Μια ειδικός σε θέματα απολυταρχίας, αξιολογεί πόσο έχει ξεφύγει η Αμερική από τη δημοκρατία και τι θα χρειαστεί για να την επαναφέρει
Όπως προβλέπει στη συνέντευξή της η Ruth Ben-Ghiat, το τέλος της προσωπολατρείας των αυταρχικών ηγετών και το “ξεφούσκωμα” της λαϊκής τους απήχησης συντελείται όταν ασκηθούν διώξεις και υπάρξουν καταδίκες για τις αυθαιρεσίες και τις παρανομίες τους.
Σημειώνεται ότι πρόσφατα, δικαστής στις ΗΠΑ επέβαλε στον Ντ. Τραμπ πρόστιμο 10.000 δολάρια την ημέρα, όσο καθυστερεί να παραδώσει στην Εισαγγελία τα στοιχεία (έγγραφα, σημειώσεις) που του έχουν ζητηθεί.
- Michael Kruse: Πλησιάζουν επτά χρόνια από τότε που ο Ντόναλντ Τραμπ, κατεβαίνοντας την κυλιόμενη σκάλα στον Πύργο Τραμπ, ανακοίνωσε ότι ήταν υποψήφιος για πρόεδρος. Αναρωτιέμαι πού κατά την εκτίμησή σας βρισκόμαστε σε αυτή τη χώρα στο χρονοδιάγραμμα του αυξανόμενου αυταρχισμού.
Ruth Ben-Ghiat: Όταν κάποιος όπως ο Τραμπ εμφανίζεται στη σκηνή και αναλαμβάνει αυτό το αξίωμα, είναι πραγματικά σαν σεισμός ή ηφαίστειο, και ταρακουνάει ολόκληρο το σύστημα όταν συγκεντρώνει σε αυτή τη μεγάλη σκηνή όλους τους εξτρεμιστές, όλους τους ακροδεξιούς ανθρώπους, και τους νομιμοποιεί. Το GOP (σ.σ. Great Old Party, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα) απομακρυνόταν ήδη από την δημοκρατική πολιτική κουλτούρα, αλλά ο Τραμπ επιτάχυνε και έκανε κανόνα τον εξτρεμισμό και την ανομία. Έτσι το GOP σε όλα αυτά τα χρόνια έγινε πραγματικά, κατά την εκτίμησή μου, ένα αυταρχικό ακροδεξιό κόμμα. Και η άλλη μεγάλη ιστορία είναι ότι η ατζέντα του και οι μέθοδοί του συνεχίζονται σε πολιτειακό επίπεδο. Μερικά από αυτά τα πράγματα ήταν στην ημερήσια διάταξη πριν τον ερχομό του, όπως η κατάργηση του δικαιώματος στην άμβλωση και άλλα παρόμοια. Αλλά αυτές οι πολιτείες είναι πραγματικά εργαστήρια αυταρχισμού τώρα, όπως Φλόριντα, Τέξας. Η macho συμπεριφορά σε επίπεδο κρατικής εξουσίας έγινε εργαλείο διακυβέρνησης, παράλληλα με την προπαγάνδα και τη διαφθορά. Το να προχωρήσει ένας άνδρας σε αυτό το πολιτικό σύστημα, σημαίνει πλέον να είσαι σαν τον Τραμπ. Έτσι είδαμε τον Μάικ Πομπέο, ο οποίος άρχισε να κομπάζει και ήταν ένας πολύ διαφορετικός επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, από ότι συνήθως. Και τώρα έχουμε ανθρώπους σαν τον Ron DeSantis, που απορρόφησαν ακόμη και τις χειρονομίες του Τραμπ. Έτσι στο επίπεδο της ελίτ, το πολιτικό σύστημα διαμορφώνεται από τον Τραμπ και καθημερινά βλέπουμε την κληρονομιά του.
