επωδός των τελευταίων Περιφερειακών Αρχών, που αρκούνται στην επικοινωνιακή διαχείριση των αναγκών του Νομού, χωρίς ψήγμα διεκδίκησης για τον τόπο.
Έτσι το Φιλιατρινό φράγμα, περαιωμένο από το 2017 δεν μπορεί να ενισχύσει την άρδευση της ευρύτερης περιοχής των Φιλιατρών, αφού για τα δίκτυα που είχαν ενταχθεί στο ΕΣΠΑ με προϋπολογισμού 45 εκατ. ευρώ από το 2019, ουδείς ασχολήθηκε σοβαρά.
Νέα αρδευτικά έργα δεν έχουν δρομολογηθεί, ενώ μικρά αρδευτικά όπως π.χ. στο Τρίκορφο, όπου είχε εγκατασταθεί μέχρι και ο εργολάβος, απεντάχθηκαν για λόγους πολιτικού ανταγωνισμού.
Όσο για το Μιναγιώτικο φράγμα, ίσως κάποιες επόμενες γενιές το δουν να υλοποιείται.
Η Α’΄βαθμια αυτοδιοίκηση, δεκτική και σιωπηλή, αποδέχεται μαζί με τα «δώρα» αύξησης μισθών και μισθοδοτούμενων προσώπων στις Δ.Ε.Υ.Α και την προοπτική ιδιωτικοποίησης του αγαθού του νερού μέσω της «κερκόπορτας» του εποπτικού ελέγχου στη ΡΑΕ, ενώ η Β’΄βαθμια αυτοδιοίκηση, απεμπόλησε λόγω πολιτικών συμπλεύσεων την αυτοτέλειά της, παρά τις επιταγές του Συντάγματος.
Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά τα δυσμενή για όλους μας, κάποιοι εμμένουν στο χθες.
Έτσι, το δέλεαρ της χρόνιας ακολουθούμενης, ανούσιας υπερδημοσιότητας φαίνεται πως επηρέασε και τη νέα ηγεσία της Περιφ. Πελοποννήου, αφού έτρεξε να ανακοινώσει στην Αργολίδα, έργα ύψους 100 και πλέον εκατομμυρίων ευρώ για το σύνολο του αρδευτικού δικτύου, τη στιγμή που δεν μπορεί να επιλύσει μικρά αλλά αναγκαία προβλήματα, με την εξαθλίωση των υποδομών του Αναβάλλου, να τείνουν να γίνουν μη αναστρέψιμες.
Ας γίνει κατανοητό πως εκτός των μεγάλων έργων που πρέπει να πιεστεί το αρμόδιο Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης να προχωρήσει, υπάρχει άμεσα ανάγκη για συγκροτημένο σχέδιο, σε όλο το Μοριά, για συγκράτηση των χειμερινών νερών, με μικρά ανασχετικά φράγματα, για έλεγχο των μεθόδων ποτίσματος και γενικά για αειφόρο διαχείριση των αποθεμάτων.
Με επιστημονική καθοδήγηση και ουσιαστικό ενδιαφέρον, ίσως καταφέρουμε να δώσουμε τη δυνατότητα να υπάρξουν και στο μέλλον καλλιεργήσιμες εκτάσεις στην Πελοπόννησο.
