Του ΝΙΚΟΥ ΓΟΝΤΙΚΑ
Επικεφαλής της “Λαϊκής Συσπείρωσης”
στο Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου
Μετά την παράδοση των ορεινών όγκων, ακόμη και περιοχών Natura, αρχαιολογικών χώρων και προστατευμένων περιοχών στους ομίλους των ΑΠΕ για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών και αιολικών πάρκων, έρχεται η σειρά της θάλασσας για την εκτέλεση νέων επενδύσεων στον τομέα. Πρόσφατα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσιοποίησε τη στρατηγική για τις θαλάσσιες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, η οποία προβλέπει τον πενταπλασιασμό της ισχύος των θαλάσσιων εγκαταστάσεων που υπάρχουν σήμερα μέσα στα επόμενα χρόνια, αύξηση που θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο μέχρι το 2050.
Πεδίο δόξης» για τα συσσωρευμένα κεφάλαια
Για την επίτευξη των στόχων αιολικής ισχύος σε επίπεδο ΕΕ από 12 GW που είναι σήμερα σε 60 GW έως το 2030 και 300 GW έως το 2050 εκτιμάται ότι έως το 2050 θα χρειαστούν επενδύσεις ύψους σχεδόν 800 δισ. ευρώ και μετατροπή του ισχύοντος νομικού πλαισίου που διέπει τις κρατικές ενισχύσεις στους τομείς της Ενέργειας και του Περιβάλλοντος, αλλά και «διασφάλιση ενισχυμένης αλυσίδας εφοδιασμού» μέσω της βελτίωσης των λιμενικών εγκαταστάσεων.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ελληνικής Επιστημονικής Ένωσης Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ), για την επίτευξη των στόχων της Επιτροπής στη χώρα μας απαιτούνται πολύ μεγάλες επενδύσεις σε θαλάσσιες ηλεκτρικές διασυνδέσεις και σε ενισχύσεις των χερσαίων δικτύων, ενώ ειδικά για τα λιμάνια χρειάζονται επενδύσεις 6,5 δισ. ευρώ τα επόμενα 10 χρόνια, αφού όλος ο εξοπλισμός για θαλάσσια αιολικά πάρκα διέρχεται από λιμάνια, πράγμα που σημαίνει ότι οι λιμενικές εγκαταστάσεις απαιτούν αναδιαμόρφωση ώστε να αποκτήσουν τον απαιτούμενο εκτεταμένο χώρο και νέες υποδομές. Όπως σημειώνει σε σχετική της ανακοίνωση η ΕΛΕΤΑΕΝ, τα λιμάνια στην Ελλάδα και τα ναυπηγεία «θα είναι οι κόμβοι για τη λειτουργία και τη συντήρηση θαλάσσιων αιολικών πάρκων και θα γίνουν η βάση συναρμολόγησης και εξυπηρέτησης για τις υποδομές για τις πλωτές ανεμογεννήτριες».
Νομοθεσία στα μέτρα των επενδυτών
Σημαντικό εμπόδιο για την απρόσκοπτη υλοποίηση τέτοιων επενδύσεων, αποτελεί το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο χωροθέτησης τέτοιου είδους επενδύσεων σε θαλάσσιες περιοχές, οι υποδομές διασύνδεσής τους με το ηπειρωτικό δίκτυο ηλεκτρισμού και βεβαίως οι επιδοτήσεις που θα λαμβάνουν τέτοιου είδους επενδύσεις. Το σημερινό καθεστώς επιδότησης των ΑΠΕ δεν κρίνεται επαρκές για την «υποστήριξη» των θαλάσσιων αιολικών πάρκων και οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές απαιτούν πολύ υψηλότερη τιμολόγηση της παραγόμενης Ενέργειας που θα προσφέρουν στο σύστημα ηλεκτρισμού.
Συμφωνεί η Περιφέρεια Πελοποννήσου
Αυτά συζητούσαν στη πρόσφατη εκδήλωση της ΕΛΕΤΑΕΝ που συμμετείχε η Περιφέρεια και συμφώνησε στην εγκατάσταση θαλάσσιων αιολικών πάρκων στα παράλια της Πελοποννήσου.
Διακαής πόθος βέβαια και της προηγούμενης περιφερειακής αρχής Τατούλη διακηρυγμένος από το 2012.
Τώρα με λεφτά του Ελληνικού λαού φτιάχνουν τις υποδομές, τα δίκτυα για τη μεταφορά αυτής της ενέργειας. Αναβαθμίστηκε η υπερύψηλή γραμμή μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας Μεγαλόπολη-Κόρινθος από 150.000 volt σε 400.000 volt. Τελείωσε το μικρό καλώδιο για την ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης-Πελοποννήσου άλλα 200.000 volt και είναι στο τελείωμα άλλες δύο γραμμές 400.000 volt από Μεγαλόπολη-Πάτρα και Μεγαλόπολη-Μολάοι.
Σε αυτούς του επικίνδυνους για το λαό σχεδιασμούς συμφωνεί διαχρονικά η Περιφερειακή Αρχή οι δυνάμεις της ΝΔ του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ στους Δήμους και στη Περιφέρεια.
Μετά από κάποια χρόνια αν δεν τους ανατρέψουμε, που θα ζούμε τις καταστροφικές συνέπειες στις θάλασσές μας και τα παράλια της Πελοποννήσου, αυτές οι ίδιες δυνάμεις θα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και θα διαφωνούν τάχατες, όπως κάνουν τώρα με την εγκατάσταση τεράστιων αιολικών βιομηχανικών συγκροτημάτων στο Πάρνωνα στο Μαίναλο και αλλού.
Σε κάθε περίπτωση η ελληνική κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να κάνει όλα τα χατίρια των επενδυτών του χώρου των ΑΠΕ και να τους επιδοτήσει αδρά, αυξάνοντας έτσι ακόμη περισσότερο το κόστος ηλεκτρισμού στη χώρα μας, το οποίο επωμίζονται κατά κύριο λόγο τα λαϊκά στρώματα. Το ζήτημα πέρα από την οικονομική του διάσταση έχει σαφώς και περιβαλλοντική αλλά και γεωπολιτική καθώς εμπλέκεται άμεσα με τον καθορισμό των θαλάσσιων ζωνών στο Αιγαίο αφού ανοίγει την όρεξη σε ακόμη περισσότερα επενδυτικά «αρπακτικά» να αξιοποιήσουν προς όφελός τους τον φυσικό πλούτο της χώρας.
