Η BARBARA WALTER ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΥΠΟΥ 9/11 ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ
Σχεδόν κάθε μέρα που περνά προσφέρει περισσότερες αποδείξεις για το πώς ο αμερικανικός φασισμός γίνεται πραγματικότητα. Γνωρίζουμε πλέον με βεβαιότητα ότι ο Ντόναλντ Τραμπ με το πραξικόπημά του προσπάθησε να ανατρέψει την αμερικανική δημοκρατία στις 6 Ιανουαρίου 2021. Το πραξικόπημα όμως συνεχίζεται, καθώς οι Ρεπουμπλικάνοι και οι συνεργοί τους επιτίθενται στην πολυφυλετική δημοκρατία της Αμερικής σε δεκάδες πολιτείες, επιδιώκοντας να καταστήσουν αδύνατη τη δίκαια καταμέτρηση των ψήφων «μαύρων και καφέ» Αμερικανών και άλλων μελών του Δημοκρατικού Κόμματος.
Η ανερχόμενη νεοφασιστική παλίρροια είναι παγκόσμια: Ορισμένοι λευκοί υπέρμαχοι και άλλοι δεξιοί εξτρεμιστές βλέπουν τον πόλεμο στην Ουκρανία ως μια ευκαιρία για να αποκτήσουν εμπειρία μάχης, που μπορούν αργότερα να την χρησιμοποιήσουν στη μάχη τους ενάντια στην πολυφυλετική δημοκρατία και την πλουραλιστική κοινωνία στις ΗΠΑ και σε άλλα δυτικά έθνη. Οι ειδικοί σε θέματα πολιτικής βίας, φασισμού και άλλων μορφών πολιτικού εξτρεμισμού συνεχίζουν να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για την επικίνδυνη στιγμή που αντιμετωπίζουν τώρα οι Ηνωμένες Πολιτείες, όπου η δημοκρατία κλονίζεται στα όρια της κατάρρευσης. Οι προειδοποιήσεις τους έχουν αγνοηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις πολιτικές ελίτ της χώρας και από το κοινό γενικότερα.
Ερώτηση: Ο Ντόναλντ Τραμπ συνεχίζει να απειλεί με πολιτική βία κατά των «εχθρών» του εάν τιμωρηθεί για τα εγκλήματά του. Ο Μάικλ Φλιν, ο Στιβ Μπάνον και άλλοι δεξιοί προπαγανδιστές απειλούν επίσης με πολιτική βία σχεδόν σε καθημερινή βάση μέσω των δεξιών μέσων ενημέρωσης. Το FBI και οι αρχές επιβολής του νόμου συνεχίζουν να αποκαλύπτουν πιθανές δεξιές τρομοκρατικές συνωμοσίες. Γιατί όμως μόνο τόσο λίγοι άνθρωποι παίρνουν στα σοβαρά αυτούς τους κινδύνους δεξιάς βίας;
Απάντηση: Πιστεύω ότι είναι στην ανθρώπινη φύση οι άνθρωποι να μην θέλουν να πιστέψουν ότι αυτοί και οι συμπολίτες τους είναι ικανοί για τέτοια πράγματα. Πολλοί άνθρωποι θέλουν να ζουν σε έναν κόσμο ευσεβών πόθων όπου η ζωή θα συνεχίζεται όπως συνέβαινε. Ως αποτέλεσμα, πολλοί άνθρωποι δεν βλέπουν τα προειδοποιητικά σημάδια. Αυτό που είναι τόσο εκπληκτικό είναι ότι σε όλη την ιστορία, οι βίαιοι εξτρεμιστές συχνά δηλώνουν δημόσια τις προθέσεις τους, ποιοι είναι οι στόχοι τους και ποια στρατηγική πρόκειται να ακολουθήσουν για να επιτύχουν αυτούς τους στόχους. Ο Χίτλερ είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα. Έγραψε και δημοσίευσε το «Mein Kampf», παρουσιάζοντας ακριβώς αυτό που σκόπευε να κάνει. Αν κοιτάξετε τους νεοναζί και άλλους οπαδούς της «υπεροχής των λευκών», στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού, έχουν ένα βιβλίο που ονομάζεται “The Siege” που περιγράφει ακριβώς ποια είναι τα σχέδια και οι προθέσεις τους.