- Kruse: Τι θα λέγατε σε εκείνους σε αυτή τη χώρα που λένε, «Όχι, δεν είναι οι Ρεπουμπλικάνοι αυταρχικοί. Οι Δημοκρατικοί είναι αυταρχικοί. Είναι ο Τζο Μπάιντεν. Είναι οι Δημοκρατικοί που μας επιβάλουν να φοράμε μάσκες ή να κάνουμε εμβόλια, παρά την θέλησή μας. Αυτοί είναι που συμπεριφέρονται περισσότερο με αυταρχικό τρόπο, όχι οι Ρεπουμπλικάνοι».
Ben-Ghiat: Ένα από τα μεγάλα σημεία συζήτησης και στρατηγική του δεξιού αυταρχισμού, είναι να χαρακτηρίζει τα δημοκρατικά συστήματα ως τυραννικά. Ο Μουσσολίνι ήταν ο πρώτος που είπε ότι οι δημοκρατίες είναι τυραννικές, ότι οι δημοκρατίες είναι το πρόβλημα. Εδώ και έναν ολόκληρος αιώνα υπάρχει ως στρατηγική το να αποκαλείς δικτάτορες τους εν ενεργεία δημοκράτες, τους οποίους θέλεις να ανατρέψεις. Ο Μπάιντεν ως κοινωνικός δικτάτορας, είναι ένας ψευδής ισχυρισμός. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές στο: «Μας αναγκάζουν να φοράμε μάσκες». Υπάρχουν άνθρωποι σαν τον DeSantis που διατυπώνουν ανατρεπτικούς ισχυρισμούς, π.χ. λέγοντας: «Η Φλόριντα είναι το ελεύθερο κράτος. Μπορείτε να έχετε καταφύγιο εδώ από τη δικτατορία του Μπάιντεν». Αυτό αποσκοπεί να δυσφημήσει τη σημερινή δημοκρατική διοίκηση, δημιουργώντας έναν μύθο ελευθερίας. Η 6η Ιανουαρίου διαφημίστηκε ως βία στην υπηρεσία της ελευθερίας, ως επιχείρηση ανατροπής ενός δικτάτορα.
Η ειδικός σε θέματα απολυταρχίας, Ruth Ben-Ghiat, πιστεύει ότι ενώ η Αμερική παραμένει δημοκρατία σε εθνικό επίπεδο, το σύστημα έχει διαβρωθεί ιδιαίτερα σε πολιτειακό επίπεδο. (Φωτό: Έριν Μπαϊάνο)
- Kruse: Πού βρίσκεται ο Τραμπ στο δικό του χρονοδιάγραμμα; Κατά την εκτίμησή σας γίνεται όλο και πιο αδύναμος, ισχυρότερος, παραμένει σταθερός;
Ben-Ghiat: Η ιδιοφυΐα του «μεγάλου ψέματος» δεν ήταν μόνο ότι πυροδότησε ένα κίνημα που κατέληξε στις 6 Ιανουαρίου προκειμένου να του επιτρέψει να παραμείνει στην εξουσία. Ψυχολογικά, το «μεγάλο ψέμα» ήταν πολύ σημαντικό γιατί εμπόδιζε τους προπαγανδισμένους οπαδούς του να αποδεχθούν το γεγονός ότι έχασε. Και τον διατηρεί ως ήρωά τους, ως νικητή τους, ως τον ανίκητο Τραμπ, αλλά και ως τον αδικημένο Τραμπ, ως το θύμα. Το να θεωρηθούν θύμα είναι εξαιρετικά σημαντικό για όλους τους αυταρχικούς ηγέτες. Πάντα πρέπει να εμφανίζονται σαν να είναι το μεγαλύτερο θύμα. Έτσι, το «μεγάλο ψέμα» διατήρησε τη λατρεία της προσωπικότητας του Τραμπ, αντί να θεωρηθεί απλά ως ένας ακόμη πρόεδρος που καταψηφίστηκε και έχασε το αξίωμά του. Οι Αμερικανοί παραδοσιακά αποδέχονταν πάντα ότι φεύγεις όταν τελειώνει ο χρόνος σου, όσο δημοφιλής κι αν ήσουν. Ο Τραμπ διέκοψε αυτή την παράδοση, γιατί είναι διαφορετικός από οποιονδήποτε άλλο πρόεδρο, Ρεπουμπλικάνο ή