Τις τελευταίες εβδομάδες στη χώρα μας βρίσκεται σε έξαρση η πανδημία του κορονοϊού.
Ήδη θρηνούμε δεκάδες θύματα, ανθρώπους που προσβλήθηκαν από τον ιό. Σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες η κυβέρνηση και τα επιτελεία της αποκαλούν μια σειρά από εργαζόμενους ήρωες, όπως υγειονομικούς και γιατρούς των δημόσιων νοσοκομείων που παλεύουν ενάντια στον ιό, σώζοντας δεκάδες ασθενείς καθημερινά, χωρίς τα απαραίτητα πολεμοφόδια. Αυτοί πρέπει να αρκεστούν σε μερικά ελάχιστα μέτρα ενίσχυσης του συστήματος υγείας και στα χειροκροτήματα που καλεί η σύζυγος του πρωθυπουργού. Πριν λίγο καιρό βέβαια η κυβέρνηση τους ευχαρίστησε προκαταβολικά, στέλνοντας τα ματ σε κινητοποίηση που ζητούσαν την ουσιαστική ενίσχυση του συστήματος υγείας.
Είναι οι εργάτες και εργάτριες στα εργοστάσια, στα χωράφια που συνωστίζονται στα λεωφορεία και στις δουλειές. Δίπλα δίπλα στην ανησυχία για τον κορονοϊό και το μισθό. Εδώ τα μέτρα απομόνωσης δεν ισχύουν, αν μάλιστα νοσήσουν ένα είναι σίγουρο θα φταίνε οι ίδιοι, γιατί δεν πρόσεχαν.
Είναι οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ, εκείνοι που αυτές τις κρίσιμες ώρες δουλεύουν ώστε όλος ο λαός να έχει τα είδη πρώτης ανάγκης, οι εργαζόμενοι που όλα τα προηγούμενα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης γεύτηκαν όλες τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ. Τα ελαστικά ωράρια, 4ωρα 6ωρα, δουλειά τις Κυριακές, συλλογικές συμβάσεις με άθλιους μισθούς.
Μετά και από την παρέμβαση της κυβέρνησης με τις περίφημες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου οι εργασιακές σχέσεις, στους χώρους των σούπερ μάρκετ έχουν περάσει σε ένα νέο επίπεδο άγριας εκμετάλλευσης, που αγγίζει τα όρια της φυσικής εξάντλησης.
Οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ από την άλλη κυριολεκτικά θησαυρίζουν, προσλαμβάνουν εργαζόμενους για 45 ή λιγότερες μέρες, προκειμένου να ενισχύσουν τα καταστήματα, καθώς η καραντίνα οδηγεί σε εκτίναξη των πωλήσεων. Σε συνθήκες πανδημίας καταγράφουν τεράστια αύξηση των κερδών τους, αισχροκερδούν, ενώ διαφημίζουν το κοινωνικό τους πρόσωπο δίνοντας ψίχουλα στους εργαζόμενους για να τους χρυσώσουν το χάπι.
Τα πιο δύσκολα έρχονται, δηλώνει ο πρωθυπουργός καλώντας μας να βάλουμε πλάτη για άλλη μια φορά. Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που ήρθαν για να μείνουν δείχνουν άλλωστε το δρόμο. Μας καλούν να είμαστε όλοι ενωμένοι απέναντι στον “αόρατο εχθρό” που προσβάλλει τους πάντες πλούσιους και φτωχούς και να σηκώσουμε όλοι μαζί το βάρος με το να δεχτούμε περαιτέρω ελαστικοποίηση της δουλειάς μας με εκ περιτροπής εργασία και έως 50% μειωμένες απολαβές.
Οι εργαζόμενοι όμως δεν είναι απλά οι ήρωες μια δύσκολης στιγμής, αλλά ο φορέας της συνολικής παραγωγής κάθε αγαθού της ανθρωπότητας. Στις σύγχρονες κοινωνίες διαφαίνεται συνεχώς μια αντίφαση, οι εργαζόμενοι παράγουν όλα τα αγαθά, τα μεταφέρουν και διαθέτουν τις υπηρεσίες υγείας. Όμως το να τα αποκτήσουν αποτελεί γι’ αυτούς άπιαστο όνειρο.
Μπροστά σε κάθε φυσικό φαινόμενο, σε κάθε φυσική καταστροφή αφήνονται στην τύχη τους, λες και η ζωή τους χτίζεται πάνω στο κενό και όχι σε ανθρώπινη κοινωνία. Στον 21ο αιώνα με την τεράστια ανάπτυξη της τεχνολογίας και της επιστήμης οι άνθρωποι του μόχθου βρίσκονται συνεχώς στη δίνη φυσικών καταστροφών όπως πλημμύρες, πυρκαγιές, γεγονότα που ζήσαμε και στην περιοχή μας τα τελευταία χρόνια.
Παρότι υπάρχουν τα μέσα να προβλεφθούν και να μειωθούν στο ελάχιστο οι συνέπειες αυτών των καταστροφών, επαναλαμβάνονται συνεχώς. Πως μπορεί όμως να γίνει διαφορετικά όταν όλες αυτές οι υποδομές και τεχνολογικά μέσα ανήκουν σε μια χούφτα βιομήχανους, μεγαλέμπορους, μετόχους μονοπωλιακών ομίλων. Όλοι αυτοί όχι μόνο παίρνουν την μερίδα του λέοντος του κοινωνικού πλούτου αλλά καθορίζουν τι και πως θα παραχθεί ανάλογα με το κέρδος που θα βγάλουν. Πρόσφατο παράδειγμα η τεράστια κόντρα μεταξύ ερευνητικών κέντρων ΗΠΑ – Γερμανίας για την παρασκευή εμβολίου για τον Κορονοϊό. Οι φαρμακευτικές βιομηχανίες ανταγωνίζονται ποια θα πατεντάρει πρώτη το εμβόλιο προκειμένου να το εκμεταλλευτεί για λογαριασμό της, αποκλείοντας ταυτόχρονα μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας που το έχουν ανάγκη.
Μοναδική διέξοδος σε αυτή την πορεία είναι η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα να βάλουν πλώρη για την οργάνωση μιας κοινωνίας όπου όλα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα βρίσκονται στα χέρια της κοινωνίας. Η παραγωγή και κατά συνέπεια η κατεύθυνση των επιστημονικών ανακαλύψεων θα καθορίζονται από τον επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό με σκοπό την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Με αυτό τον τρόπο η γιγάντια ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων όλης της κοινωνίας, πρόκειται να οδηγήσει στην εξάλειψη των περισσότερων προβλημάτων που τώρα συντρίβουν τις ζωές μας.
Σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες, ΜΕΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΙ, Δεν μένουμε σιωπηλοί μπροστά στις ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Αναδεικνύουμε και διεκδικούμε όλα αυτά, τα οποία ήδη έπρεπε να είχαν γίνει για να αντιμετωπιστεί η πανδημία. Μένουμε δυνατοί, παλεύουμε για μέτρα προστασίας της ζωής και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, προβάλλουμε τη μόνη προοπτική για την εργατική τάξη, την πλειοψηφία του λαού μας, τη νέα κοινωνία, τον σοσιαλισμό.
Γιάννης Λαγογιάννης
Μέλος της ΤΕ Μεσσηνίας του ΚΚΕ