Ένα βιβλίο που ονομάζεται “The Turner Diaries”, καθορίζει ακριβώς πώς σκοπεύουν να ξεκινήσουν έναν δεύτερο εμφύλιο πόλεμο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το “The Turner Diaries” περιλαμβάνει μια επίθεση στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ και σε αυτό το βιβλίο στήνεται μια λειτουργική αγχόνη έξω από το Καπιτώλιο όπου θα βγάλουν τους “προδότες” για δίκη και στη συνέχεια θα τους σκοτώσουν. (σ.σ. ακριβώς όπως επεδίωξαν στις 6.1.2021!). Δεν κρύβουν τι σκοπεύουν να κάνουν, και ωστόσο σε όλη την ιστορία, οι άνθρωποι που κινδυνεύουν δεν έχουν λάβει σοβαρά υπόψη αυτά τα μηνύματα, τις προειδοποιήσεις και τα μανιφέστα.
Ερώτηση: Σε κοινωνίες που κινδυνεύουν από εκτεταμένη πολιτική βία, είναι σύνηθες το κοινό και οι ηγέτες του να αρνούνται να το παραδεχτούν; Γιατί αγνοούν οι άνθρωποι τις προφανείς απειλές ή λένε ότι αυτά είναι απλώς υπερβολή;
Απάντηση: Ως κοινωνικός επιστήμονας, το παράδειγμα με το οποίο θα ξεκινούσα θα ήταν οι Εβραίοι σε όλη την Ευρώπη πριν από το Ολοκαύτωμα, επειδή υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα διαφοροποίηση στο πώς αντέδρασαν οι Εβραίοι ανά χώρα. Υπάρχει επίσης μια αξιοσημείωτη διαφοροποίηση όσον αφορά το πώς αντιμετώπισαν οι Εβραίοι την απειλή δίωξης και πώς αντέδρασαν οι κομμουνιστές και οι σοσιαλιστές.
Όσον αφορά στην Ευρώπη, ήταν περισσότερο οι Γερμανοί Εβραίοι που «είχαν τα κεφάλια τους στην άμμο» και αρνήθηκαν να δουν την καταστροφή που επρόκειτο να τους χτυπήσει. Ενώ μπορούσαν να είχαν διαβάσει το “Mein Kampf”. Αντίθετα, πολλοί Πολωνοί και Ρουμάνοι Εβραίοι είδαν τι ερχόταν και προσπάθησαν να αντιδράσουν φεύγοντας από την Ευρώπη. Οι Γερμανοεβραίοι, λιγότερο. Γιατί συνέβη αυτό;
Οι Γερμανοί Εβραίοι είχαν υψηλή μόρφωση. Ήταν κοσμοπολίτες, ήταν οι πιο αφομοιωμένοι. Ήταν οι πιο καταξιωμένοι στο status quo. Δεν ζούσαν σε γκέτο και δεν είχαν βιώσει πογκρόμ μέχρι τότε. Ως εκ τούτου, πολλοί Γερμανοί Εβραίοι πίστευαν ότι θα έμεναν σχετικά ανέγγιχτοι ή ότι είχαν ένα κεκτημένο συμφέρον στην κοινωνία. Οι Γερμανοεβραίοι λοιπόν ήταν πιο πιθανό να αιφνιδιαστούν, ενώ Εβραίοι που ζούσαν στην Πολωνία, είχαν γκετοποιηθεί, είχαν γίνει στόχος βίας, ήξεραν ήδη τι μπορεί να τους κάνει το κράτος, τι είναι ικανοί να κάνουν οι συμπολίτες τους.
Νομίζω ότι μια παρόμοια δυναμική εκδηλώνεται και εδώ, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο αμερικανικός λαός στο σύνολό του δεν έχει δει τα φρικτά πράγματα που μπορούν να κάνουν τα ανθρώπινα όντα ο ένας στον άλλον επειδή δεν έχουν γίνει στόχος τέτοιας βίας — εκτός, φυσικά, από Αφροαμερικανούς και άλλους έγχρωμους πολίτες που βλέπουν ότι πλησιάζει βία και καταστροφή. Πολλοί λευκοί Αμερικανοί δεν θέλουν να το δουν. Δεν θέλουν να ακούσουν το τρένο που έρχεται κατά πάνω τους, γιατί δεν έχουν γίνει στόχος τέτοιας βίας ως ομάδα. Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει επειδή οι λευκοί Αμερικανοί έχουν κεκτημένα συμφέροντα μέσα στο σύστημα. Θέλουν πραγματικά να πιστεύουν ότι το σύστημα είναι εντάξει, και αν έχουν απλώς σκυμμένο το κεφάλι τους και ξεπεράσουν αυτήν την καταιγίδα, όλα θα πάνε καλά.