Δημοκρατικό. Είναι αυταρχικός και αυτοί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν την εξουσία. Δεν έχουν καλό τέλος και δεν φεύγουν όπως πρέπει. Και προέβλεψα — αφού έπρεπε να παραδώσω το βιβλίο μου το καλοκαίρι του 2020 — , απλώς προέβλεψα ότι δεν θα έφευγε με ησυχία. Το «μεγάλο ψέμα» του επέτρεψε να μην φύγει ποτέ ψυχολογικά. Οπότε βρίσκεται σε αυτό το κενό (limbo). Ως αυταρχικός ηγέτης, μια άλλη δουλειά του ήταν να φροντίσει να κρατήσει το κόμμα έτσι, ώστε να μην προκύψουν αντίπαλοι, ώστε να μην επισκιαστεί από μια νεότερη εκδοχή του εαυτού του. Και αυτή η εκδοχή θα ήταν ο DeSantis.
- Kruse: Έχετε εκπλαγεί από το πόσο επιτυχημένος ήταν σε αυτό το θέμα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι δεν έχει πλέον Twitter; Όπως αναφέρατε, το Truth Social (σ.σ. η ιδιωτική πλατφόρμα του Τραμπ) ήταν λίγο πολύ μια αποτυχία έως τώρα. Το κάνει αυτό μέσω email και επιτυχιών στα συντηρητικά μέσα ενημέρωσης.
Ben-Ghiat: Το Twitter ήταν για τις μάζες, για να κρατήσει τις μάζες καθηλωμένες, και θεωρώ τον Τραμπ ως έναν από τους πιο επιτυχημένους προπαγανδιστές των αρχών του 21ου αιώνα. Έκανε tweet πάνω από 120 φορές την ημέρα. Αλλά αυτό ήταν για τις μάζες. Δεν μίλησα τόσο για τους ψηφοφόρους, όσο για το πώς κράτησε τις ελίτ δεμένες μαζί του. Και αυτό δεν έχει καμία σχέση με το Twitter, αλλά με αυτό που έκανε πάντα: να συγκεντρώνει πληροφορίες που εκθέτουν, να απειλεί και να έχει αλλάξει το κόμμα σε μια αυταρχική κομματική κουλτούρα. Έτσι, δεν κυνηγάει μόνο εξωτερικούς εχθρούς, αλλά και εσωτερικούς εχθρούς. Δεν επιτρέπεται να διαφωνεί κανείς μαζί του. Όχι μόνο όταν – ως ηγέτης – επρόκειτο να παραπεμφθεί. Τον Φεβρουάριο του 2021, κατά τη δεύτερη παραπομπή, και οι Ρεπουμπλικάνοι που ψήφισαν να τον παραπέμψουν έπρεπε να αγοράσουν σωματική προστασία επειδή απειλούνταν. Το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα συμβεί τους επόμενους μήνες, ώστε να μπορέσει να διατηρήσει αυτή την εξουσία, επειδή είναι πολύ τοξικός. Υπάρχει πάντα αυτή η ανησυχία ότι ίσως οι έρευνες να αποκαλύψουν περισσότερα πράγματα, επομένως δεν είναι τελειωμένη υπόθεση ότι θα πάρει την υποψηφιότητα. Ήταν όμως εντυπωσιακά επιτυχημένος, με τρόπους που δεν με εκπλήσσουν καθόλου. Γιατί έτσι είναι οι αυταρχικοί (ηγέτες). Πρόκειται για λατρείες προσωπικότητας, ακόμα κι αν κυβερνούν σε μια δημοκρατία, όπως έκανε ο [πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Σίλβιο] Μπερλουσκόνι. Η λατρεία της προσωπικότητας του Μπερλουσκόνι δεν ξεφούσκωνε μέχρι που καταδικάστηκε τελικά. Αυτό χρειάζεται. Χρειάζεται άσκηση δίωξης και καταδίκη για να ξεφουσκώσουν οι λατρείες της προσωπικότητάς τους.
