«Λόγω της πολυετούς αδράνειας από την πλευρά του Δήμου παρατηρούνται κάθε χρόνο φαινόμενα αυθαιρεσίας που αλλοιώνουν τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και της παραλίας, υποβαθμίζουν το συγκεκριμένο -εκπληκτικής αξίας -τουριστικό προϊόν και από την άλλη δεν προστατεύουν την υγιή επιχειρηματικότητα και τον υγιή ανταγωνισμό». Αυτό τόνισε σε παρέμβασή του, με αφορμή το θέμα του Προέδρου του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Χ. Βγενή, ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου, Μανώλης Μάκαρης, σε παρέμβασή του κατά τη χθεσινή (25.6.2015) συνεδρίαση του Σώματος, ζητώντας να υπάρξει «Κανονισμό Διαχείρισης και λειτουργίας Κοινοχρήστων Χώρων Αιγιαλού-Παραλίας».
Συγκεκριμένα η παρέμβαση του Μ. Μάκαρη έχει ως εξής:
«Ο δήμος Καλαμάτας σε αντίθεση με άλλους παραλιακούς δήμους (π.χ. Δήμος Κέρκυρας ) δεν διαθέτει “Κανονισμό Διαχείρισης και λειτουργίας Κοινοχρήστων Χώρων Αιγιαλού-Παραλίας”.
Και αυτό συμβαίνει λόγω της πολυετούς αδράνειας από την πλευρά του Δήμου με αποτέλεσμα να παρατηρούνται κάθε χρόνο φαινόμενα αυθαιρεσίας που αλλοιώνουν τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού και της παραλίας, υποβαθμίζουν το συγκεκριμένο -εκπληκτικής αξίας -τουριστικό προϊόν και από την άλλη δεν προστατεύουν την υγιή επιχειρηματικότητα και τον υγιή ανταγωνισμό.
Είναι απαραίτητο να υπάρξει ένα σταθερό πλαίσιο λειτουργίας και κανονισμών που θα πρέπει να διέπουν όλες τις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην παραλία. Ο σκοπός είναι προφανής. Ο κάθε επαγγελματίας πρέπει να γνωρίζει εκ των προτέρων τι επιτρέπεται και τι όχι , πότε πρέπει να κάνει τις αντίστοιχες αιτήσεις αλλά και ποια είναι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του. Και ο κανονισμός αυτός πρέπει να ισχύει για όλους. Όσο το τοπίο είναι θολό τόσο οι “ημέτεροι” μπορούν να το εκμεταλλεύονται για προσωπικό τους συμφέρον.
Βέβαια και ο πολίτης σαφώς έχει δικαίωμα να χαίρεται την παραλία και πρέπει να υπάρχει ο απαραίτητος ελεύθερος χώρος αμμουδιάς και να διευκολύνεται η ανεμπόδιστη πρόσβαση των λουομένων στην θάλασσα. Άλλωστε, όπως είναι γνωστό, η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων οδηγεί στην σταδιακή υποβάθμιση τους.
Αν η κατάσταση έχει ξεφύγει (και έχει ξεφύγει ) αυτό οφείλεται ξεκάθαρα στην δημοτική αρχή που αρέσκεται στη διατήρηση μιας ημιάναρχης κατάστασης παρ’ όλες τις κορόνες επιβολής νομιμότητας που κατά καιρούς εκστομίζονται.
Από την άλλη μεριά είναι απαραίτητο να υιοθετηθεί συγκεκριμένος κανονισμός που πρέπει να γίνει αντικείμενο διαβούλευσης μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο έτσι ώστε όλοι μαζί να αποφασίσουμε το καλύτερο για την παραλία».