Ερώτηση: Πώς συμβιβάζουν οι άνθρωποι τις επιθυμίες και τα όνειρά τους, ή τις αυταπάτες τους, με τα προφανή γεγονότα;
Απάντηση: Ο Τραμπ και ο Φλιν κηρύττουν βία. Αν διαβάσετε τι λένε, είναι σοκαριστικό. Ωστόσο, λίγοι άνθρωποι φαίνεται να το γνωρίζουν. Αν επρόκειτο να δείξω τι λένε ο Τραμπ και ο Φλιν, τα πραγματικά τους λόγια, στον μέσο Αμερικανό, θα έλεγαν: «Το κατασκεύασες, δεν μπορεί να είναι αλήθεια». Επομένως, έχουμε μια κατάσταση όπου συμβαίνουν μεν αυτά τα πράγματα, αλλά οι πληροφορίες δεν κοινοποιούνται στο ευρύ κοινό ή εάν μαθευτούν, παρουσιάζονται παραμορφωμένες ή υποβαθμίζονται, με τρόπο που οι περισσότεροι Αμερικανοί αγνοούν τι πραγματικά συμβαίνει.
Ιστορικά, η πλευρά που θέλει να κάνει αυτά τα φρικτά πράγματα και να βρεθεί σε θέση εξουσίας, να ηγηθεί μιας δικτατορίας ή να ξεκινήσει έναν «φυλετικό πόλεμο» ή να διαπράξει πράξεις γενοκτονίας – για παράδειγμα, να σκοτώσει όλους τους Εβραίους στην Ευρώπη – θα επενδύουν πολύ χρόνο στην προπαγάνδα γιατί καταλαβαίνουν ότι αν μπορέσουν να ελέγξουν την αφήγηση, τότε θα μπορούν να ελέγξουν τον μέσο πολίτη. Αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ειδικοί και άλλοι άνθρωποι σαν εμάς βλέπουν τα προειδοποιητικά σημάδια γιατί μελετάμε και διαβάζουμε. Οι περισσότεροι όμως δεν το κάνουν.
Ερώτηση: Σε μια από τις πρόσφατες συγκεντρώσεις του, ο Τραμπ είπε στους οπαδούς του να είναι έτοιμοι να πεθάνουν για να υπερασπιστούν την «κριτική φυλετική θεωρία». Ο Μάικλ Φλιν είπε πρόσφατα στο κοινό του ότι ήθελε «να στήσουν φωλιές πολυβόλων» για να εξυπηρετήσουν τον σκοπό τους. Πώς συνδυάζονται αυτά τα παραδείγματα με το μοντέλο σας δεύτερου εμφυλίου πολέμου ή άλλης μαζικής βίας στις ΗΠΑ;
Απάντηση: Μία από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι βίαιοι εξτρεμιστές είναι πώς να επεκτείνουν τη βάση υποστήριξής τους. Αν δεν επεκτείνουν τη βάση στήριξης τους, απλώς παραμένουν για πάντα κινήσεις περιθωριακές. Ένας τρόπος είναι να προκαλέσουν μια σκληρή κυβερνητική απάντηση. Ας πούμε ότι ενώ γίνονται ειρηνικές διαδηλώσεις, παρεισφρύουν προβοκάτορες που προσπαθούν να αναγκάσουν την αστυνομία να ανοίξει πυρ ή να χτυπήσει μερικά κεφάλια. Οι επαγγελματίες της βίας θα χρησιμοποιήσουν αυτές τις ενέργειες ως απόδειξη ότι η αστυνομία ή η κυβέρνηση ή η αντιπολίτευση είναι κακές και σκοπεύουν να τους συντρίψουν. Αυτή η τακτική είναι συχνά επιτυχής στη ριζοσπαστικοποίηση τουλάχιστον μιας μερίδας των μέσων πολιτών. Τους ωθεί προς τους εξτρεμιστές. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι αυτό που θα περιέγραφα ως «επιχειρηματίας του ρατσισμού». Αυτός και οι πιστοί του θέλουν να ανακτήσουν την εξουσία. Είναι αυταρχικός. Ο Τραμπ δεν ενδιαφέρεται να κυβερνήσει δημοκρατικά. Αλλά ο Τραμπ δεν πρόκειται να ανακτήσει αυτή τη δύναμη χωρίς υποστήριξη του μέσου λευκού Αμερικανού. Αυτό σημαίνει ότι ο Ντόναλντ Τραμπ πρέπει να τους πείσει με κάποιο τρόπο ότι ο δικός του λόγος αξίζει να υπερασπιστεί.