- Kruse: Πρόσφατα γράψατε, «Ο Ρον Ντε Σάντις μετατρέπει τη Φλόριντα στη δική του μίνι-απολυταρχία». Γιατί θεωρείται αυταρχικός;
Ben-Ghiat: Έχει αυταρχικές τάσεις. Είναι ενδιαφέρον ότι (αρχικά) ήταν οπαδός του Ρέιγκαν, ενώ αργότερα είχε κάποιο είδος επιφοίτησης όταν εμφανίστηκε ο Τραμπ. Θυμίζω εκείνο το προεκλογικό βίντεο που έδειχνε το σπίτι του να μεταμορφώνεται σε βωμό λατρείας του Τραμπ. Και πήρε την έγκρισή του. Έχει αποστηθίσει τα μαθήματα που χρειάζεται κανείς για να προχωρήσει στο GOP σήμερα. Δηλαδή να είσαι ζόρικος νταής, ακόμη και σε μαθητές γυμνασίου. Ο τρόπος που προβάλει τον εαυτό του και μιλάει έχει γίνει πολύ πιο επιθετικός. Και προσπάθησε επίσης πολύ έξυπνα να μετατρέψει τη Φλόριντα σε ένα καταφύγιο για όλους όσους καταπιέζονται από τον Μπάιντεν. Προσκάλεσε αστυνομικούς της πόλης της Νέας Υόρκης και ανθρώπους από όλο το έθνος που καταπιέζονται από τους κανόνες περί εμβολίων της ομοσπονδιακής κυβέρνησης ή από πολιτειακές αποφάσεις, να έρθουν στη Φλόριντα για να είναι ελεύθεροι. Είναι ένας τρόπος να καταστήσει τη Φλόριντα φέουδο μιας συγκεκριμένης πολιτικής, μιας συγκεκριμένης ιδεολογίας, που σαφώς στη συνέχεια θέλει να πάρει εθνική διάσταση. Πράγματι, η εκπρόσωπός του, Christina Pushaw, λέει, «Make America Florida» (κάντε την Αμερική σαν τη Φλόριντα).
- Kruse: Είναι δίκαιο να βλέπουμε τον DeSantis ως έναν πολύ ικανό, αφοσιωμένο μαθητή, ενώ ο Trump είναι περισσότερο ένα ενστικτώδες αυταρχικό άτομο;
Ben-Ghiat: Υπάρχουν όρια στη σύγκριση επειδή ο Τραμπ είναι πραγματικά ένα αυταρχικό άτομο. Ήταν αυταρχικός ως επιχειρηματίας και έχει περιτριγυριστεί από ανθρώπους όπως ο [Paul] Manafort και ο [Roger] Stone, μέχρι τον [Steve] Bannon, που έχουν δεκαετίες εμπειρίας ως βοηθοί και συνεργάτες δικτατόρων. Βρίσκονται σε μια σταυροφορία για να καταστρέψουν τη δημοκρατία. Αλλά ο DeSantis είχε (αρχικά) μια πολύ διαφορετική καριέρα. Αυτό που είναι αξιοσημείωτο σε αυτόν είναι ότι έχει διαισθανθεί, όπως όλοι οι έξυπνοι πολιτικοί, τι χρειάζεται για να προχωρήσει κανείς στη σημερινή Αμερική, στο σημερινό GOP, τι είδους ηγέτης πρέπει να φαίνεται ότι είναι, ποιες πολιτικές, τι σημεία συζήτησης, όπως η εκλογική νοθεία. Αυτό που χρειάζεται είναι να στρέψει κανείς τους πολίτες τον ένα εναντίον του άλλου, κάτι που κάνει (ο DeSantis) με το νομοσχέδιο «Μη λες ομοφυλόφιλος». Το γραφείο του εκλογικής ασφάλειας έχει μια ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας, όπου μπορείτε να καλέσετε και να καταδώσετε τους συντοπίτες σας από τη Φλόριντα που «κάνουν κακά πράγματα». Όλα αυτά είναι από μόνα τους πράγματα που ταιριάζουν με αυταρχικές πολιτικές. Ναι, είναι ένας πολύ ικανός μαθητής του τι πρόκειται να έχει επιτυχία στο σημερινό GOP και με το σημερινό εκλογικό σώμα.
