Εμετό προκαλούν συστημικά παπαγαλάκια που προπαγανδίζουν “ας είναι οι 57 νεκροί θυσία για να φτιάξουμε τον καλύτερο σιδηρόδρομο στην Ευρώπη”. Το εμετικό είναι ότι αυτοί είναι οι γνωστοί “δημογέροντες” που όλα αυτά τα χρόνια έβαζαν στην πυρά, όσους αγωνίζονταν ενάντια στις αιτίες του εγκλήματος. Που αποκάλυπταν και συγκρούονταν με όλα όσα οδήγησαν τους 57 στο θάνατο. Τους έλεγαν “βλέπετε φαντάσματα”, “είστε ενάντια στην πρόοδο”, “είστε κολλημένοι”, τους έσερναν στα δικαστήρια σε κάθε απεργία, τους ξυλοφόρτωναν τα ΜΑΤ κάθε κυβέρνησης.
Δεν είναι πρώτη φορά όμως εμετικοί!
Θυσία έλεγαν τα παιδιά της σχολικής εκδρομής στα Τέμπη αλλά και τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, για να φτιάξουμε τον καλύτερο αυτοκινητόδρομο. Ένα έργο που το πλήρωσε από την τσέπη του ο λαός και συνεχίζει να το ακριβοπληρώνει διπλά και τρίδιπλα με διόδια και “ενισχύσεις”. Ένα σύγχρονο δρόμο που αν χιονίσει θα εγκλωβίζεσαι ή θα απαγορεύεται η κυκλοφορία του.
Θυσία λέγανε οι νεκροί στην Ηλεία το 2007. Για να ακολουθήσει η θυσία στο Μάτι και να θυσιάζεται η περιουσία, το σπίτι και το χωράφι του φτωχού λαού κάθε καλοκαίρι.
Θυσία λέγανε ότι είναι οι πνιγμένοι στην Μάντρα, στην Καλαμάτα κ.α. Για να φοβάσαι με κάθε βροχή και να θυσιάζεται το σπιτικό σου μέσα στα λασπόνερα.
Θυσία οι πνιγμένοι στο Σάμινα, για να θυσιάζονται τελικά στα πλοία τα εργασιακά δικαιώματα των ναυτεργατών, να ακριβοπληρώνουμε ένα εισιτήριο στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες και να “χορεύουν” τελικά τα κέρδη των πλοιοκτητών.
Θυσία οι νεκροί του σεισμού στην Αθήνα, στην Καλαμάτα κ.α. για να φτιάξουμε σύγχρονες οικοδομές. Και τελικά η πλειοψηφία των σπιτιών να είναι με παλιούς κανονισμούς, η πλειοψηφία των σχολείων να είναι χωρίς ελέγχους. Ενώ όσοι κατάφεραν και πήραν σύγχρονα σπίτια κινδυνεύουν από τις τράπεζες και πλειστηριασμούς να τους τα πάρουν πίσω.
Θυσία οι νεκροί εργαζόμενοι σε όλους τους κλάδους για να διαλύεται τελικά κάθε μέτρο προστασίας, υγιεινής και ασφάλειας, να διαλύεται ο ΣΕΠΕ και κάθε μηχανισμός προστασίας.
Θυσία οι νεκροί του κορονοϊού για να φτιάξουμε ένα σύστημα υγείας που τελικά πηγαίνει προς ιδιωτικοποίηση, υπολειτουργεί, είναι υποστελεχωμένο και ο ιδιωτικός τομέας να σκάει από τα κέρδη.
Θυσία 10 χρόνια μνημονίων, περικοπών και φτώχειας για να βγούμε στο ξέφωτο που είναι η ανεργία, ο δουλειά χωρίς μισθό και δικαιώματα.
Γιατί τελικά η σφαγή που ονομάζουν θυσία είναι καθημερινή, σε κάθε πλευρά της ζωής του λαού και της νεολαίας. Γιατί σφαγή είναι να τελειώνει ο μισθός στο 15ήμερο, να σου κόβουν το ρεύμα το 2023, να εναλλάσσεσαι από άνεργο σε τζάμπα εργάτη, να μην μπορεί ο παππούς να πάρει δώρο στο εγγόνι κτλ.
Γιατί η θυσία των πολλών για τα κέρδη των αφεντικών είναι σφαγή. Γιατί η μεγαλύτερη κλεψιά είναι η νόμιμη – να δουλεύουμε όλοι για όλους αλλά τα αποτελέσματα της εργασίας μας να τα κλέβουν μια χούφτα επιχειρηματίες – ολιγάρχες – καπιταλιστές.
Η μόνη θυσία που πιάνει τόπο είναι αυτή στον δρόμο για την ανατροπή αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Η μόνη θυσία που οδηγεί στο ξέφωτο, στη ζωή με δικαιώματα, είναι η θυσία για την κοινωνία που καταργεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Την Σοσιαλιστική κοινωνία που με ολοκληρωμένο σχέδιο θα αναπτύξει κάθε δυνατότητα για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών του ανθρώπου. Που το σχέδιο δεν θα βασίζεται στον αιματοβαμμένο ισολογισμό “κόστος – όφελος” γιατί δεν θα μετράει κέρδη αλλά ζωές. Μια κοινωνία που δεν θα σχεδιάζει το τι – πως – πόσο θα παραχθεί από την κερδοφορία αλλά με κίνητρο το τι έχει ανάγκη ο άνθρωπος του μέλλοντος. Μια κοινωνία που θα καταργήσει αφεντικά, θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και θα έχει εργατικό έλεγχο. Μια κοινωνία που δεν θα “ζούμε από τύχη”, ούτε θα δουλεύει με το “πάμε και όπου βγει” αλλά με σχέδιο και την εξουσία των πολλών. Που το κράτος δεν θα είναι υπηρέτης του κεφαλαίου αλλά της εργατικής τάξης και των πολλών.
Αν κάτι έδειξε η σφαγή είναι ότι τελικά ο Ελληνικός λαός δεν έχει πει ακόμα την τελευταία του λέξη. Χιλιάδες λαού και νεολαίας έδειξαν άμεσα αντανακλαστικά, με μαζικές συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες. Απέδειξαν ότι δεν είναι ώρα σιωπής, αλλά φωνής και αγώνα. Η οργή να γίνει δύναμη για την ανατροπή, για να πάψουν οι ανθρωποθυσίες στο βωμό του κέρδους. Απέναντι στο κοινό κάλεσμα για σιωπή απάντησε “σκάστε εσείς, είμαστε η φωνή του κάθε νεκρού που ζητάει δικαίωση”. Και αυτό είναι που τρομάζει αστούς – υπηρέτες και σύστημα: ότι τελικά “η παρτίδα μας δεν παίχτηκε ακόμα”.
Ειρήνη Κουκούμη,
υποψήφια βουλευτής Μεσσηνίας με το ΚΚΕ