Ερώτηση: Τι τμήμα του πληθυσμού χρειάζεται ένα τέτοιο κίνημα για να επικρατήσει και να επιβάλει τη θέλησή του;
Απάντηση: Δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα. Η έρευνα δείχνει ότι ίσως το 3% του πληθυσμού είναι απαραίτητο για να αμφισβητήσει όποιον ηγέτη ή ομάδα βρίσκεται στην εξουσία. Αυτό είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό, αλλά αν το 3% του αμερικανικού πληθυσμού βγαίνει στους δρόμους με σταθερό τρόπο, είναι πραγματικά τεράστιο. Δεν χρειάζεστε πολλούς ανθρώπους για να ξεκινήσετε έναν εμφύλιο πόλεμο που θα κοστίσει απίστευτα στη χώρα ως σύνολο. Το μόνο που θα χρειαζόταν είναι μερικές παραστρατιωτικές ομάδες (ένοπλες ομάδες πολιτοφυλακής – militia groups), που να είναι αποτελεσματικές στη στόχευση των υποδομών και στο κλείσιμο της οικονομίας.
Ερώτηση: Ποια ήταν η ανταπόκριση στο βιβλίο σας και στις προειδοποιήσεις του για έναν δεύτερο εμφύλιο πόλεμο ή μια εξέγερση της δεξιάς στην Αμερική;
Απάντηση: Προς μεγάλη μου έκπληξη, η ανταπόκριση ήταν συντριπτικά θετική. Ο κόσμος διαβάζει το βιβλίο. Δεν πίστευα ότι θα γινόταν αυτό. Δεν πίστευα ότι Αμερικανοί θα ήθελαν να διαβάσουν για πιθανότητα ενός εμφυλίου πολέμου ή να διαβάσουν ένα βιβλίο που είναι τρομακτικό. Και το έκαναν, σε μεγάλους αριθμούς.
Η δεύτερη απάντηση είναι ότι το 90% των email που λαμβάνω είναι άνθρωποι που με ευχαριστούν. Είναι ευγνώμονες. Ανησυχούν για το τι βλέπουν και αισθάνονται στη χώρα. Τα πιο ευγνώμονα email είναι από ανθρώπους που ζουν σε αγροτικές περιοχές, οι οποίοι με ευχαριστούν που έριξα φως σε αυτό το πρόβλημα.
Υπάρχουν άνθρωποι που λένε ότι συνεγείρω και ότι με κάποιο τρόπο κάνω πιο πιθανό έναν δεύτερο αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο μιλώντας για αυτόν. Η πραγματικότητα είναι ότι γνωρίζουμε πως οι βίαιοι εξτρεμιστές της ακροδεξιάς έχουν αυξηθεί σημαντικά, ειδικά από το 2008. Μπορείτε να διαβάσετε ποια είναι τα σχέδιά τους. Πολλοί από αυτούς αποθηκεύουν όπλα και περνούν από ασκήσεις και εκπαίδευση για πόλεμο. Αυτές οι δεξιές ομάδες έστελναν μερικά από τα μέλη τους στην Ουκρανία, πριν από τη ρωσική εισβολή, για να αποκτήσουν εμπειρία μάχης. Γνωρίζουμε ότι αυτοί οι δεξιοί εξτρεμιστές στρατολογούν πρώην ενεργά μέλη του στρατού επειδή θέλουν άτομα με εμπειρία μάχης. Αυτό που θέλουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αυτοί οι δεξιοί εξτρεμιστές είναι να αγνοεί ο υπόλοιπος αμερικανικός λαός (το τι κάνουν), γιατί έτσι μπορούν να αυξήσουν τον αριθμό τους, να εκπαιδευτούν περισσότερο και όταν είναι έτοιμοι να δράσουν θα έχουν υπέρ τους το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Αυτοί οι δεξιοί εξτρεμιστές είναι μια σχετικά μικρή, αδύναμη ομάδα. Οποιεσδήποτε πολιτοφυλακές στις Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι πάντα μικρές σε σχέση με τον στρατό των ΗΠΑ. Χρειάζονται λοιπόν το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Μακάρι να ήταν αλήθεια ότι αν δεν μιλούσαμε για αυτήν την απειλή, θα εξαφανιζόταν. Αυτό απλά δεν ισχύει.
