ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ
Του Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Όσο και να κράζει άγρια ο χρόνος σαν γαμψόνυχας κόρακας, του αντιστέκομαι και πίσω γυρνώ στα λημέρια της εφηβείας μου, που νικημένο τον είχα και πάλευα μαζί του στα μαρμαρένια αλώνια όπως ο Διγενής με τον Χάροντα. Στα λημέρια των δεκαετιών εκείνων, που η απόδειξη του υγιούς νου ήταν το «Απολυτήριον», ενώ του υγιούς σώματος οι γυμναστικές επιδείξεις.
Η πατρίς τότε ήταν χωρίς Λουκούλλεια γεύματα και παστωμένα αλιεύματα, βιωμένη με πολέμους, γερμανική κατοχή, χούντα και αποζητούσε από το λαό να υψώσει την ψυχή του σημαία στο πιο ψηλό κατάρτι του πλοίου «Ελλάς» που ορθοπλωρούσε μεσοπέλαγα. Έτσι το κλίμα απαιτούσε εκδηλώσεις υπερηφάνειας, γενναιότητας και πατριωτισμού. Χωρίς πακτωλούς χρημάτων, δάσκαλοι και μαθητές απόδειχναν μπροστά στους γονείς, θεατές, δημάρχους, παπάδες, δημογεροντίες, επιθεωρητές, πως ήταν ακατάλυτα ινδάλματα του συγχρονισμού, του συντονισμού και της πειθαρχίας. Κόπος και χρόνος τους έφερνε χειροκρότημα, το μίζερο εκπαιδευτικό σύστημα έδειχνε το μπόι της σωστής λειτουργίας του, ενώ οι κυβερνήσεις στις περίτεχνες γυμναστικές ασκήσεις έβλεπαν τις δικές τους ντρίμπλες άσκησης στο πόπολο που ήταν οι αφέντες του.
Καλοκαίρι και οι μάγοι της άθλησης στο γήπεδο του δημοτικού σχολείου ή του γυμνασίου, επιδείκνυαν τις γυμναστικές τους αρετές και δεξιότητες. Και το γυμνάσιο Κυπαρισσίας είχε μια καλή παράδοση παρουσίας στο ετήσιο αυτό αθλητικό γεγονός. Το κοινό ένθερμο και ενθουσιώδες, χειροκροτούσε και βράβευε ότι έβλεπε με ηχηρά «μπράβο» και ξέφρενες ιαχές. Ενίοτε εστιάζοντας οι θεατές το βλέμμα τους σε καλλίγραμμες δεκαοχτάρες καλλονές τις ενθάρρυναν με σταθερά και αμείωτα «ολέ ολέ» της αρένας που εκσφενδόνιζαν κατά συρροή. Το πρόγραμμα γεμάτο από παρελάσεις, ασκήσεις γυμναστικής, ακροβατικά, αγώνες δρόμου, χοροί. Μαγκιόροι διευθυντές έκαναν σκετσάκια, σκυταλοδρομίες, τσουβαλοδρομίες, παιχνίδια με το αυγό και το κουτάλι. Διευθύντριες δημοτικών έσπαζαν την γκλάβα τους να πρωτοτυπήσουν και σκαρφίζονταν διάφορα που σκορπούσαν γέλωτες και χαχανητά. Όπως μία που έβαλε τα μικρά της πρώτης να κυνηγούν μια όρνιθα με δεμένα τα μάτια τους! Οι θεατές λύθηκαν στα γέλια κι αυτή κάνοντας με τη λήξη εδαφιαίους τεμενάδες δεχόταν τα συγχαρητήρια από τους επισήμους άκρως συγκινημένη με λυγμούς. Ο νικητής που έπιασε την όρνιθα βραβεύτηκε με μια εξάδα αυγά.
Οι αθλητικές περιβολές στα εθνικά χρώματα, γαλάζιο και λευκό, άρρενες και θήλεις. Αρχή των γυμναστικών επιδείξεων εν έτει 1883 και λήξη το 1970 και κάτι. Κι ένα από τα παραγγέλματα για να θυμηθούν οι φορτωμένοι με το φλύαρο χρόνο και να μάθουν οι νεότεροι που νικητές του είναι ακόμη. Γυμναστής: Άρχεσθε: Πρόταση των χειρών, διαστάσεις, εκτάσεις, στροφή της κεφαλής αριστερά δεξιά, προσοχή.
Όρκος των αθλητών: «Ορκιζόμαστε ότι προσερχόμαστε στους αγώνες για να αγωνιστούμε ευγενικά και σύμφωνα με τους κανονισμούς και ότι η συμμετοχή μας έχει σκοπό και επίδειξη του ιπποτικού πνεύματος για την τιμή του σχολείου, της πατρίδας και τη δόξα του αθλητισμού».
