Του Δημήτρη Οικονομάκου,
δημοτικός σύμβουλος Καλαμάτας
“Λαϊκή Συσπείρωση Καλαμάτας”
Η συζήτηση για το master plan του λιμανιού στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας θα ήταν πολύ χρήσιμη να την παρακολουθήσει (με μεγάλη υπομονή είναι η αλήθεια) ο λαός του δήμου μας και με ανοιχτά μάτια και αυτιά να βγάλει τα κατάλληλα πολιτικά συμπεράσματα. Πρόκειται για μια χαρακτηριστική συζήτηση που δείχνει σε τι τροχιά κινούνται οι πολιτικές δυνάμεις στη χώρα μας και βέβαια αντίστοιχα οι παρατάξεις στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Εμάς πάντως μας ήρθαν στο νου οι στίχοι του Ντίνου Χριστιανόπουλου (που μελοποιήθηκαν από τον Σαββόπουλο) «Ο κόσμος υποφέρει και πονά και σεις τα ίδια παραμύθια».
Πρόκειται για ένα Master Plan γνωστό από το 2012 και από το 2018 που αποτελεί πρόκληση και μεγάλο πολιτικό ΣΚΑΝΔΑΛΟ αφού για να πραγματοποιηθεί θα χρειαστούν τουλάχιστον 42 εκατομμύρια ευρώ τα οποία αν γίνει το έργο θα δεκαπλασιαστούν .
Το έργο αυτό προβλέπει μεταξύ άλλων τεράστια έργα εκβάθυνσης, τσιμεντοποίησης κ.λ.π για να δένουν 2 κρουαζιερόπλοια, 25 mega yacht, υδροπλάνο μέχρι περίπου τα όρια του λιμανιού στο σημερινό μόλο. Οι μικρές βάρκες θα εκδιωχθούν προς τα ανατολικά μαζί με τα ψαροκάικα και βέβαια θα εκτιναχθούν τα τέλη σε δυσθεώρητα επίπεδα. Στο χώρο ανατολικά του ΝΟΚ προβλέπεται τσιμεντοποίηση για το περιβάλλοντα χώρο και 2 κτίρια για τους ναυταθλητικούς ομίλους συνολικής έκτασης 1500 τ.μ .
Αυτή η συζήτηση γίνεται την ώρα που ο λαός υποφέρει από τη πανδημία και την ακρίβεια, που με το πρώτο χιόνι αποκλείεται η Αττική Οδός, που η ανεργία χτυπάει ρεκόρ ξανά. Όλα αυτά για ένα έργο σε ένα δήμο που πλημμύρισε το 2016 και δεν έχει γίνει ένα αντιπλημμυρικό έργο 6 χρόνια μετά, που κάηκε το 2007 και ακόμα δεν έχουμε καθαρίσει τις δεξαμενές (δεν ξέρουμε καν που είναι), που γνώρισε τις τραγικές συνέπειες του σεισμού το 1986 και ακόμα στα σχολεία δεν έχει ολοκληρωθεί ο δευτεροβάθμιος έλεγχος. Σε ένα δήμο που το μεγαλύτερο σχολικό συγκρότημα (πρώην πολυκλαδικό) είναι σε άθλια κατάσταση, που τα δίδακτρα της Φάρις είναι στα ύψη, που η αγροτική οδοποιία θυμίζει εμπόλεμη ζώνη προτεραιότητα των κυβερνώντων και της Δημοτικής Αρχής είναι η ανακατασκευή του λιμανιού για να γίνει τουριστικός προορισμός η πόλη. Σκεφτείτε να είχαμε αυτά τα χρήματα και να πήγαιναν στις πραγματικές ανάγκες του λαού τι όφελος θα είχε η πόλη και όχι με μερικοί καρχαρίες.
Χρειάζεται να αναρωτηθούν οι εργαζόμενοι ποιος θα κερδίσει από αυτή τη διαδικασία. Θα κερδίσουν μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι που θα πραγματοποιήσουν το έργο και βέβαια η πολυεθνική εταιρεία που θα αναλάβει τη διαχείριση του λιμανιού μόλις ολοκληρωθεί το έργο. Η εμπειρία έχει δείξει πως αυτά τα έργα που θα φτιαχτούν με ΣΔΙΤ ο ιδιώτης βάζει 8-10% περίπου της συνολικής επένδυσης και έχει εξασφαλισμένο το 100% του κέρδους.