Ερώτηση: Βλέπω μια κατάσταση όπου η δεξιά πτέρυγα επιδίδεται ήδη σε πράξεις θανατηφόρας βίας και κινητοποιείται για εκτεταμένη βία. Οι φιλελεύθεροι, οι προοδευτικοί και άλλοι Αμερικανοί οπαδοί της δημοκρατίας κάνουν ελάχιστα για να υπερασπιστούν τη χώρα τους έναντι της απειλής. Φοβάμαι ότι μόλις καταλάβουν τι ετοιμάζονται να κάνουν οι νεοφασίστες και οι δεξιοί εξτρεμιστές, θα είναι πολύ αργά.
Απάντηση: Στο εγχειρίδιο της CIA για τις εξεγέρσεις υπάρχουν τρία στάδια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στο δεύτερο στάδιο. Η CIA το αποκαλεί «αρχικό στάδιο σύγκρουσης» και χαρακτηρίζεται από διακριτές πράξεις βίας. Η επίθεση του Timothy McVeigh στην Οκλαχόμα Σίτι ήταν πιθανώς η πιο πρώιμη περίπτωση. Να τι λέει το εγχειρίδιο της CIA, σχεδόν επί λέξει: «Ο στόχος των ανταρτών είναι να μεταδώσουν την αποστολή τους στον κόσμο, να δημιουργήσουν υποστήριξη και να προκαλέσουν την υπερβολική αντίδραση της κυβέρνησης στη βία τους, ώστε οι πιο μετριοπαθείς πολίτες να ριζοσπαστικοποιηθούν και να ενταχθούν στο κίνημα». Το δεύτερο στάδιο είναι όταν η κυβέρνηση γνωρίζει τις ομάδες πίσω από αυτές τις επιθέσεις, αλλά σύμφωνα με τη CIA, (αυτού του είδους) η βία συχνά αξιολογείται ως έργο ληστών, εγκληματιών ή τρομοκρατών. Αυτό που είναι τόσο επικίνδυνο για το δεύτερο στάδιο είναι ότι οι πολίτες, οι πολιτικοί και οι αρχές επιβολής του νόμου συνήθως το παραβλέπουν. Δεν «συνδέουν τις τελείες», δεν βλέπουν ότι το κίνημα μεγαλώνει και ότι αυτό είναι προπομπός ανοιχτής εξέγερσης. Αντίθετα, αυτές οι επιθέσεις αξιολογούνται ως ιδιοσυγκρασιακές ή ως αποτέλεσμα τρελών ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση με ένα μεγαλύτερο κίνημα. Εκεί ακριβώς βρισκόμαστε σήμερα.
Ερώτηση: Όταν εσείς και άλλοι ειδικοί χρησιμοποιείτε τον όρο «εμφύλιος πόλεμος», πώς τον ορίζετε;
Απάντηση: Οι ειδικοί το χρησιμοποιούν ως έναν όρο «ομπρέλα». Κάτω από αυτή την ομπρέλα βρίσκονται κάθε είδους διαφορετικές μορφές βίας που μπορεί να συμβούν σε μια χώρα. Εμφύλιοι πόλεμοι σημαίνουν βία που ασκείται σε μια χώρα από μια εγχώρια ομάδα που στοχεύει την κυβέρνηση για πολιτικούς σκοπούς. Θεωρείται εμφύλιος πόλεμος ή «μεγάλος εμφύλιος» αν σκοτώσει χίλιους ανθρώπους κατά τη διάρκειά του.
