Είναι ανείπωτη η θλίψη μας για το τραγικό ναυάγιο με τους εκατοντάδες μετανάστες στα ανοιχτά της Πύλου. Για μια ακόμη φορά γινόμαστε μάρτυρες του έργου αδίστακτων δουλεμπόρων, που θυσιάζουν ανήμπορους, απελπισμένους ανθρώπους, που το μόνο που ζήτησαν ήταν η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Ταυτόχρονα όμως είναι ανείπωτη και η ντροπή μας για την αναλγησία και τον κυνισμό, που έχει επιδείξει η Ευρώπη απέναντι στο μεταναστευτικό. Μια Ευρώπη, η οποία φαίνεται ότι έχει πολύ επιλεκτική μνήμη. Λησμονούν φαίνεται στις Βρυξέλλες και σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι οποίες υψώνοντας περήφανα τοίχους και φράγματα θεωρούν ότι έτσι θα αντιμετωπίσουν τη μεγαλύτερη μεταναστευτική κρίση των τελευταίων δεκαετιών, ότι είναι οι δικές τους ενέργειες και παραλείψεις που όπλισαν τα χέρια των δουλεμπόρων και γιγάντωσαν το κύμα των απελπισμένων. Δικές της αμαρτίες πλήρωσαν οι νεκροί του ναυαγίου και όλοι οι άνθρωποι που χάθηκαν στα νερά της Μεσογείου. Για αιώνες ολόκληρους οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης εκμεταλλεύονταν ληστρικά τα κράτη της Αφρικής και της Ασίας καταδικάζοντας τους πολίτες τους σε αμορφωσιά, ακραία φτώχια και δυστυχία και αδιαφορώντας για πιο στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς να τους αφήνουν καμιά χαραμάδα ελπίδας παρά μόνο το δρόμο της ξενιτιάς. Αλλά και τα μικρότερα κράτη του Νότου, η πατρίδα μας και η Ιταλία, που ομολογουμένως δέχονται το μεγαλύτερο μέρος του μεταναστευτικού ρεύματος, ξεχνούν ότι μερικές δεκαετίες νωρίτερα οι δικοί τους πρόγονοι ήταν για εκατοντάδες στοιβαγμένοι, άλλοι νόμιμα αλλά και πολλοί παράνομα, στα αμπάρια μεγάλων πλοίων αναζητώντας και οι ίδιοι, σαν τους σημερινούς μετανάστες, μια ελπίδα στο όνειρο. Στο πρόσωπο αυτών των απελπισμένων ανθρώπων πρέπει να δούμε τους δικούς παππούδες και να τους προσφέρουμε απλόχερα τη βοήθεια και τη συμπαράστασή μας. Και πράγματι, οι πολίτες της Καλαμάτας, ο Ερυθρός Σταυρός, το Λιμενικό και οι συνάδελφοι εργαζόμενοι στις κοινωνικές δομές της πόλης μας προσέτρεξαν από την πρώτη στιγμή και με μεγάλη ευαισθησία, υπευθυνότητα και ενσυναίσθηση βοήθησαν τους επιζόντες του ναυαγίου.
Ας ελπίσουμε έστω και την ύστατη στιγμή ότι η χθεσινή θυσία θα ταρακουνήσει για τα καλά τους ιθύνοντες της Ευρώπης, ώστε να θέσουν το μεταναστευτικό σε άλλη βάση, που θα έχει ως πυλώνα την πρόληψη και όχι την καταστολή. Όσο δε βοηθάμε τα υπανάπτυκτα κράτη να ορθοποδήσουν πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά, όσο δεν ενεργοποιήσουμε όλα τα μέσα, ώστε να μπορούν οι άνθρωποι να ζουν με ασφάλεια και αξιοπρέπεια, τόσο κινδυνεύουμε να βρεθούμε σε αχαρτογράφητα νερά και η Μεσόγειος να μετατραπεί σε υγρό τάφο για χιλιάδες ακόμα απελπισμένους.
| O ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δημήτριος Γ. Φαββατάς | Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Κων/νος Γαλιώτος |