- Kruse: Είναι ο Ron DeSantis ο πολιτικός που – χωρίς να είναι ο Ντόναλντ Τραμπ – το κάνει αυτό με τον πιο έντονο, αναμφισβήτητα τον πιο αποτελεσματικό τρόπο ή υπάρχουν άλλοι που έχετε υπόψη σας;
Ben-Ghiat: Υπάρχουν πολλοί άλλοι. Όσον αφορά τις πολιτικές του και την επιθετικότητά του, ο Greg Abbott ξεχωρίζει φυσικά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι πόζαρε χαμογελώντας με την εικόνα του στόχου εξάσκησης του, και αστειευόταν ότι «πυροβολούσε δημοσιογράφους» κατά τα χρόνια του Τραμπ. Αλλά ο Ron DeSantis ξεχωρίζει γιατί, πρώτον, έχει ξεκαθαρίσει τις φιλοδοξίες του για εθνικός ηγέτης και δεύτερον, είναι ήπιος. Ακριβώς όπως ο [Βίκτορ] Όρμπαν είναι ένας πιο ευχάριστος Πούτιν — δεν ακούς για δηλητηρίαση εχθρών, δεν ακούς για ανθρώπους που πέφτουν από τα παράθυρα — ο DeSantis δεν έχει όλες αυτές τις αποσκευές που κουβαλάει ο Τραμπ. Είναι νεότερος και πιο ήρεμος. Είναι πιο μετρημένος σε αυτά που λέει. Είναι εξασκημένος ως δικηγόρος. Ο Τραμπ είναι μια πολύ πιο εξωφρενική προσωπικότητα και αυτή είναι η πηγή του χαρίσματος του Τραμπ, αλλά ο DeSantis είναι εξαιρετικά δημοφιλής. Και έτσι έχει τη δική του μορφή σχέσης με κοινό, η οποία αρέσει στον κόσμο.
