«Ούτε μία φορά στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας δε ψηφίστηκε σε μικρό διάστημα πλήθος συντηρητικών νόμων για να χτυπηθούν τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες των πολιτών»
Γράφει ο Γιάννης Ανδρουλάκης
Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξε κυβέρνηση που να έχει τέτοια στήριξη από τα ΜΜΕ και ταυτόχρονα να είναι τόσο αδύναμη και εξαρτημένη από εσωκομματικές ισορροπίες.
Ουδέποτε σε αυτόν τον τόπο εμφανίστηκε πρωθυπουργός που να είναι τόσο αλαζόνας και συγχρόνως να βρίσκεται σε τέτοιο βαθμό εκτός πραγματικότητας. Ούτε μία φορά στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας δε ψηφίστηκε σε μικρό διάστημα πλήθος συντηρητικών νόμων για να χτυπηθούν τα δημοκρατικά δικαιώματα και οι συνδικαλιστικές ελευθερίες των πολιτών. Η κυβέρνηση, τώρα που η κοινωνία αρχίζει να ξυπνά από τον λήθαργο της πανδημίας, δείχνει όλο και περισσότερο όλο και καθαρότερα το πραγματικό της πρόσωπο και επιτίθεται με τη βία σε ό,τι πάει να σηκώσει κεφάλι.
Στο πλαίσιο αυτό διέλυσε με χημικά συγκέντρωση των εκπαιδευτικών, οι οποίοι διαμαρτύρονταν γιατί η απεργία – αποχή από τη διαδικασία της αυτοαξιολόγησης κηρύχτηκε παράνομη με ταχύτατες διαδικασίες μετά από προσφυγή της υπουργού Παιδείας. Με αυτόν τον τρόπο, θεωρούν, ότι θα οδηγήσουν τους εκπαιδευτικούς, που με συντριπτικό ποσοστό έχουν απορρίψει αυτή τη διαδικασία, στην ταπείνωση. Η κ. Κεραμέως κομπάζει, με ανάρτηση της στο twitter για τη δικαστική απόφαση λες και κατατρόπωσε τους μεγαλύτερους εχθρούς της. Ξεχνάει ότι απευθύνεται σε δασκάλους και παιδαγωγούς, οι οποίοι υπηρετούν στην πλειοψηφία τους πιστά το δημόσιο σχολείο χρόνια και χρόνια, ενώ εκείνη είναι προσωρινή και αναλώσιμη. Οι εκπαιδευτικοί θα συνεχίσουν να βρίσκονται στις σχολικές αίθουσες, όταν η ίδια, αργά ή γρήγορα, θα πάει σπίτι της. Χρησιμοποιεί σαθρά και αστεία επιχειρήματα, όταν αναφέρεται σε πιθανή μελλοντική απεργία- αποχή των εκπαιδευτικών από τη διδασκαλία της δαρβινικής θεωρίας για την εξέλιξη των ειδών! Η ειρωνεία, η αλαζονεία, η απαξίωση και η γελοιότητα στο μεγαλείο της από μια τυφλωμένη για εκδίκηση υπουργό που δε σέβεται ούτε τον θεσμικό της ρόλο. Ας τη χαίρεται ο κ. Μητσοτάκης και το πολιτικό και οικονομικό σύστημα που τους στηρίζουν.
Αυτά τα ισχυρά συμφέροντα που τον επέβαλαν πρωθυπουργό, που του υποδεικνύουν ποιους θα διώξει και ποιους θα υπουργοποιήσει, αγωνίζονται λυσσαλέα να φτιάξουν το τσαλακωμένο image ενός ανθρώπου που, αν δεν είχε το επώνυμο του, πιθανώς, θα ήταν ένας από εμάς τους κοινούς θνητούς, μια μονάδα από τα εκατομμύρια των άσημων Ελλήνων. Κανάλια, εφημερίδες και δημοσιογράφοι – υπηρέτες των αφεντικών τους βάλθηκαν να πείσουν τους πολίτες ότι με την αγορά των φρεγατών από τη Γαλλία και τη συμφωνία που υπεγράφη ο κ. Μητσοτάκης έβαλε από κάτω τον κ. Ερντογάν. Κατάπιαν, ωστόσο, γρήγορα τη γλώσσα τους, μόλις αποκαλύφθηκε ότι η συμφωνία είναι ανισοβαρής, αφού δεν προβλέπει εμπλοκή της Γαλλίας σε περίπτωση σύρραξης για την υφαλοκρηπίδα και τις ΑΟΖ από τη μια και από την άλλη επιβάλλει αποστολή ελληνικού στρατού, αν υπάρξει συμμετοχή της Γαλλίας σε πολεμική σύγκρουση σε περιοχές εκτός Ευρώπης. Επιπλέον, δε μεριμνά, όπως αποκάλυψε ο κ. Δήμος Βερύκιος, για την ανάθεση υποκατασκευαστικών έργων στην ελληνική αμυντική βιομηχανία σε ποσοστό έως 30%, όπως γίνεται σε όλα τα μεγάλα εξοπλιστικά προγράμματα, με αποτέλεσμα να χαθούν κάποια δις και να μην ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας σε μια χώρα που υποφέρει από κρίση και ανεργία.
Για το κ. Μητσοτάκη μάλλον αυτά είναι ψιλά γράμματα. Σημασία έχει για την τραυματισμένη εικόνα του να δείχνει αμεσότητα και ετοιμότητα σε περιπτώσεις κρίσεων και φυσικών καταστροφών. Έτσι γεμάτος έπαρση και αλαζονεία βρέθηκε από το λαμπερό Παρίσι στο “τριτοκοσμικό” Αρκαλοχώρι για να συμπαρασταθεί, υποτίθεται, στους πληγέντες και για να ανακοινώσει μέτρα ανακούφισης. Έκανε μια βόλτα για τις τηλεοπτικές ανάγκες, είδε ελάχιστους σεισμόπληκτους και υποσχέθηκε ψίχουλα. Όταν δε τα πράγματα ζόρισαν από τα διατυπωμένα με ευγένεια και αξιοπρέπεια παράπονα των κατοίκων, με ύφος δικαστή κούνησε για μια ακόμη φορά το δάχτυλο στους πολίτες λέγοντάς τους να κτίσουν αυτή τη φορά τα σπίτι τους σωστά και αποχώρησε. Φάνηκε για μια ακόμη φορά πόσο ανεπαρκής είναι και πόσο μακριά από την κοινωνία βρίσκεται κλεισμένος στους ανέφελους ουρανούς της εξουσίας του.
* Γιάννης Ανδρουλιδάκης, εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
