«Μη σκιάζεστε στα σκότη! Η λευθεριά
Σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι
Της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει».
«Το κρυφό σχολειό», Ιωάννης Πολέμης
Γράφει ο Γιώργος Δημητρούλιας
Εκδότης «το Αντίδοτο»,
τ. δημοτικός σύμβουλος Καλαμάτας
Για την ελευθερία μιλά το παραπάνω ποίημα του Πολέμη, αλλά για ποια ελευθερία; Μήπως την σημερινή ασυδοσία; Ποιο είναι το νόημα της ελευθερίας;
Για να υπάρχει πραγματική Ελευθερία σε μια Πατρίδα, πρέπει να υπάρχει Εθνική Κυριαρχία. Εθνική Κυριαρχία σημαίνει το δικαίωμα ενός Λαού να είναι κυρίαρχος στον τόπο του.
Η τουρκοκρατία, μια «χρυσή εποχή» για τους Έλληνες!
Στα πλαίσια του εορτασμού των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 οργανώθηκε από τον δημοτικό σύμβουλο Μανώλη Μάκαρη και τον Δήμο Καλαμάτας μια διαδικτυακή ομιλία του συγγραφέα και ιστορικού David Brewer με θέμα: «Η συμβολή της Καλαμάτας στην Ελληνική Επανάσταση», την οποία κατέγραψε και ξανατύπωσε η τοπική εφημερίδα ΘΑΡΡΟΣ στις 24/3/2023.
Θα μπορούσα να γράψω αρκετά για τον ρόλο που παίζει ο συγκεκριμένος Άγγλος ιστορικός, αλλά σας αφήνω να «απολαύσετε» την σύγχρονη διαστρέβλωση της ιστορίας με μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του «ΕΛΛΑΔΑ 1453- 1821 Οι άγνωστοι αιώνες».
Ειδικά, γράφει ότι, στην αρχή η τουρκοκρατία ήταν μια «χρυσή εποχή» για τους Έλληνες (σελ. 78) γιατί το χάος των Φράγκων και των Βυζαντινών «αντικαταστάθηκε από μια αποτελεσματική κεντρική διοίκηση…». «Οι Έλληνες, όμως, υπό την εξουσία των Τούρκων δεν ήταν κυριολεκτικά σκλάβοι» (σελ.24). «Φαίνεται καθαρά πως η παραδοσιακή άποψη περί αδιάλειπτης και αγεφύρωτης σύγκρουσης μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών είναι μύθευμα» (σελ. 64). Μετά την Άλωση: «Ο πατριάρχης και ο σουλτάνος είχαν μεγάλο αλληλοσεβασμό» (σελ. 66). «Γενικά, λοιπόν, οι Έλληνες απολάμβαναν πλήρη ελευθερία λατρείας. Ο Στέφανος Γκέρλαχ έγραφε ότι «υμνούσαν, διάβαζαν και προσεύχονταν χωρίς να ενοχλούνται καθόλου από τους Τούρκους» (σελ. 75).
Για το παιδομάζωμα: «Δε στρατολογούνταν όλα τα παιδιά δια της βίας. Μερικές φορές οι πατεράδες πρόσφεραν το παιδί τους για στρατολόγηση και κάποιες φορές ένα δεύτερο παιδί προτεινόταν να πάει μαζί με το πρώτο, ίσως για συντροφιά. Ήταν πράγματι σύνηθες, υποστηρίζει ένας ειδικός, οι γονείς να μηχανεύονται τρόπους προκειμένου να επιτύχουν την επιλογή των παιδιών τους.» (σελ. 86). Δεν είναι μακριά από την σκέψη του ομοεθνούς του ιστορικού Finley όταν γράφει «Επιπλέον, ο Φίνλεϋ ήθελε να εδραίωσε τη διακηρυγμένη θέση του ότι το σκλαβοπάζαρο ήταν η κύρια αιτία της εξαθλίωσης και της ερήμωσης της Ελλάδας, και την ευρύτερη μοραλιστική άποψή του ότι οι Έλληνες υπό την ξένη κυριαρχία είχαν ηθικά καταπέσει, χαρακτηρίζονταν από απάθεια και δειλία, και άρα τους άξιζε η σκλαβιά.» (σελ. 120). «Οι νησιώτες ήταν φυσικά ναυτικοί (…) ότι κατά τη διάρκεια της θερινής απουσίας των συζύγων τους οι γυναίκες των νησιών επιδίδονταν σε πορνεία, με πελατεία περαστικούς ναυτικούς και πειρατές» (σελ. 99).
Στην Κύπρο: «Αλλού, όμως, ίσως οι εισβολείς να ήταν ευπρόσδεκτοι. Οι Έλληνες κάτοικοι του χωριού Λεύκαρα, είκοσι χιλιόμετρα περίπου από την ακτή, ανάμεσα στη Λεμεσό και στη Λάρνακα, όχι μόνο ενέδωσαν αμέσως στους Τούρκους – δεν μπορούσαν να κάνουν και τίποτα άλλο – αλλά έστειλαν μήνυμα και στα κοντινά χωριά προτρέποντάς τα να παραδοθούν» (σελ. 131).
Πολλά ακόμα είναι αυτά τα απαράδεκτα και ανιστόρητα αποσπάσματα του συγκεκριμένου βιβλίου που θα μπορούσα να αναφέρω, όπως ότι οι Έλληνες «εισέβαλλαν» στην Μικρά Ασία που γράφει στις σελίδες 23 και 388, αλλά θα σταθώ στην επίθεση που κάνει στην εκπαίδευση επί τουρκοκρατίας, στο «κρυφό σχολειό», στην Εκκλησία και ευρύτερα στην θέση που είχε η Ορθοδοξία εκείνα τα χρόνια, σε πολλά σημεία του βιβλίου. Γράφει: «Υπήρχε, φαίνεται, η θέληση να κυριαρχήσει η άποψη ότι το σχολείο έπρεπε να είναι κρυφό, περισσότερο ως επιπλέον απόδειξη της τουρκικής τυραννίας παρά ως απόδειξη της ύπαρξής του, γεγονός που έκανε ολόκληρες γενιές Ελλήνων να αποδεχτούν αυτήν την ιστορία» (σελ. 169).
Για όλα αυτά έχει γράψει ο Γιώργος Καραμπελιάς στο βιβλίο του «Εκκλησία και Γένος εν αιχμαλωσία», στο οποίο αναφέρει τα παρακάτω αφού πρώτα αναλυτικά περιγράψει ιστορικά γεγονότα. «Γίνεται λοιπόν έκδηλο πως μορφές “κρυφού σχολειού”, δηλαδή περιόδων και περιοχών στις οποίες οι εκπαιδευτικές δραστηριότητες των Ελλήνων καταδιώκονταν, εν μέρει ή καθολικά, και αυτοί ήταν υποχρεωμένοι να τις ασκούν είτε παράνομα και κρυφά είτε ημιπαράνομα και ημινόμιμα, όχι μόνο υπήρξαν αλλά δεν θα ήταν δυνατόν να μην υπάρχουν!». Και πιο κάτω «Παραδόξως, δε, η πανουργία της Ιστορίας συνήργησε ώστε όσοι έγραψαν πρώτοι για διώξεις εναντίον της Παιδείας και για κρυφή άσκησή της να είναι όλοι Διαφωτιστές και κάποτε έντονα αντικληρικαλιστές. Κανένας δεν ήταν κληρικός ή οπαδός της «θρησκευτικής» μερίδας. Και όμως αυτούς αμφισβητούν οι υποτιθέμενοι «συνεχιστές» τους, ισχυριζόμενοι ότι το Κρυφό Σχολειό είναι ένας μύθος που κατασκεύασε η… Εκκλησία, η οποία στην πραγματικότητα άρχισε να ασχολείται με το ζήτημα από τα τέλη του 19ου αιώνα και μετά».
Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για τους …πανανθρώπινους στόχους των Επαναστάσεων.
