Ξεκίνησε χθες, Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου και ολοκληρώνεται αύριο Σάββατο, το τριήμερο εκδηλώσεων αλληλεγγύης για τη στήριξη του πληττόμενου λαού της Βηρυτού, που διοργανώνει το Κέντρο Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας σε συνδιοργάνωση με το Καλλιτεχνικό Στέκι Καλαμάτας, τη Νέα Κινηματογραφική Λέσχη Καλαμάτας με την συνεργασία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Μεσσηνίας και τη συμμετοχή της Αντιφασιστικής Κίνησης Καλαμάτας, στο χώρο στάθμευσης όπισθεν του Αρχαιολογικού Μουσείου Καλαμάτας (Μπενάκη και Παπάζογλου).
Κηρύσσοντας την έναρξη των εκδηλώσεων, η υπεύθυνη του Κέντρου Δημιουργικού Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας Τζίνα Πετροπούλου, αφού παρουσίασε τους συνδιοργανωτές και ευχαρίστησε τους παρευρισκόμενους, αναφέρθηκε στον Λιβανέζο, στενό συνεργάτη του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, διευθυντή φωτογραφίας και μουσικό, Pol Seif, γνωστό στους φίλους του φεστιβάλ καθώς τα τρία τελευταία χρόνια δίνει ανελλιπώς το «παρών» στις διοργανώσεις του. Ο Pol, που μαζί με χιλιάδες άλλους συμπατριώτες του βιώνει τις συνέπειες τής καταστροφικής έκρηξης τής 4ης Αυγούστου στο λιμάνι της Βηρυτού, έχει συστήσει μια ομάδα, μαζί με φίλους του, επίσης καλλιτέχνες, και συνδράμει μαζί με πλήθος άλλων εθελοντικών ομάδων στην ανακούφιση των πληγέντων συμπατριωτών του με ό,τι μέσα διαθέτει. Χαρακτηριστικό της κατάστασης ήταν το μήνυμά του, μέρος του οποίου αναγνώστηκε στη χθεσινή εκδήλωση: «… Φέρουμε τραύματα, ακόμα και αν ακουγόμαστε γεμάτοι ενέργεια στα τηλέφωνα και στα γράμματα. Νιώθουμε έναν βαθύ πόνο που δεν προέρχεται από την έκρηξη, αλλά από το γεγονός ότι από πολύ παλιά σε αυτή την χώρα, κάθε φορά που προσπαθούμε να σηκώσουμε το κεφάλι μας από το νερό για να αναπνεύσουμε, μας ρίχνουν πάλι μέσα για να πνιγούμε… … Αυτή η χώρα πλήττεται από οικονομική κρίση. Εδώ και πέντε μήνες οι ώρες δουλειάς μας έχουν μειωθεί σχεδόν στο τίποτα, ενώ η δύναμη του νομίσματός μας έχει διαιρεθεί τόσες φορές που δεν ξέρω πού θα σταματήσει. Από πάνω, έχουμε και την κατάσταση με την επιδημία του Covid 19… ….Ζούμε σε μια χώρα οικοδομημένη πάνω στη διαφθορά, εσωτερική και εξωτερική…».
Ακολούθως, προβλήθηκε ένα μικρό βίντεο που δημιούργησε και έστειλε ο Pol Seif, το οποίο μέσα σε 10 λεπτά συνοψίζει την βίαιη και ματωμένη ιστορία του Λιβάνου τον τελευταίο μισό αιώνα: Από τον εμφύλιο πόλεμο που κόστισε 6.000 νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες και προκάλεσε ανυπολόγιστες καταστροφές, την ισραηλινή εισβολή, τη μετέπειτα συριακή κατοχή, μέχρι και τα πρόσφατα γεγονότα με την έκρηξη στο λιμάνι της πόλης: «Γεννήθηκα το 1985. Από τότε, αυτή είναι η καθημερινότητά μου», αναφέρει στο βίντεο ο Pol.
