ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ
Του ΛΕΩΝΙΔΑ ΛΙΑΠΠΑ,
δημοτικού συμβούλου Καλαμάτας
Στα δημοκρατικά πολιτεύματα κάθε μορφή βίας απ’ όπου και αν προέρχεται είναι καταδικαστέα, χωρίς αστερίσκους, υποσημειώσεις και δεύτερες σκέψεις. Όποιοι παραβαίνουν αυτό τον κανόνα θέτουν κατ’ ουσία σε κίνδυνο την ίδια τη Δημοκρατία.
Για να δώσει καρπούς το δέντρο της δημοκρατίας, πρέπει οι πολίτες να είναι συνειδητοποιημένοι, να κρατούν στάση υπεύθυνη, να προασπίζουν κυρίως οι ταγοί της, την επιβολή των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, χωρίς με δηλώσεις ή πράξεις τους, και επικαλούμενοι πάντοτε το όνομα της δημοκρατίας, να προσπαθούν για εφήμερα και ιδιοτελή συμφέροντα την απαξίωση και τον χλευασμό της.
Τις τελευταίες ημέρες γίναμε μάρτυρες άσκησης βίας στα επεισόδια της Νέας Σμύρνης, τόσο από την Αστυνομία όσο και από τους “μπαχαλάκηδες”. Τέτοιες εικόνες είναι αποκρουστικές, δεν μας αξίζουν, δεν μας αντιπροσωπεύουν, ρίχνουν νερό στο μύλο της βίας, και μόνο θλίψη και προβληματισμό προκαλούν στην πλειονότητα των πολιτών.
Ζούμε σε μια περίοδο πολύ δύσκολη, που με την παρατεταμένη κρίση τόσο από το 10ετές μνημόνιο όσο και από την πανδημία που βιώνουμε εδώ και ένα χρόνο, όλοι βλέπουμε τις πληγές που έχουν αφήσει ανεξίτηλα τόσο στην οικονομία της χώρα μας, όσο και στα κοινωνικά προβλήματα που διογκώνονται.
Αντί να ψάχνουμε ως κοινωνία τα αίτια για την επούλωση των πληγών στρεφόμαστε σε μορφές βίας, που τις βλέπουμε να ξεπηδούν καθημερινά γύρω μας.
Η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας μας, πρέπει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων που αρμόζει, με υπευθυνότητα, δίχως να ψάχνουν πρόσκαιρα οφέλη, ψαρεύοντας σε θολά νερά υποδαυλίζοντας το ήδη τεταμένο κλίμα που υπάρχει.
Ο λαός μας πάντα έχει τη ροπή προς διχασμούς τους οποίους, τους έχουμε πληρώσει ακριβά, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξαναζήσουμε τέτοιες καταστάσεις, ξεσκίζοντας ο ένας τις σάρκες του άλλου.
Καλώ τους πάντες να αναλάβουν τις ευθύνες τους, τώρα που είναι η αρχή, ώστε να υπάρξει καταλλαγή και διάλογος για να λύσουμε τα δισεπίλυτα προβλήματα που βιώνουμε και πάνω από όλα έχουμε ιστορική υποχρέωση να σκεφτούμε το μέλλον των παιδιών μας και της πατρίδας μας.
Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η βία είναι σαν το τόπι το οποίο επιστρέφει πάντοτε σ’ αυτόν που το έριξε στον τοίχο.
