Του Θεόδωρου Σταυριανόπουλου
Μαθηματικού – MSc Ηθ. Φιλοσοφίας
Μετά από τα όσα συμβαίνουν στον πολιτικό μας βίο μπορούμε να πούμε ότι το Πολιτικό μας Σύστημα είναι μια εκλογική «μοναρχία» εκφυλισμένη που του επιτρέπει να στρέφεται στην κοινωνία με όρους πολιτικής «υποδούλωσης» και αποδόμησης. Το πολιτικό μας σύστημα δεν αντιλαμβάνεται το κράτος ως δημόσιο χώρο αλλά τον αντιλαμβάνεται ως ιδιωτικό χώρο στον οποίο μπορεί να κάνει ότι θέλει και να κατασπαταλά το χρήμα όπως θέλει με όρους διαπλοκής και διαφθοράς πολλές φορές.
Πολλά από τα άρθρα του Συντάγματος διαρκώς παραβιάζονται από τους Κυβερνώντες και αυτό συμβαίνει διότι δεν υπάρχουν ισχυροί μηχανισμοί ελέγχου και στο ότι η Δικαστική εξουσία είναι εξαρτημένη από την Εκτελεστική εξουσία. Διότι πολύ απλά αυτή την εκλέγει. Για τον ισχυρισμό του παραπάνω μπορούμε να προσθέσουμε και την βουλευτική ασυλία που ισχύει. Αυτό επιτρέπει στους κυβερνώντες να παραβιάζουν τα άρθρα του Συντάγματος. Έτσι οδηγούμαστε αρκετές φορές στο συμπέρασμα ότι αυτό που βιώνουμε δεν είναι Δημοκρατία, δεν είναι καν δημοκρατική αντιπροσώπευση.
Για αυτό πρέπει να αποσπαστεί από το Κράτος η Δικαιοσύνη καθώς και ένα πολύ μεγάλο μέρος της Διοίκησης που έχει πολιτικό χαρακτήρα. Το Κράτος να έχει την ιδιότητα του εντολοδόχου και να του αποσπαστεί η ιδιότητα του εντολέα. Την ιδιότητα του εντολέα να την έχει η Κοινωνία.
Ο Αριστοτέλης έχοντας μπροστά του και την Δημοκρατία και την Αντιπροσώπευση και την Μοναρχία λέει ότι η κοινωνική Συλλογικότητα είναι ο καλύτερος αρμόδιος και νομιμοποιημένος για να μπορέσει να αποφασίζει ορθότερα για το κοινωνικό συμφέρον και να μην παράγονται πολιτικά σφάλματα.
Από την περίοδο της μεταπολίτευσης και μετά συνεχώς το Κράτος δημιουργεί αναχώματα προκειμένου νομικά και συνταγματικά να προστατέψει την εξουσία του. Στην Γαλλία δύο πρώην Πρόεδροί και πολλοί Υπουργοί της έχουν προσαχθεί στην Δικαιοσύνη. Στη χώρα μας δεν τα ξέρουμε αυτά.
Η πρόοδος και η εκσυγχρονισμένη αντίληψη θα προέλθει από την Ανασυγκροτημένη σχέση Κοινωνίας και Πολιτικής εξουσίας. Διότι η Εξουσία δεν καταλαβαίνει από δεοντολογία και η Κοινωνία είναι ένα άθροισμα πολιτών μη συντεταγμένων πολιτικά.
Έχουμε ακούσει πολύ ωραία πράγματα για το τι πρέπει να γίνει και τι δεν πρέπει να γίνει από τα πολιτικά κόμματα όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Όλα αυτά όμως τα ξεχνά το Πολιτικό Σύστημα όταν του δίνεται η δυνατότητα να κυβερνήσει!
ΥΓ1. Όλοι μας διακινούμαι μια αλήθεια και πιστεύουμε ότι θα διαψευστεί από μια άλλη αλήθεια και αυτό μας δημιουργεί εφησυχασμό.
ΥΓ2. Ορίζουμε τον «Πρότυπο Άνθρωπο» και απορρίπτουμε πολλούς άλλους ανθρώπους γιατί δεν μοιάζουν με το πρότυπό μας!
