Κυριακή 8 Ιουλίου… Μια νέα μέρα ξημέρωσε, μια νέα περιπέτεια με τον ορειβατικό σύλλογο Καλαμάτας ξεκινάει… Μετά από τη πρώτη μου συναρπαστική εμπειρία με την πεζοπορία στο φαράγγι του Νέδοντα, τώρα έχει σειρά η πεζοπορία στο φαράγγι του θηλυκού ποταμού της Νέδας.
Η ώρα είναι 8 πμ.. Μέλη και φίλοι του ΕΟΣΚ έχουν συγκεντρωθεί στα γραφεία του συλλόγου και ετοιμάζονται να αναχωρήσουν για να ανακαλύψουν τις ομορφιές που κρύβει ο τόπος μας. Στη διαδρομή το μυαλό μου φτιάχνει εικόνες για το τι θα αντικρύσει. Μετά από περίπου μια ώρα και φτάνοντας στο χωριό Πλατάνια, συνειδητοποιώ ότι οι σκέψεις απείχαν πάρα πολύ από την πραγματικότητα. Ένα μαγικό πράσινο τοπίο, και το νερό να ρέει διασχίζοντας το πανέμορφο φαράγγι.
Σημείο πρόσβασης μας είναι μια παλιά γέφυρα και αφού γίνεται η απαραίτητη ενημέρωση και καταμέτρηση των ατόμων, αναλαμβάνει την καθοδήγηση της ομάδας ο αρχηγός μας, ο Γιώργος και στο τέλος ακολουθεί η «σκούπα» μας ο Γιάννης. Μέλη διαφόρων ηλικιών ξεκινάμε τη διάσχιση του ποταμιού. Τα συναισθήματα μου ανάμεικτα για το τι θα αντιμετωπίσουμε. Βράχια, δροσερά ορμητικά –αλλά όχι επικίνδυνα- νερά και πλούσια βλάστηση μας συντροφεύουν. Μέσα στα πρώτα μέτρα κάνει την εμφάνιση του ένας όμορφος μικρός καταρράκτης… πυκνή πράσινη βλάστηση και ο ιστός μια αράχνης γίνετε έντονα ορατός καθώς πέφτουν πάνω του οι ακτίνες του ήλιου. Η στάθμη του νερού είναι ακόμα χαμηλή… αλλά όσο προχωρούμε στο φαράγγι η στάθμη μεγαλώνει. Η διαδρομή, μας αναγκάζει σε κάποια σημεία να φτιάξουμε ανθρώπινη αλυσίδα για να περάσουμε με ασφάλεια από τη μια όχθη στην άλλη και κάποιες μάλιστα φορές το πέρασμα γίνεται ακόμα και κολυμπώντας.
Ξαφνικά η πρώτη δύσκολη στιγμή έφτασε.. Μπροστά μας ένας βράχος, ένα στενό πέρασμα και τα αφρισμένα ορμητικά νερά αρχίζουν να σε φοβίζουν για το πώς θα περάσεις, όμως με τις σωστές οδηγίες του αρχηγού παίρνεις θάρρος και βουτάς… ο φόβος που μόλις πριν λίγο σε κυρίευε αρχίζει να μετατρέπεται σε παιχνίδι καθώς αφήνεσαι στο ρεύμα να σε παρασύρει για ελάχιστα μέτρα. Όταν σου φωνάζουν «μην φοβάσαι, πατάς» μια αίσθηση απογοήτευσης διακρίνεται στο πρόσωπο μου, καθώς το συναίσθημα του φόβου έχει μετατραπεί σε ευχαρίστηση. Ευτυχώς δεν ήταν το τελευταίο παιχνίδι με τα ορμητικά νερά του ποταμού. Ακολούθησαν κ άλλες τέτοιες στιγμές και όλοι έδειχναν να το απολαμβάνουν.
Παίζαμε όλοι σαν μικρά παιδιά. Συναντήσαμε αρκετά σημεία στα οποία μπορούσαμε να κάνουμε βουτιές στα κρύα νερά του ποταμού, αλλά και να ξεκουραζόμαστε, αν και η κούραση ήταν υποκειμενική γιατί η διαδρομή εξελίσσετε σε ένα ευχάριστο παιχνίδι για όλους.
Μετά από 3 ώρες περίπου στο βάθος αντικρίσαμε το Μανώλη και τον Κώστα, τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας, που μας περίμεναν να συνεχίσουμε μαζί. Φτάνοντας στο παλιό πέτρινο γεφύρι σχηματίστηκαν δύο ομάδες. Η μια θα συνέχιζε προς το επιβλητικό στόμιο και θα ανέβαινε με σχοινιά στο μονοπάτι που οδηγεί στους καταρράκτες και η άλλη ομάδα θα ακολουθούσε τη διαδρομή προς το μεγάλο καταρράκτη. Τα νερά ήταν εξίσου κρύα, όπως σε όλη τη διαδρομή. Εκεί είχαμε τη δυνατότητα να κολυμπήσουμε και να δούμε έμπειρους ορειβάτες να κατεβαίνουν με σχοινιά τον καταρράκτη. Η ώρα πήγε 4 το απόγευμα και η ομάδα μαζεύεται σιγά σιγά να επιστρέψει στο χωριό, όπου θα καθόμαστε για φαγητό και μετά θα αναχωρούσαμε πάλι για Καλαμάτα.
Η περιπέτεια όμως δεν τελείωσε…. Μετά την καταμέτρηση η Μαντάλα λείπει..!!!δεν επέστρεψε μαζί μας και η ανησυχία όλων μας αρχίζει να φανερώνεται καθώς το αγροτικό αυτοκίνητο που μεταφέρει τους επισκέπτες από το φαράγγι στο χωριό δεν την έφερνε μαζί του. Μετά από δυόμιση περίπου ώρες αγωνίας ακούστηκε μια φωνή που έλεγε «η κοπέλα βρέθηκε και είναι καλά» . Με αίσθηση ανακούφισης μετά από λίγο βλέπουμε το βανάκι με οδηγό τον Μανώλη που την επέστρεψε με ασφάλεια κοντά μας. Η Μαντάλα είχε θελήσει να δοκιμάσει τις ικανότητες της στο Rappel (καταρρίχηση σε καταρράκτη) και χαμογελαστή ακούει τη διήγηση των σεναρίων, που είχαμε κάνει τις ώρες που έλειπε. Τέλος καλό, όλα καλά..
Ήταν μία όμορφη περιπετειώδες εμπειρία διασχίζοντας ένα από τα πιο όμορφα φαράγγια του τόπου μας, άκρως φιλικό και εντυπωσιακό που σε προδιαθέτει να ακολουθήσεις και στις επόμενες εξορμήσεις του συλλόγου. Η ώρα είναι 8μμ. και το λεωφορείο επιστέφει στην αφετηρία, ανανεώνοντας το ραντεβού μας για την επόμενη Κυριακή.
Αγγελική Σωτήρα
