Με αφορμή την επέτειο των μαζικών εκτελέσεων του άμαχου πληθυσμού της Καλαμάτας το Φεβρουάριο του 1944 από τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής και τα όργανα του δοσίλογου νομάρχη Μεσσηνίας Περρωτή, επανέρχεται για άλλη μια φορά, και δυστυχώς πιο επίκαιρο από ποτέ, το ζήτημα της διατήρησης της ιστορικής μνήμης και της ανάδειξης της πρόσφατης ιστορίας της πόλης μας. Αλήθεια, πόσοι συμπολίτες μας γνωρίζουν τα γεγονότα εκείνων των μαύρων ημερών; Ελάχιστοι! Και σε αυτό ακριβώς το σημείο εντοπίζονται οι κραυγαλέες και προφανώς όχι τυχαίες παραλείψεις της δημοτικής αρχής, της παρούσας αλλά και των προηγούμενων.
Αντί, η δημοτική αρχή Καλαμάτας να κάνει τις εκτελέσεις του Φεβρουαρίου 1944 αιχμή του δόρατος του αντιφασιστικού αγώνα της πόλης μας, αντί να προβάλλει με κάθε τρόπο όχι μόνο τα γεγονότα του 1944, αλλά όλο το φόρο αίματος των Καλαματιανών στο βωμό του φασισμού, ώστε να σταθεί η Καλαμάτα επάξια δίπλα στα Καλάβρυτα και το Δίστομο, σκοπίμως τα τελευταία χρόνια όχι μόνο αποσιωπά τα σχετικά γεγονότα, αλλά απαξιώνει και όποια εκδήλωση μνήμης λαμβάνει χώρα. Θεωρεί ότι με την ανέγερση ενός αμφιβόλου αισθητικής μνημείου στο χώρο του παλιού στρατοπέδου και με κάποιους κοινότυπους λόγους ξεπλήρωσε το χρέος της απέναντι στα θύματα και στις οικογένειές τους, που μάταια περιμένουν μια ηθική δικαίωση.
«Η ιστορία δεν είναι φορτίο για τη μνήμη, αλλά μια φώτιση για την ψυχή», έχει πει πολύ εύστοχα ένας σπουδαίος Βρετανός ιστορικός του περασμένου αιώνα. Και είναι χρέος όλων μας και κυρίως της εκάστοτε δημοτικής αρχής η γνώση της ιστορίας να φωτίσει όλους τους πολίτες της πόλης και όχι μόνο. Γιατί, αν οι άνθρωποι μάθαιναν ιστορία, ίσως αυτή να έπαυε να επαναλαμβάνεται.
Δημήτρης Γ. Φαββατάς
Δημοτικός Σύμβουλος Καλαμάτας
“Καλαμάτα Μπροστά”