Ο εμφύλιος πόλεμος μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Υπάρχουν κοινωνικές επαναστάσεις, όπως η Ρωσική Επανάσταση ή η επανάσταση του Μάο στην Κίνα. Η κοινωνική επανάσταση είναι ο πιο καταστροφικός τύπος εμφυλίου πολέμου. Είναι ένας εμφύλιος πόλεμος όπου οι αντάρτες θέλουν πλήρη πολιτική, οικονομική και κοινωνική αλλαγή. Μπορεί επίσης να υπάρξει ένα βίαιο πραξικόπημα που σκοτώνει χίλιους ανθρώπους αλλά περιορίζεται στην πρωτεύουσα μιας χώρας. Υπάρχουν και όλα τα ενδιάμεσα.
Αυτό που τείνουμε να βλέπουμε συχνά σε χώρες με ισχυρούς στρατούς είναι οι εξεγέρσεις. Αυτές τείνουν να είναι αποκεντρωμένες και συνήθως διεξάγονται από πολλές πολιτοφυλακές και παραστρατιωτικές ομάδες. Αυτές οι πολιτοφυλακές έχουν πολιτικούς στόχους, αλλά οι μέθοδοί τους είναι πολύ διαφορετικές. Ως επί το πλείστον δεν θέλουν να εμπλακούν απευθείας με τον στρατό, δεν θέλουν να στοχοποιήσουν στρατιώτες, γιατί, εάν εμπλακούν με τον στρατό των ΗΠΑ για παράδειγμα, θα χάσουν σίγουρα. Αντίθετα, χρησιμοποιούν αντισυμβατικές μεθόδους, όπως ανταρτοπόλεμο, επιθέσεις τύπου «χτυπώ και φεύγω», εγχώρια τρομοκρατία, όπου στοχεύουν το μαλακό υπογάστριο μιας κοινωνίας, όπως οι μη στρατιωτικές υποδομές. Στις ΗΠΑ δεν πρόκειται να δούμε έναν εμφύλιο πόλεμο όπως αυτός της δεκαετίας του 1860.
Ερώτηση: Τι γνωρίζουμε για τη δημόσια διάθεση και το συναίσθημα σε μια κοινωνία που πρόκειται να βιώσει έναν εμφύλιο πόλεμο ή άλλη μορφή μαζικής βίας;
Απάντηση: Οι ομάδες που τείνουν να ξεκινήσουν αυτούς τους εμφυλίους πολέμους και τις εξεγέρσεις οδηγούνται από δυσαρέσκεια. Ως εκ τούτου, οι ομάδες που θεωρούν ότι η βία είναι δικαιολογημένο μέσο για να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές, είναι εκείνες που χάνουν τη θέση τους στην κοινωνία και έχουν μια βαθιά αίσθηση δυσαρέσκειας προς άλλες ομάδες που θεωρούνται ότι ανεβαίνουν ή τα πηγαίνουν καλύτερα. Αυτές οι ομάδες (π.χ. αυτόχθονες) λέγονται «τα παιδιά της γης».
Αυτή η δυσαρέσκεια είναι που παρακινεί τους ηγέτες τους. Όμως οι μέσοι πολίτες παρακινούνται από ένα διαφορετικό συναίσθημα να ακολουθήσουν τέτοιους ηγέτες. Αυτό το συναίσθημα είναι ο φόβος, που είναι απίστευτο κίνητρο για τους μέσους πολίτες να σηκώσουν ένα όπλο και να αρχίσουν να τσακώνονται. Οι «εθνοτικοί επιχειρηματίες», οι επαγγελματίες της βίας — εκείνα τα άτομα που θέλουν να ξεκινήσουν έναν εμφύλιο πόλεμο για να εκτοξευθούν στην εξουσία — κατανοούν τη δύναμη του φόβου. Δημιουργούν προπαγάνδα φόβου και τη διακινούν στους μέσους πολίτες. Τους λένε π.χ. ότι απειλείται η ζωή τους.
Ερώτηση: Σε μια δεδομένη κοινωνία, και σίγουρα εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα περισσότερα μέλη του ευρύτερου κοινού, οι λευκοί Αμερικανοί και ειδικότερα οι προνομιούχοι άνθρωποι, παραμένουν ουδέτεροι (αναποφάσιστοι) κατά τις κοινωνικές συγκρούσεις. Μπορεί να γνωρίζουν ότι κάτι δεν πάει καλά στη χώρα, αλλά δεν θα κάνουν τίποτα γι’ αυτό. Τι κάνει πραγματικά αυτή η πολυσυζητημένη «σιωπηλή πλειοψηφία» όταν μια κοινωνία αρχίζει να καταρρέει και οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται;
Απάντηση: Τέτοιοι άνθρωποι θα συνεχίσουν να ελπίζουν όσο μπορούν. Θα βουλώσουν τα αυτιά τους, θα καλύψουν τα μάτια τους και θα συμμετέχουν σε ευσεβείς πόθους όσο περισσότερο μπορούν. Και μετά, όταν συμβεί κάτι και αναγκαστούν να διαλέξουν πλευρά, το βασικό τους ένστικτο είναι να επιβιώσουν και να κάνουν ό,τι χρειάζεται για να επιβιώσουν. Εάν υπάρξει μια παραστρατιωτική ομάδα που βάζει οδοφράγματα στο δρόμο τους, εάν υπάρξει μια ομάδα ανθρώπων που φορούν ολόμαυρα χωρίς διακριτικά και ελέγχουν με πολυβόλα ένα οδόφραγμα σε μια γειτονιά, ο μέσος άνθρωπος θα κάνει ό,τι του ζητήσουν να κάνει αυτοί οι άνθρωποι. Η ανάγκη για επιβίωση οδηγεί στη συμπεριφορά. Αυτοί οι αναποφάσιστοι θα ελπίζουν ότι δεν θα γίνουν οι ίδιοι στόχος της βίας. Δεν είναι όλες οι ακροδεξιές ομάδες «υπέρμαχοι της λευκής φυλής» (white supremacists), αλλά πολλές από αυτές είναι. Αυτό που επιδιώκουν είναι να γίνουν οι ΗΠΑ λευκό «εθνοκράτος», ή τουλάχιστον ορισμένες πολιτείες όπως το Μίσιγκαν να γίνουν λευκές «εθνοπολιτείες». Αυτοί οι «υπέρμαχοι της λευκής φυλής» καταλαβαίνουν ότι αν δεν πυροβολούν εναντίον λευκών, τότε πολλοί λευκοί πιθανότατα απλώς θα έχουν σκυμμένο το κεφάλι τους και δεν θα κάνουν τίποτα. Ακριβώς αυτό που συνέβη σε μέρη όπως η Γερμανία, όπου όσοι έβλεπαν ότι οι Γερμανοί στοχοποιούσαν Εβραίους, έκαναν ό,τι είναι δυνατό για να δείξουν ότι δεν ταυτοποιούνται ως Εβραίοι. Πιστεύω ότι ο μέσος άνθρωπος, που προσπαθεί να επιβιώσει, είναι ικανός να κάνει πολλά άσχημα πράγματα για να κρατηθεί στη ζωή.
Ερώτηση: Πώς προετοιμάζουμε τον αμερικανικό λαό για αυτόν τον εμφύλιο πόλεμο ή την εξέγερση ή άλλη τέτοια δεξιά βία; Θα είναι μια σειρά από κλιμακούμενα γεγονότα; Μεμονωμένες πράξεις βίας; Ή κάτι θεαματικό, όπως η 11η Σεπτεμβρίου;
Απάντηση: Το ιδανικό τους σενάριο είναι να συντονιστούν, έτσι ώστε μια δεδομένη ημέρα να υπάρχουν πολλαπλές επιθέσεις. Όπως το βλέπω, θα ήταν σχεδόν σαν την 11η Σεπτεμβρίου, όπου ξυπνάς το πρωί και βλέπεις τηλεόραση και ξέρεις ότι κάτι έχει συμβεί και όλα φαίνονται χαοτικά. Δεν είσαι πραγματικά σίγουρος ποιος είναι υπεύθυνος ή τι είδους απειλή είναι αυτή και τι πρέπει να κάνεις για αυτό.
