Συναδέλφισσες – Συνάδελφοι,
Φίλες και Φίλοι,
Η χώρα μας τους τελευταίους μήνες βιώνει με τον πιο τραγικό τρόπο τις συνέπειες του δευτέρου κύματος της πανδημίας, που σαρώνει τον πλανήτη τον τελευταίο χρόνο. Οι μολύνσεις έχουν ξεπεράσει τις 160.000 και οι θάνατοι τους 6.000. Καθημερινά καταγράφονται εκατοντάδες νέες μολύνσεις και δεκάδες θάνατοι μεγαλώνοντας τη μακάβρια λίστα και αυξάνοντας τον πόνο των ανθρώπων.
Ολόκληρη η χώρα βρίσκεται σε καθεστώς απαγόρευσης. Ολόκληροι κλάδοι της οικονομίας δεν λειτουργούν ή υπολειτουργούν. Οι καθημερινές δραστηριότητες των πολιτών βρίσκονται σε αναστολή ή σε περιορισμό και κάτω από συνεχή παρακολούθηση των μηχανισμών καταστολής.
Οι αγώνες των εργαζομένων των φοιτητών, των μαθητών, των εκπαιδευτικών, βρίσκονται υπό το καθεστώς δίωξης και συκοφάντησης.
Αυξάνεται η αστυνομοκρατία, ο περιορισμός των δημοκρατικών ελευθεριών, η ανασφάλεια, ο φόβος για την υγεία, η ψυχολογική κούραση, η απαισιοδοξία για το μέλλον. Η αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας, της κατανάλωσης του αλκοόλ, των ναρκωτικών, των αντικαταθλιπτικών είναι καταστάσεις που βιώνει μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Αν προσθέσουμε και την αύξηση της ανεργίας, τις δυσμενείς για τους εργαζόμενους αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, τα μειωμένα εισοδήματα, καταλαβαίνουμε την τραγική κατάσταση που αντιμετωπίζει ένα μεγάλο κομμάτι των συμπολιτών μας.
Οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας είχαμε προειδοποιήσει από το καλοκαίρι για την αδυναμία του Ε.Σ.Υ. να αντιμετωπίσει το δεύτερο κύμα με επιτυχία. Γνωρίζαμε τις ελλείψεις σε ιατρικό, νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό. Προειδοποιούσαμε για τις ελλείψεις σε ΜΕΘ, για το απαράδεκτο φαινόμενο των μετακινήσεων γιατρών, νοσηλευτών από τη μία δομή υγείας στην άλλη για να «μπαλώσουν» τρύπες, ακόμα και μέσα στο ίδιο το νοσοκομείο από την μία κλινική στην άλλη, αυξάνοντας τον κίνδυνο διασποράς του ιού.
Έγκαιρα επισημαίνουμε την έλλειψη ενός κεντρικού σχεδίου σε επίπεδο χώρας για την αντιμετώπιση του δευτέρου κύματος που ερχόταν, και του τρίτου που θα έρθει.
Από το περασμένο καλοκαίρι η κυβέρνηση καλλιεργούσε τον εφησυχασμό στους πολίτες. «Τα καταφέραμε» έλεγαν «δεν γίναμε Ιταλία», «είμαστε ασφαλής χώρα για τον τουρισμό». Εμείς με πείσμα διεκδικούσαμε τα αυτονόητα για την προστασία της υγείας του λαού μας. Ξαφνικά γίναμε από «ήρωες» υπεύθυνοι για την μετάδοση του υιού. Έστειλαν την Αστυνομία για να μας συνετίσει.
Τελευταία διαδίδουν ότι ευθυνόμαστε για τα μαζικά κρούσματα σε νοσοκομεία της χώρας γιατί δεν θέλουμε να εμβολιαστούμε.
Ρωτάμε: Αν όλοι οι πολίτες θελήσουμε να εμβολιαστούμε τους επόμενους μήνες θα μπορούσαμε; Υπάρχουν εμβόλια; ΟΧΙ.
Επομένως φταίμε για την συνέχιση της πανδημίας;
Μας υπόσχονταν ότι σε λίγους μήνες θα είχε εμβολιαστεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. Έλεγαν ότι μέχρι το καλοκαίρι θα ήμασταν ασφαλείς.
Καθημερινά αποκαλύπτεται το μεγάλο παζάρι που έχει ξεκινήσει με τα εμβόλια. Οι πλούσιοι και δυνατοί εξασφαλίζουν γρήγορα τα εμβόλια. Οι αδύνατοι; Άσε για αργότερα:
Το οργανωμένο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα για τα δικαιώματα της γυναίκας μέλος ΟΓΕ Καλαμάτας, οι εργαζόμενοι στο χώρο τη υγείας, τα σωματεία της πόλης μας διεκδικούμε και απαιτούμε:
- Άμεση ενίσχυση της πρωτοβάθμιας υγείας και στελέχωση με το απαραίτητο ιατρικό – νοσηλευτικό προσωπικό με μόνιμες συμβάσεις εργασίας.
- Μόνιμες προσλήψεις στο νοσοκομείο με γιατρούς, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό για την εύρυθμη λειτουργία του.
- Επαναλειτουργία των νοσοκομείων για τις υπόλοιπες ανάγκες υγείας του πληθυσμού.
- Ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά.
- Μαζικά τεστ και γρήγορος εμβολιασμός.
- Ίδρυση παιδικών σταθμών για τα παιδιά των εργαζομένων.
Καλούμε τις γυναίκες της πόλης μας να ενταχθούν στο Σύλλογο για τα δικαιώματα γυναικών Καλαμάτας – Μέλος ΟΓΕ. Θέλουμε να είμαστε πρωταγωνιστές της ζωής. Οργανωμένος αγώνας ενάντια στην αδικία, στον εκφοβισμό, στη σεξουαλική βία και την καταπίεση, στη φτώχεια και την εκμετάλλευση.
Ευχαριστώ!
Εκ μέρους του Συλλόγου για τα Δικαιώματα Γυναίκας Καλαμάτας
Ανδριανοπούλου Αλεξάνδρα
Νοσηλεύτρια στο Γ.Ν.Καλαμάτας
