Tου Βασίλη Τζαμουράνη
Πολιτικού Μηχανικού
Υποψήφιου Δημάρχου
με τον συνδυασμό ΚΑΛΑΜΑΤΑ_ΜΕΤΑ
Η περιοχή της Μεσογείου είναι μία από τις πιο ευαίσθητες περιοχές ως προς την κλιματική αλλαγή. Η Μεσόγειος είναι μια κλειστή θάλασσα, που δημιουργεί το δικό της ατμοσφαιρικό περιβάλλον, εξηγεί ο Μιγκέλ Μανσανάρες, μετεωρολόγος που μελετά τα ακραία καιρικά φαινόμενα στη Γηραιά Ήπειρο (πηγή: Newsroom, BBC). Ο ίδιος υποστηρίζει ότι χώρες όπως η Ελλάδα, η Γαλλία και η Ιταλία, αλλά και κάποιες των Βαλκανίων, βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο!
Περιοχές όπως η Καταλονία για παράδειγμα, που βρίσκεται στις ακτές της Μεσογείου, είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένες, σύμφωνα με τον Μιγκέλ Μανσανάρες. Ο ταμιευτήρας που τροφοδοτεί με νερό εδώ και μισό αιώνα τη Βαρκελώνη και άλλες πόλεις της Καταλονίας, τους τελευταίους μήνες έχει γίνει το επίκεντρο της χειρότερης ξηρασίας που έχει πλήξει την περιοχή τις τελευταίες δεκαετίες. Η στάθμη των υδάτων έχει υποχωρήσει σε τέτοιο βαθμό, που πλέον είναι ορατή η εκκλησία του Sant Rom de Sau του 11ου αιώνα, η οποία παραμένει κάτω από την επιφάνεια του νερού από τη στιγμή δημιουργίας της τεχνητής λίμνης το 1962.
Η περίπτωση του δήμου Καλαμάτας
Στα δικά μας τώρα! Η ύδρευση της Καλαμάτας βασίζεται κυρίως στις πηγές του Πηδήματος και δευτερευόντως σε ορισμένες γεωτρήσεις που συνεισφέρουν νερό σε περιόδους μεγάλων καταναλώσεων (καλοκαίρι) ή σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης (π.χ. βλάβες αντλιοστασίου κ.λπ.). Οι πηγές του Πηδήματος, σύμφωνα με τις ομολογίες των κατοίκων της περιοχής, εμφανίζουν τα τελευταία χρόνια όλο και χαμηλότερη στάθμη σε σχέση με το παρελθόν.
Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται σε αλλαγές που επήλθαν στο υδατικό σύστημα από σεισμούς ή άλλες γεωλογικές αιτίες… ή αν οφείλεται σε ανθρωπογενείς παρεμβάσεις ή σε μεγαλύτερες καταναλώσεις απ’ ότι τα παλιότερα χρόνια. Το θέμα είναι ότι πρέπει να μας απασχολήσει, ιδιαίτερα τώρα που πρέπει να κατασκευαστεί νέα εξισωτική δεξαμενή – αφού ως γνωστόν στην υπάρχουσα παλιά δεξαμενή του 1936 κατέρρευσε ο πυθμένας.
Τι πρέπει να ληφθεί υπόψη για τη νέα δεξαμενή;
Μία άλλη πλούσια και ανεξάντλητη πηγή νερού, όπως πολλοί ισχυρίζονται, είναι οι πηγές Παμίσου στον Άγιο Φλώρο. Ο σχεδιασμός του Συνδέσμου Ύδρευσης (στον οποίο κυρίαρχη συμμετοχή έχει λόγω μεγέθους ο Δήμος Καλαμάτας) πρέπει σε κάθε περίπτωση να συμπεριλάβει και τις πηγές του Αγίου Φλώρου στο υδρευτικό του σύστημα, ώστε ν’ αποφύγουμε έστω και σε αρκετά χρόνια φαινόμενα και απειλές παρόμοια με εκείνα της Βαρκελώνης και της Καταλονίας.
Συγκεκριμένα, πριν αποφασιστεί η θέση και το μέγεθος της νέας δεξαμενής, πρέπει να μελετηθούν επισταμένως οι μελλοντικές υδρευτικές ανάγκες της περιοχής σε βάθος χρόνου: αν οι πηγές Πηδήματος μπορούν να παρέχουν τις αναγκαίες ποσότητες, αν πρέπει να γίνει από τώρα η κατασκευή νέου δικτύου από τις πηγές του Αγίου Φλώρου που θα τροφοδοτεί τη νέα δεξαμενή κ.λπ. – ώστε να επιλεγεί σωστά (και όχι με βιαστικό τρόπο) η νέα θέση και γενικά η κατασκευή της καινούργιας δεξαμενής.
Ακόμα χωρίς αποχέτευση το Πήδημα και τ’ Αρφαρά!
Και κάτι ακόμα, ιδιαίτερα σοβαρό: Οι τοπικές κοινότητες του Πηδήματος αλλά και των Αρφαρών στερούνται αποχετευτικού δικτύου! Δυστυχώς η μελέτη που είχε γίνει παλιότερα, με συνεργασία των πρώην Δήμων Αρφαρών, Άριος και Θουρίας (που την αποπλήρωσε πριν από 2 χρόνια ο Δήμος Καλαμάτας, ξοδεύοντας εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ) δεν αξιοποιήθηκε – με αποτέλεσμα οι πηγές που υδρεύουν τον Δήμο Καλαμάτας, αλλά και τη Μεσσήνη, να είναι περιβαλλοντικά απροστάτευτες!
Είναι λοιπόν επιτακτική ανάγκη και προτεραιότητα η ένταξη του έργου αυτού σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα, ώστε να λυθεί το σημαντικό πρόβλημα πριν να είναι πλέον αργά.
Η δική μας δέσμευση
Αυτά τα δύο σοβαρά και σημαντικά έργα υποδομής (α. η σοβαρή μελέτη και κατασκευή της νέας δεξαμενής στην κατάλληλη θέση και στο σωστό μέγεθος, β. η κατασκευή του δικτύου αποχέτευσης Αρφαρών και Πηδήματος) αποτελούν επίσημη δέσμευση της παράταξής μας. Και θα ξεκινήσουν να υλοποιούνται στη νέα αυτοδιοικητική περίοδο, στη νέα εποχή που θ’ ανοίξει σε ολόκληρο τον Δήμο Καλαμάτας με την ΚΑΛΑΜΑΤΑ_ΜΕΤΑ ως δημοτική αρχή.
Με γνώση, εμπειρία και αποτελεσματικότητα, μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν Δήμο που πρώτα μεριμνά για τα σημαντικά – όπως είναι το νερό. Έναν Δήμο που προνοεί και προλαμβάνει, αντί να τρέχει πάντα καθυστερημένα πίσω από τις εξελίξεις.
