“Οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται υπό διωγμό και αυτό δεν είναι υπερβολή”
Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΔΡΟΥΛΙΔΑΚΗ*
Είναι ξαναειπωμένο πολλές φορές και το έχουν ζήσει όλοι όσοι συνδέονται με το σχολείο, γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικοί: το μεγάλο θύμα της οικονομικής κρίσης είναι η δημόσια εκπαίδευση. Κοντά στις σημαντικές μισθολογικές περικοπές, την κατάργηση των τριμήνων, των δώρων των Χριστουγέννων και του Πάσχα κ.λπ., που οδήγησαν στο σημείο να θεωρείται ο εκπαιδευτικός ο πιο κακοπληρωμένος δημόσιος υπάλληλος, ήρθε και η διαρκής υποβάθμιση και μείωση του παιδαγωγικού του ρόλου και η προσπάθεια μετάλλαξής του από λειτουργό της εκπαίδευσης σε διεκπεραιωτή και γραφειοκράτη.
Οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται υπό διωγμό και αυτό δεν είναι υπερβολή. Οι όποιες δημοκρατικές διαδικασίες υπάρχουν ακόμη στα σχολεία σε λίγο θα αποτελούν παρελθόν. Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, η υπουργός Παιδείας κ. Κεραμέως και το επιτελείο της αποφασίζουν και διατάζουν. Επέβαλαν με τρόπο αυταρχικό την αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων, ψαλίδισαν κρίσιμες αρμοδιότητες του συλλόγου διδασκόντων και τις μετέφεραν στον διευθυντή του σχολείου και τώρα προετοιμάζουν το έδαφος για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Όλα αυτά έγιναν χωρίς να ληφθούν υπόψη οι απόψεις και οι θέσεις των ομοσπονδιών των δασκάλων και των καθηγητών, αλλά και οι ενστάσεις και οι προτάσεις των μαχόμενων εκπαιδευτικών της τάξης. Στο πλαίσιο, λοιπόν, της επερχόμενης αξιολόγησης ανακοινώθηκαν με τυμπανοκρουσίες οι «καινοτομίες» των ομίλων, του μέντορα και του ενδοσχολικού συντονιστή. Ήδη ξεκίνησαν οι απόπειρες επιβολής τους από τον στρατό των προθύμων που υπάρχει. Διευθυντές σχολείων, αρκετοί συνδικαλιστές της Δ.Α.Κ.Ε. και άλλα εκκολαπτόμενα στελέχη είναι έτοιμοι να τα κάνουν πράξη. Μερικοί, μάλιστα, γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως, αφού επιχειρούν να επιβάλλουν καθημερινό ωράριο υποχρεωτικής παρουσίας 8 π.μ -2 μ.μ. στα σχολεία, όπως συμβαίνει ήδη σε σχολικές μονάδες της Μεσσηνίας. Δείχνουν, έτσι, στο υπουργείο ποιος πρέπει να είναι ο επόμενος στόχος.
Οι νέοι «θεσμοί» για μια ακόμη φορά αντιγράφουν αποτυχημένα μοντέλα ξένων χωρών, στη συγκεκριμένη περίπτωση της Αγγλίας. Δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να φορτώνουν γραφειοκρατία στους εκπαιδευτικούς, να επιμηκύνουν το εργασιακό τους ωράριο εντός της σχολικής μονάδας, να θεσμοθετούν την απλήρωτη εργασία και να κατατάσσουν σε κατηγορίες τα σχολεία και τους εκπαιδευτικούς. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι οι εκπαιδευτικοί όμιλοι λειτουργούν μετά τη λήξη του ωρολογίου προγράμματος και μάλιστα τηρούνται βιβλία ενεργειών, απουσιολόγια και στο τέλος γίνεται έκθεση για την αποτίμηση της λειτουργίας τους; Πώς ότι θα έχουν δίωρη μείωση του ωραρίου τους μόνο οι εκπαιδευτικοί των πειραματικών, των προτύπων και των εκκλησιαστικών σχολείων που θα αναλάβουν ομίλους; Το «κέρδος» για τους υπόλοιπους θα είναι μόρια, τα οποία θα συνεκτιμηθούν κατά την αξιολόγησή τους και την επιλογή τους ως στελεχών της εκπαίδευσης!!!!
Το ίδιο ισχύει, βεβαίως, και για τον μέντορα και τον ενδοσχολικό συντονιστή. Απίστευτες υποχρεώσεις, καμιά απαλλαγή από άλλες εξωδιδακτικές εργασίες και εφημερίες, διαρκής ανταγωνισμός για άνοδο στη διοικητική πυραμίδα, με μόνο «έπαθλο» ότι θα συνεκτιμηθεί η προσφορά τους, όταν θα είναι υποψήφιοι για να καταλάβουν ανώτερες θέσεις. Μέντορες και ενδοσχολικοί συντονιστές θα αποτελούν αξιολογικούς βραχίονες στις σχολικές μονάδες, αφού θα συντάσσουν εκθέσεις μέσα από τις οποίες θα κρίνουν τους εκπαιδευτικούς, αν οι τελευταίοι εφάρμοσαν καινοτόμα εργαλεία, αν κάλυψαν τη διδακτέα ύλη, αν βελτίωσαν τις επαγγελματικές τους δεξιότητες, αν…, αν…, αν… Δε θα συμβάλλουν στο ελάχιστο στη βελτίωση του κλίματος στα σχολεία, στην κάλυψη των επιμορφωτικών αναγκών των εκπαιδευτικών, στην καλλιέργεια κλίματος εμπιστοσύνης και ηρεμίας, που είναι απαραίτητα στους χώρους μάθησης. Όχι μόνο δε θα βοηθήσουν την ανάπτυξη της συνεργατικής κουλτούρας, όπως αντιθέτως ισχυρίστηκε ο κ. Κόπτσης, γραμματέας του υπουργείου Παιδείας, αλλά θα καταστρέψουν και την υπάρχουσα.
Την ίδια στιγμή που γράφονταν τούτες οι σκέψεις, εκπαιδευτικοί δε βρίσκουν να νοικιάσουν σπίτια σε νησιά και κοιμούνται σε σκηνές, ενώ τα Μ.Α.Τ. μέσα σε καπνούς και δηλητηριώδη δακρυγόνα «περιποιήθηκαν» φοιτητές και διέλυσαν αναίτια συναυλία του Θ. Παπακωνσταντίνου στο Α.Π.Θ., στην οποία συμμετείχαν πάνω από 5.000 άνθρωποι, οι οποίοι διαμαρτύρονταν για την παρουσία της πανεπιστημιακής αστυνομίας στα Α.Ε.Ι. Ιδού το έμπρακτο ενδιαφέρον της κυβέρνησης για την εκπαίδευση!!! Κατά τα άλλα φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Οι εκπαιδευτικοί, πάντως, δε θα αγοράσουν.
* Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