Στη συνέχεια πήρε το λόγο η επίσημη προσκεκλημένη, Ζακία Ακρα, ερευνήτρια του Κέντρου Μεσογειακών, Μεσανατολικών & Ισλαμικών Σπουδών του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, η οποία με αφορμή το βίντεο του Pol, ανέπτυξε διάφορες πτυχές της ιστορικής, πολιτικής και θρησκευτικής πραγματικότητας της περιοχής: «Βλέπουμε, στο βίντεο του Pol, ότι υπάρχει ένας συνεχόμενος πόνος και αυτό ισχύει. Μας ανέφερε ημερομηνίες που υπήρχε πάντα μία σύρραξη, πόλεμος που προκαλούσε πόνο» είπε. «Αυτό που έγινε τώρα στο Λίβανο, συνέβη εν μέσω μιας λαϊκής εξέγερσης, με ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας στο δρόμο να προσπαθεί να αλλάξει τις δυναμικές της χώρας όσον αφορά την πολιτική, που δημιουργούν καταστάσεις όπως αυτές που είδαμε».
Μίλησε ακόμα εκτενώς για την «κατάρα» του Λιβάνου, το κομμάτι του εμφυλίου, ο οποίος ξεκίνησε το ’79 και τελείωσε ουσιαστικά το ’90 και ο οποίος οφειλόταν κατά κύριο λόγο στο πολιτικό σύστημα που επικράτησε μετά την απελευθέρωση του Λιβάνου από τη γαλλική εντολή, με τους Χριστιανούς Μαρωνίτες ως κυρίαρχη ομάδα στη διακυβέρνηση του Λιβάνου και τις υπόλοιπες ομάδες περιθωριοποιημένες με την αντιπαλότητα να κλιμακώνεται σε έναν πολύ αιματηρό εμφύλιο. «Το ’82, με ήδη να έχουν κλιμακωθεί οι εμφύλιες συρράξεις, υπήρξε έδαφος να εμπλακούν και άλλες δυνάμεις από την περιοχή: Είχαμε κατά κύριο λόγο τη Συρία, η οποία έβλεπε το Λίβανο ως μια χώρα που άνηκε στην ευρύτερη περιοχή της, και είχαμε και τους Ισραηλινούς οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να επιτεθούν στην παλαιστινιακή οργάνωση που είχε τότε εγκατασταθεί στο Λίβανο», ανέφερε η κα Ακρα, τονίζοντας πως το πολιτικό σύστημα μετά το ’90 είναι τέτοιο που αντιπροσωπεύει όλες τις θρησκευτικές κοινότητες, χωρίς όμως αυτό να αποκλείει τη διαφθορά και τη δημιουργία ομάδων ελίτ που έχουν φέρει την χώρα στην κατάσταση που είναι σήμερα. «Για τους περισσότερους πάντως στο Λίβανο, υπάρχει ακόμα το φάντασμα του εμφυλίου, σε κάθε σύρραξη, υπάρχει πάντα ο αυτό ο φόβος ότι ο εμφύλιος θα επανέλθει… Φανταστείτε ότι στη Βηρυτό, όπου και να πάτε υπάρχουν ακόμα σφαίρες από τον εμφύλιο – έχουν σχεδόν αφήσει τους τοίχους έτσι όπως ήταν, για να θυμούνται οι άνθρωποι να μην ξανακυλήσουν σε εμφύλιο» τόνισε χαρακτηριστικά η Ζακία Ακρα.
Ακολούθησε μουσική από τη Τμήμα Μουσικής του Καλλιτεχνικού Στεκιού με την επιμέλεια του Πέτρου Κατσούλη (πιάνο) και τους Αναστάση Πυλιώτη μπουζούκι και φωνή, Αφροδίτη Καράμπελα βιολί και φωνή, Κυριακή Καλογεροπούλου κιθάρα και φωνή και Αρχοντία Τσαΐρη βιολοντσέλο.
Η βραδιά έκλεισε με την προβολή της ταινίας «Λίβανος» του Samuel Maoz.
ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΑΙ ΑΥΡΙΑΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ
- 8 μ.μ Μουσική από τους Ασσόδυο
Παίζουν: Πάνος Ταντής κιθάρα, Παναγιώτης Βιώνης τζουράς και Ελένη Χρηστίδου ακορντεόν - 9.30 Ομιλία – Συζήτηση
«Οι σχέσεις Ισραήλ – Λιβάνου διαχρονικά» από την Ζακία Ακρα. Τη συζήτηση θα συντονίσει εκπρόσωπος της Νέας Κινηματογραφικής Λέσχης Καλαμάτας. - 10μ.μ Προβολή ταινίας
«Βαλς με τον Μπασίρ», του Ari Folman (2008),(90’)
Παίζουν: Ari Folman, Zahava Solomon, RonBen-Yishai, MikiLeon, Ori Sivan και Yehezkel Lazarov
Το 1982, ο Άρι Φόλμαν ήταν ένας 19χρονος στρατιώτης πεζικού στις ένοπλες δυνάμεις του Ισραήλ. Το 2006 συναντά ένα φίλο από το στρατό, που του μιλά για τους εφιάλτες που έχει σχετικά με τις εμπειρίες του στον πόλεμο Ισραήλ – Λιβάνου του 1982. Ο Φόλμαν έκπληκτος ανακαλύπτει ότι δεν θυμάται τίποτα από εκείνη την περίοδο. Αργότερα την ίδια νύχτα έχει ένα όραμα από τη νύχτα της σφαγής στα στρατόπεδα προσφύγων Σάμπρα και Σατίλα, χωρίς να είναι σε θέση να επιβεβαιώσει κατά πόσο ήταν αληθινή ανάμνηση. Στη ανάμνησή του, αυτός και οι συστρατιώτες του κάνουν νυχτερινό μπάνιο στην παραλία της Βηρυτού, υπό το φως φωτοβολίδων που κατεβαίνουν πάνω από την πόλη. Ο Φόλμαν, μετά από αυτή την ανάμνηση, σπεύδει να συναντήσει έναν άλλο φίλο από τον στρατό, ο οποίος τον συμβουλεύει να μιλήσει για το θέμα και με άλλους ανθρώπους που βρίσκονταν στην Βηρυτό την ίδια περίοδο, ώστε να καταλάβει τι συνέβη εκεί και να ανακτήσει τη μνήμη του. Η ταινία ακολουθεί τον Φόλμαν στις συζητήσεις του με φίλους του, έναν ψυχολόγο και ένα δημοσιογράφο, ο οποίος ήταν στην Βηρυτό την ίδια περίοδο.
Η ταινία έχει τιμηθεί με τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας
ΣΑΒΒΑΤΟ 5 Σεπτεμβρίου
- 8 μ.μ. Γνωρίστε τον Λίβανο πριν την έκρηξη
Προβολή 2 μικρού μήκους βίντεο με τα αξιοθέατα της Βηρυτού και του Λιβάνου - 9 μ.μ. Ομιλία – Συζήτηση
«Θέση και ρόλος των γυναικών στην Μέση Ανατολή» από την Ζακία Ακρα. Τη συζήτηση θα συντονίσει εκπρόσωπος της Νέας Κινηματογραφικής Λέσχης Καλαμάτας. - 9:30 μ.μ. Προβολή ταινίας
«Where do we go now» (2011) (110’) της Nadine Labaki
Ελληνικός τίτλος: «Όταν θέλουν οι γυναίκες»
Παίζουν: Claude Baz Moussawbaa, Nadine Labaki, Yvonne Maalouf
Σε ένα απομονωμένο χωριό του Λιβάνου, μια ομάδα γυναικών προσπαθεί να κρατήσει τα μίση μακριά από την τοπική κοινωνία. Μητέρες στην πλειονότητά τους αποφασίζουν να προστατέψουν με κάθε τρόπο τα παιδιά τους από έναν εμφύλιο πόλεμο: κάνουν δολιοφθορές στην κεραία της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου, καίνε εφημερίδες και καταστρέφουν οτιδήποτε ενδέχεται να μολύνει την ειρηνική συμβίωση. Τίποτα όμως δεν μπορεί να παραμείνει αποστειρωμένο από τη θλιβερή πραγματικότητα, με το θρησκευτικό μίσος να αρχίσει να αναζωπυρώνεται ανάμεσα στους συγχωριανούς…
Βραβεία Κοινού στο Φεστιβάλ Τορόντο και Σαν Σεμπαστιάν.
Παράλληλα, Παρασκευή και Σάββατο 8-10 μ.μ. στο χώρο θα λειτουργεί εικαστικό εργαστήρι για παιδιά από το καλλιτεχνικό Στέκι.
Στο πλαίσιο της προσπάθειας για τον περιορισμό της μετάδοσης του Covid-19 και δεδομένης της μεγάλης αύξησης των κρουσμάτων που παρατηρείται τις τελευταίες ημέρες και στην πόλη μας, οι θεατές θα πρέπει να φέρουν μάσκα, προστατεύοντας έτσι τους εαυτούς αλλά και τους γύρω τους.