- Kruse: Δεδομένων των Trump, DeSantis, Abbott και ούτω καθεξής, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής εξακολουθούν να είναι μια πλήρης δημοκρατία;
Ben-Ghiat: Αυτό είναι παραπλανητικό, γιατί ο Τραμπ έκανε τεράστια ζημιά. Αυτός ήταν ο λόγος που ήταν εκεί. Ήταν εκεί για να καταστρέψει τη δημοκρατία μας. Και μετά καταψηφίστηκε. Δεν μπορούμε ποτέ να ξεχάσουμε ότι εν μέσω πανδημίας, 80 και πλέον εκατομμύρια άνθρωποι θέλησαν να τον ξεφορτωθούν. Και αυτό είναι πολύ σπάνιο στην ιστορία, το να διακόπτεις μια αυταρχική προσωπικότητα που βρίσκεται στη μέση του έργου της. Και τώρα, αυτό συνεχίζεται στις επιμέρους πολιτείες. Και αυτό που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι ότι το συνεχίζουν με πολύ επιταχυνόμενο τρόπο. Επίσης, οι ενδιάμεσες εκλογές είναι τόσο κοντά. Πιστεύω ότι εάν Ρεπουμπλικάνοι κατακτήσουν (ως πλειοψηφία) το Κογκρέσο μετά τις ενδιάμεσες εκλογές, πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα από ανθρώπους που δεν έκρυβαν ότι θέλουν να βλάψουν τη δημοκρατία. Γι’ αυτό διαδίδουν τρομακτικά πράγματα, όπως ότι θα κάνουν τον Τραμπ πρόεδρο της Βουλής. Πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τη δημοκρατία και τίποτα πλέον δεν αποκλείεται. Και γι’ αυτό, για να επιστρέψουμε στον DeSantis, είναι πολύ δυσοίωνο που ίδρυσε αυτό το γραφείο εκλογικής ασφάλειας. Είναι πολύ κακό γιατί (αυτό το γραφείο) έχει δικούς του εισαγγελείς και μετατρέπει σε κακούργημα τα πράγματα που παλιά ήταν πλημμέλημα. Αν κοιτάξετε τις λεπτομέρειες του, δεν είναι μόνο ένας μηχανισμός εκφοβισμού. Έχει κάποιες εισαγγελικές εξουσίες και έχει μηχανισμούς πληροφόρησης, τη γραμμή για καταδότες και την όλη ιδέα του τσιτάτου περί «εκλογικής ακεραιότητας», δηλαδή πως θα αρχίσουν να γίνονται εκλογές που θα βγάζουν τα αποτελέσματα που θέλουμε. Αυτό είναι εξαιρετικά αντιδημοκρατικό.
- Kruse: Επομένως, η απάντηση που άκουσα στην ερώτηση — «εξακολουθεί η Αμερική να είναι μια πλήρης δημοκρατία;» — ήταν… ίσως όχι;
Ben-Ghiat: Όχι. Ο David Pepper, ο οποίος έγραψε αυτό το βιβλίο Laboratories of Autocracy (εργαστήρια αυταρχισμού), έλεγε πάντα ότι πολλές πολιτείες δεν είναι πλέον λειτουργικές δημοκρατίες. Θα έλεγα ότι σε (ομοσπονδιακό) εθνικό επίπεδο, είμαστε μια λειτουργική δημοκρατία. Έτσι ξεφορτωθήκαμε τον Τραμπ. Αλλά το σύστημα έχει διαβρωθεί και πολλές πολιτείες μετατοπίζονται, εξελίσσονται με την πάροδο του χρόνου σε μια κατάσταση όπου οι ψήφοι θα έχουν μικρότερη σημασία. Και μετά καταλήγεις σε μια κατάσταση που μοιάζει με αυτό που συνέβη στην Ουγγαρία, όπου με την πάροδο του χρόνου ο Βίκτορ Όρμπαν ανέπτυξε ένα σύστημα όπου είναι σχεδόν αδύνατο να κερδίσει η αντιπολίτευση.
- Kruse: Είναι δίκαιο να βλέπουμε τις ΗΠΑ ως ούτε εντελώς δημοκρατική ούτε εντελώς αυταρχική χώρα;
Ben-Ghiat: Είναι σε μετάβαση. Ωστόσο, πιστεύω ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην πέσεις ποτέ σε μοιρολατρία. Πιστεύω ότι είναι δουλειά μου να προειδοποιώ τους ανθρώπους τι μπορεί να συμβεί, αλλά είναι πολύ σημαντικό — γι’ αυτό συνεχίζω να αναφέρω τις εκλογές του 2020 και επίσης τις ενδιάμεσες εκλογές του 2018 — ότι αυτά είναι πρόσφατα γεγονότα και υπάρχει αυτή η ενέργεια διαμαρτυρίας και αγάπης για τη δημοκρατία και την ελευθερία, — πραγματική ελευθερία, όχι η ιδέα των Ρεπουμπλικανών για την ελευθερία, — την οποία δεν μπορούμε να χάσουμε, γιατί μόλις αποφασίσετε ότι όλα είναι στημένα και ότι δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, τότε πράγματι χάνεται η δημοκρατία.