Βλέπω ένα σενάριο όπου θα υπάρχουν βομβιστικές επιθέσεις σε πολλές πρωτεύουσες Πολιτειών, ή μια σειρά από δολοφονίες, ή ίσως και τα δύο ταυτόχρονα. Ξαφνικά η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση θα αντιμετωπίζει μια αντίσταση χωρίς ηγέτη. Οι ηγέτες της χώρας θα προσπαθούν να βρουν πώς να απαντήσουν. Εν τω μεταξύ, ο αμερικανικός λαός θα παρακολουθεί όλο αυτό να συμβαίνει και θα αναρωτιέται: Τι στο διάολο συμβαίνει, ποιος είναι υπεύθυνος και τι πρέπει να κάνουμε;
Ορισμένες από αυτές τις δεξιές πολιτοφυλακές θα θέλουν να καταλάβουν εδάφη σε ορισμένα μέρη της χώρας και να τα κρατήσουν. Κάποιοι από αυτούς θα ακολουθήσουν τις δικές τους ατζέντες. Για παράδειγμα, θα μπορούσα να φανταστώ πολιτοφυλακές στο Μίσιγκαν να λένε: “Δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουμε τον έλεγχο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, αλλά το Μίσιγκαν θα μπορούσε να είναι μια «λευκή Πολιτεία» — πρέπει απλώς να πείσουμε όλους τους μη λευκούς να φύγουν. Αυτό το κάνουμε βομβαρδίζοντας τις εκκλησίες τους και στοχεύοντας τα καταστήματά τους με επιθέσεις. Τελικά, οι μη λευκοί θα αναγκαστούν να μετακινηθούν (σε άλλες Πολιτείες) και θα πάρουμε αυτό που θέλουμε». Εάν οι δεξιοί εξτρεμιστές δεν είναι σε θέση να συντονίσουν τις επιθέσεις τους, τότε θα βλέπουμε απλώς μια σειρά από συνεχείς επιθέσεις κάθε λίγες εβδομάδες. Θα υπάρχει η αίσθηση ότι η χώρα είναι υπό πολιορκία. Η Βόρεια Ιρλανδία είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα. Ο βρετανικός στρατός, όσο ισχυρός κι αν ήταν, δεν μπορούσε να απαλλαγεί από τον IRA. Ο IRA συνέχισε να λειτουργεί έως ότου η βρετανική κυβέρνηση τελικά διαπραγματεύτηκε μαζί τους.
Ερώτηση: Εάν είχατε 15 λεπτά για να ενημερώσετε τον Πρόεδρο Μπάιντεν ή τον Γενικό Εισαγγελέα Γκάρλαντ, ποια θα τονίζατε ως πρώτα βήματα που πρέπει γίνουν για να περιορίσουν αυτήν την απειλή;
Απάντηση: Ρυθμίστε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι το πιο εύκολο πράγμα που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Οι πέντε μεγαλύτερες εταιρείες τεχνολογίας είναι όλες αμερικανικές εταιρείες. Μην εμπλακείτε σε λογοκρισία. Αφήστε τους ανθρώπους να βάζουν ό,τι θέλουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά ρυθμίστε τι επιτρέπεται να κάνουν οι εταιρείες τεχνολογίας όσον αφορά «recommendation engines» (αυτόματα προγράμματα φιλτραρίσματος και αξιολόγησης προτεινόμενου περιεχομένου). Μην επιτρέψετε να πάρουν το πιο εμπρηστικό υλικό και να το προωθήσουν στο ευρύτερο δυνατό κοινό, γιατί αυτό προκαλεί μια σειρά από πραγματικά αρνητικές κοινωνικές επιπτώσεις. Αυτές περιλαμβάνουν ότι συμβάλει: σε επιτάχυνση της παρακμής της δημοκρατίας, σε ενίσχυση της ανόδου του φυλετικού εθνικισμού και των εγκλημάτων μίσους και σε διευκόλυνση της οργάνωσης πολιτοφυλακών. Η ρύθμιση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης θα ήταν ο πιο γρήγορος και ευκολότερος τρόπος για να αντιστραφούν αυτές οι αρνητικές επιπτώσεις.
Μετάφραση και επιμέλεια κειμένου: Κωνσταντίνος Α. Μαρκάκης
Συνέντευξη της Barbara Walter στον CHAUNCEY DEVEGA
Δημοσιεύθηκε 28 Μαρτίου 2022
