Η «ορθολογική» φωνή της αστικής πολιτικής, η φωνή που υποστηρίζει πως σύγχρονο και ωφέλιμο είναι ότι εξυπηρετεί την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, έχει άξιους εκφραστές στη Μεσσηνία μέσα από γνωστή τοπική εφημερίδα.
Είναι τόσο έντονος ο «ψηφιακός» οίστρος που τους έχει καταβάλει, που δεν κολλάνε πουθενά… Όποιος υποστηρίζει ότι τα Νοσοκομεία δεν πρέπει να κλείνουν, να συρρικνώνονται, να απαξιώνονται, αλλά αντίθετα να αναβαθμίζονται και να ενισχύονται με προσλήψεις και τον απαραίτητο εξοπλισμό, είναι «φορέας του παλιού».
Όποιοι υποστηρίζουν ότι οι τράπεζες που στηρίχθηκαν και στηρίζονται από τους φόρους των μοναδικών παραγωγών του πλούτου, των εργαζόμενων δηλαδή ανθρώπων, δεν πρέπει να κλείνουν τα υποκαταστήματα τους αφήνοντας άνεργους χιλιάδες ήδη κακοπληρωμένους εργαζόμενους, αφήνοντας χωρίς πρόσβαση σε τραπεζικό κατάστημα ολόκληρες περιοχές, ανήκουν στις «συντεχνίες των εχθρών της ψηφιακής εποχής».
Αντίστοιχα το πρόσφατο αντεργατικό έκτρωμα ήταν «προσαρμογή στα νέα δεδομένα» που πήρε υπόψιν… τις ανάγκες της νέας γενιάς για 10ωρη δουλειά, τσακισμένους μισθούς, και το «σύγχρονο» δικαίωμα να βρίσκονται όπου, όπως και για όσο τους ζητήσουν τα αφεντικά.
Στους «απαραίτητους εκσυγχρονισμούς» εντάσσεται και το νέο χτύπημα στην Κοινωνική Ασφάλιση με το απροκάλυπτο τζογάρισμα των εισφορών των εργαζομένων στα ζάρια που θα παίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, επιστρατεύοντας μάλιστα και «σύγχρονη» επιχειρηματολογία «ή θα τα χάνεται λίγα – λίγα» λόγω της κατάστασης του Ασφαλιστικού Συστήματος, ή θα αναλάβετε το ρίσκο της μιας και έξω χασούρας τύπου “enron” “Ασπίς Πρόνοια” κτλ
Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η «σύγχρονη μεταρρύθμιση» για τα σχολεία, όπου είναι ηλίου φαεινότερον ότι στο επίκεντρο έχει τις ανάγκες των μαθητών(!) Για να μη βαριούνται τα παιδιά βάζει ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια στην ολόπλευρη μόρφωση, τους κατηγοριοποιεί, τους στέλνει να μαζεύουν τις όποιες δεξιότητες αποφασίζουν κάθε φορά οι μεγαλοεπιχειρηματίες και σπρώχνει τους γονείς να ψάχνουν χορηγούς και να βάζουν το χέρι στην τσέπη.
Αυτή η λογική, που είναι κυρίαρχη σε όλα τα κόμματα του Ευρωενωσιακού μονόδρομου, εκφράζει ότι πιο παλιό και δύσοσμο, περιτυλιγμένο με χρυσόχαρτα θετικών εννοιών και όρων, που στα πλαίσια του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης δεν προμηνύουν τίποτα καλό για τους εργαζόμενους και τη νέα γενιά.
Κάνοντας λοιπόν τη σούμα, το μέλλον που «εγγυώνται» οι καπιταλιστές, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά τους στους νέους των εργατικών – λαϊκών οικογενειών, είναι αυτό: Ταξικοί φραγμοί στη μόρφωση και «ξεδιάλεγμα» από νωρίς, δουλειά με όρους… 18ου αιώνα για τους «τυχερούς», την ώρα που δεκάδες χιλιάδες άλλοι θα είναι στην ανεργία, και γηρατειά με «εξασφαλισμένη» φτώχεια και αγωνία. Αυτό πασάρουν για «νέο» και «σύγχρονο», την ώρα που χωρίς το βραχνά του καπιταλιστικού κέρδους, υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για τους νέους και τις οικογένειές τους να ζήσουν με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, να έχουν ολόπλευρη μόρφωση, σταθερή δουλειά με λιγότερο εργάσιμο χρόνο και πλήρη δικαιώματα, πρόσβαση σε αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας – Πρόνοιας. Το μαύρο μέλλον δεν είναι μονόδρομος: Η ορμητική συμμετοχή στον αγώνα, το χτύπημα του κακού «στη ρίζα» του μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω.
Βασίλης Μπίζας
Μέλος του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ
