Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΟΥ(*)
Δημοτικού Συμβούλου Καλαμάτας
με τη Λαϊκή Συσπείρωση
Με μεγάλο σεβασμό και χαρά ανακηρύσσουμε ως επίτιμο δημότη Καλαμάτας το Μίκη Θεοδωράκη. Ο Μίκης Θεοδωράκης χωρίς αμφιβολία είναι μια τεράστια μουσική ιδιοφυΐα, που συνέβαλε καθοριστικά στην πολιτιστική αναγέννηση της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην το αναγνωρίζει αυτό σήμερα.
Η προσφορά του όμως στον πολιτισμό ήταν πάντα συνυφασμένη με τους αγώνες και τις αγωνίες του λαού μας.
Ο Μίκης εξέφρασε με το πιο σπουδαίο τρόπο τους αγώνες, τα πάθη, τα μαρτύρια του λαού μας, την ξενιτιά, τη προσφυγιά γιατί ήταν μέσα σε όλα αυτά. Τα έζησε στο πετσί του σε πολύ μεγάλο βαθμό. Είναι ο Μίκης της κατοχής, της αντίστασης μέσα από το ΕΑΜ, των βασανιστηρίων στη Μακρόνησο, στην Ικαρία, είναι ο Μίκης των Λαμπράκηδων, των συλλήψεων και των βασανιστηρίων στη Χούντα, είναι ο Μίκης των συναυλιών αλληλεγγύης στο Γιουγκοσλάβικο λαό ενάντια στο πόλεμο. Είναι ο Μίκης που όρθωσε το ανάστημα του ενάντια στα αντικομουνιστικά μνημόνια του Συμβουλίου της Ευρώπης και της ίδιας της ΕΕ. Η συμμετοχή του Μίκη σε αυτές τις σημαντικές στιγμές της Ελληνικής ιστορίας, καθώς και σε δεκάδες άλλες, τον οδήγησαν σε αυτή την καθολική αποδοχή, του έργου του και της δράσης του, από τον Ελληνικό λαό.
Η μεγάλη απόφαση του με παρότρυνση της ΕΔΑ, στα τέλη της δεκαετίας 50 να ασχοληθεί κυρίως με το λαϊκό τραγούδι και τη μελοποιημένη ποίηση, ήταν ίσως η πιο σημαντική στιγμή του ελληνικού πολιτισμού. Πρόκειται για τη γέννηση μιας κοσμογονίας που θα μνημονεύεται από όλες τις επόμενες γενιές. Σε κάθε σπίτι τραγουδήθηκε ο Ρίτσος, ο Ελύτης, ο Σεφέρης, ο Βάρναλης, ο Λειβαδίτης, ο Καμπανέλλης, ο Μάνος Ελευθερίου, ο Νερούντα και άλλοι μεγάλοι ποιητές. Μέσα από το Θεοδωράκη ξεπήδησαν ο Λοϊζος, ο Λεοντής, ο Μαρκόπουλος, ο Ξαρχάκος, ο Μικρούτσικoς, αναδείχθηκαν πτυχές άγνωστες του Μάνου Χατζιδάκι και δεκάδες άλλοι μουσικοσυνθέτες ακολούθησαν αυτήν την πορεία αλλά και τραγουδιστές όπως ο Μπιθικώτσης, Παπακωνσταντίνου, Φαραντούρη κ.α.
Οι εργάτες και ο λαός τραγούδησε στις συναυλίες, στις πορείες, στις ταβέρνες, στις μπουάτ, τον Επιτάφιο, τη Ρωμιοσύνη, το Άξιον Εστί, το Ματχάουζεν και εκατοντάδες άλλα έργα που θα μείνουν χαραγμένα στην αιωνιότητα.
Ο Μίκης αναγνωρίστηκε για το έργο του παγκόσμια από πολλούς λαούς, τραγουδιέται και διδάσκεται στη Γαλλία, στη Ρωσία, στη Χιλή, στη Τουρκία, στην Αυστραλία, στην Κούβα και αλλού.
Αυτός είναι ο Μίκης και αυτό το Μίκη τιμάμε.
Θα μπορούσαμε να μιλάμε για μέρες για το έργο και τη προσφορά του και να αναδεικνύουμε συνεχώς σημαντικές πτυχές. Σίγουρα μέσα από αυτή τη θυελλώδη πορεία, υπάρχουν σημεία για συζήτηση και προβληματισμό που δεν είναι όμως αντικείμενο ενός Δημοτικού συμβουλίου.
Το έργο του είναι ζωντανό με βαθιές ρίζες, ζυμωμένο με τους ιστορικούς αγώνες του λαού και παρά τις δυσκολίες του καιρού μας και τη πολιτιστική σήψη, είναι αυτό που μας οδηγεί με τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου «Μικρός λαός και πολεμά, δίχως σπαθιά και βόλια, για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι».
Τέλος προτείνουμε να ονομαστεί το ανοιχτό θέατρο της Καλαμάτας «Μίκης Θεοδωράκης» και να ακουστούν τραγούδια του Μίκη από τη Φιλαρμονική και σχήματα του ωδείου μαζί με επιφανείς καλλιτέχνες.
* Το άρθρο είναι η τοποθέτηση μας στο ΔΣ για την ανακήρυξη του Μίκη Θεοδωράκη.