Ένας πολιτικός γυρολόγος του ντόπιου Αριστερισμού (πάντα εκ του ασφαλούς) πρότεινε εκ νέου την ίδρυση στην Καλαμάτα «Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την ιστορική έρευνα των επαναστάσεων», όπως διαβάζουμε σε διπλανή στήλη από το πιο πάνω ανιστόρητο λιβελλογράφημα του Άγγλου συγγραφέα. Στην πρότασή του ανάμεσα στα άλλα αναφέρει ότι «θα είναι μια γενναία συμβολή εκ μέρους της ελληνικής επιστήμης, που είχε πάντοτε πανανθρώπινους στόχους, αν η πολιτική και κοινωνική επανάσταση που προκύπτει από την ανελευθερία και την αδικία μπορεί να μετουσιωθεί σε παράγοντα ειρήνης και προόδου. Γένοιτο!». Το πιάσατε; Πανανθρώπινες αξίες του Διαφωτισμού, πολιτική και κοινωνική επανάσταση και όχι Εθνική και το κερασάκι είναι η Πρόοδος, φυσικά η Αριστερή Πρόοδος που οδηγεί στο νεκροταφείο που όλοι εκεί κείνται εν ειρήνη.
Οι αμόρφωτοι και οι βαλτοί της Μαρξιστικής Αριστεράς προσπαθούν κατ’ εντολή ή κατ’ άγνοια να υποτιμήσουν το 1821. Γι’ αυτό και ακούμε να την χαρακτηρίζουν ως μίμηση της Γαλλικής Επανάστασης ή ως Ταξική σύγκρουση.
Οι Μύθοι των Εθνομηδενιστών.
Οι Εθνομηδενιστές προωθούν μυθεύματα προκειμένου να αποδείξουν ότι τα Έθνη είναι κατασκευάσματα της φαντασίας και προήλθαν από τις αστικές ιδέες του 19ου αιώνα. Ειδικά για την Επανάσταση του 1821, το μόνο που πήραν οι Έλληνες από τους Γάλλους ήταν η ίδια η επαναστατική ενέργεια και καμιά κοινωνική ή πολιτική θεωρία γιατί απλά η Γαλλική επανάσταση ήταν μια εμφύλια σύγκρουση και η Ελληνική ήταν μια Εθνεγερσία. Οι Έλληνες ποτέ δεν υπέγραψαν με τους τούρκους κάποια συνθήκη υποταγής και η Επανάσταση του 1821 ήταν ένας κρίκος μιας μακριάς αλυσίδας εξεγέρσεων των Ελλήνων που ξεκίνησε αμέσως μετά την Άλωση. Βρισκόντουσαν σε διαρκή πόλεμο με τον κατακτητή διδάσκοντας την ανθρωπότητα πως γίνεται ένα αντάρτικο. Το 1821 σε αντίθεση προς άλλους ξεσηκωμούς, ο αγώνας οργανώθηκε και χρηματοδοτήθηκε από Έλληνες (Φιλική Εταιρεία). Εκδηλώθηκε και απλώθηκε παντού όπου υπήρχε Ελληνισμός. Από το Ιάσιο της Μολδοβλαχίας μέχρι τη Μάνη και από την Ήπειρο μέχρι την Κρήτη. Ακόμα και στις περιοχές εκτός Οθωμανικής αυτοκρατορίας, δημιουργήθηκαν πυρήνες Φιλελλήνων.
Στην Ελλάδα, όπως ομολογούν οι Επαναστάτες, πολέμησαν «Για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία». Αξίες που ουδέποτε προβλήθηκαν από τους πρωτεργάτες της Γαλλικής επανάστασης. Στον αγώνα συμμετείχε ο Ελληνισμός όπου γης και όχι μόνον οι Ελλαδίτες. Αυτό την κάνει Εθνική και όχι κοινωνική, αφού εξάλλου στην Πατρίδα μας τότε δεν υπήρχαν ξεχωριστές τάξεις. Στον αγώνα πήραν τα όπλα και πολέμησαν μορφωμένοι και αμόρφωτοι, πλούσιοι και φτωχοί, άντρες και γυναίκες.
Ήταν κάτι το μοναδικό που μόνο οι Έλληνες μπορούσαν να επιτύχουν, μια ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ!