Η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού που καλλιεργείται από όλες τις πλευρές έχει δώσει αμύθητα κέρδη σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Βεβαίως και ένα κομμάτι θα πάει σε μικρές τοπικές επιχειρήσεις και κάποιοι θα βρουν δουλειά όπως μας είπαν στο ΔΣ. Είναι πραγματικά σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα κέρδη των καπιταλιστών που ωφεληθούν από το έργο αλλά και πάλι θα μιλάμε για μεροκάματα πείνας, για εξαντλητικά ωράρια και για άθλιες συνθήκες ζωής. Το τι ακούσαμε για τον τουρισμό που θα φέρει χρήματα στη πόλη, για έργο που βλέπει δεκαετίες μπροστά, που θα μας κάνει Βαρκελώνη και άλλα πολλά μαργαριτάρια χωρίς ντροπή δεν λέγεται. Την ίδια στιγμή δεν γίνεται κουβέντα να διεκδικηθούν αυτά τα χρήματα για τις πραγματικές ανάγκες του λαού όπως κάνει ο Δήμος Πάτρας με τη μεγάλη κινητοποίηση στο κέντρο της Αθήνας που απέκρυψαν τα μεγάλα ΜΜΕ.Σε όλα τα παραπάνω συμφωνούν ΟΛΕΣ οι παρατάξεις του ΔΣ που το ψήφισαν ακόμα και οι δήθεν ευαίσθητες και ακομμάτιστες. Σε αυτή τη κατεύθυνση είναι και η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ που αρχικά ψήφισε υπέρ με επιφυλάξεις και μετά από μια λεκτική αντιπαράθεση ψήφισε λευκό. Οι αντιδράσεις για τη τσιμεντοποίηση μέρους του λιμανιού ανατολικά από τις εγκαταστάσεις των ναυταθλητικών σωματείων είναι υποκριτικές αν δεν συνοδεύονται με ένα ξεκάθαρο όχι στην φαραωνική επένδυση που θα πληρώσει ο λαός. Σαφώς και πρόκειται για τσιμεντοποίηση, για αλλαγή χαρακτήρα της συγκεκριμένης τοποθεσίας και πρέπει να ακυρωθεί. Είναι δείγμα πως μπροστά στη μεγάλη επένδυση όλα γίνονται ίσιωμα. Οι απαντήσεις του μελετητή πως μπορεί να γίνουν αλλαγές αν τις προτείνεται σαν ΔΣ είναι δείγμα πως το φιλέτο είναι η κρουαζιέρα και τα γιωτ και όχι οι νέες ναυταθλητικές εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα και ως τυράκι για το καλό της πόλης. Σαφώς και πρόκειται να φτιαχτούν νέες εγκαταστάσεις και υπάρχουν τρόποι χωρίς να πειραχτεί στο ελάχιστο το γενικότερο περιβάλλον.
Εξίσου υποκριτική είναι η στάση του πρώην Δημάρχου Καλαμάτας Σταύρου Μπένου που κόπτεται για το περιβάλλον ενώ στην Βόρεια Εύβοια σαν κυβερνητικός υπεύθυνος προωθεί την πλήρη εμπορευματοποίηση του περιβάλλοντος με πάρα πολλούς τρόπους (ανεμογεννήτριες, αιολικά πάρκα, μεγάλα ξενοδοχεία) κ.α. και είναι ενάντια στο λαό της περιοχής που αγωνίζεται να ζήσει στο τόπο του αξιοπρεπώς.
Ο λαός να παλέψει για να μην γίνει αυτό το απαράδεκτο σχέδιο που ο ίδιος θα πληρώσει. Οι σύλλογοι, τα σωματεία και οι κάτοικοι μπορούν να πάρουν ενεργά μέρος ενάντια σε αυτή την επένδυση. Προτάσεις για το λιμάνι έχουν κατατεθεί πολλές κατά καιρούς και δεν έχουν γίνει δεκτές. Σύγχρονος καθαρισμός του λιμανιού, έλεγχος για απόβλητα και για σύνδεση όλως των περιοχών με το Βιολογικό καθαρισμό, κυκλοφοριακή μελέτη για τη παραλιακή ζώνη, νέες ναυταθλητικές εγκαταστάσεις, μουσείο λιμενεργατών, αξιοποίηση των αποθηκών για πολιτιστικούς σκοπούς, ανάδειξη και αξιοποίηση των πάρκων του λιμενικού Ταμείου, μείωση των δημοτικών τελών, επέκταση και νέα μελέτη για ποδηλατόδρομο κ.α. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις διεκδικήσεις που πρέπει να γίνουν κτήμα του λαού γιατί αλλιώς θα έχουμε μπροστά μας μεγάλη φουρτούνα σε όλα τα επίπεδα…