- Kruse: Γίνεται όλο και περισσότερος λόγος για το αναπόφευκτο μιας εμφύλιας διαμάχης, ή ενός εμφύλιου πόλεμου. Και οι πλήρεις δημοκρατίες δεν έχουν εμφύλιους πολέμους. Οι απολυταρχίες επίσης δεν έχουν εμφύλιους πολέμους, σωστά; Είναι εκείνα τα μέρη που βρίσκονται σε κάποια ανησυχητική κατάσταση μετάβασης, που μπορεί να είναι επιρρεπή σε τέτοιου είδους βία. Είμαστε στο δρόμο για τον εμφύλιο;
Ben-Ghiat: Πιστεύω ένας αληθινός, ενεργός εμφύλιος πόλεμος — που σημαίνει βία και από τις δύο πλευρές — δεν είναι πιθανός. Είναι κάτι που οι Ρεπουμπλικάνοι, οι δεξιοί, θέλουν να πιστεύουμε ότι συμβαίνει, και το χρησιμοποιούν για να φέρουν ανθρώπους στο πλευρό τους όσο το δυνατόν πιο εξοπλισμένους, κυριολεκτικά οπλισμένους, όσο το δυνατόν πιο φοβισμένους. Αλλά δεν νομίζω ότι θα φτάσουμε σε αυτή την κατάσταση. Είναι πολύ πιο πιθανό οι ενδιάμεσες εκλογές να εξελιχθούν όπως τις θέλουν οι Ρεπουμπλικάνοι και να μεταπέσουμε σε ένα σύστημα όπου η ψήφος δεν σημαίνει πολλά. Βλέπω ίσως την ανάπτυξη ενός ακόμη γύρου διαμαρτυριών. Συχνά οι διαμαρτυρίες, οι μεγάλες διαμαρτυρίες, υλοποιούνται γύρω από ένα γεγονός. Έτσι, η Πορεία των Γυναικών ήταν το σοκ της νίκης και της ανόδου του Τραμπ στην εξουσία. Μετά ήταν το γεγονός με τον Τζορτζ Φλόιντ, που πυροδότησε τις διαμαρτυρίες των Black Lives Matter. Σέβομαι πολύ την Barbara Walter, η οποία έγραψε το βιβλίο για την πιθανότητα εμφυλίου πολέμου, όπου περάσαμε τα (θεσμικά) προστατευτικά κιγκλιδώματα (σ.σ. βλ. άρθρο μας https://www.enimeromenospolitis.gr/politiki-oikonomia/neos-emfilios-stis-ipa/ ). Αλλά αυτοί που θέλουν πραγματικά έναν εμφύλιο πόλεμο, είναι μόνο οι εξτρεμιστές Ρεπουμπλικάνοι. Γιατί ο εμφύλιος είναι κακός για τις επιχειρήσεις. Ο εμφύλιος είναι κακός για την υγεία. Είναι κακό για το έθνος. Και έτσι είναι πραγματικά ένα τρομακτικό σημείο συζήτησης.
- Kruse: Ένας λόγιος που μελετά τις βίαιες συγκρούσεις, ο Thomas Homer-Dixon, έγραψε πρόσφατα: «Μέχρι το 2025 η αμερικανική δημοκρατία θα μπορούσε να καταρρεύσει προκαλώντας ακραία εσωτερική πολιτική αστάθεια, συμπεριλαμβανομένης της εκτεταμένης εμφύλιας βίας. Μέχρι το 2030, αν όχι νωρίτερα, η χώρα θα μπορούσε να κυβερνάται από μια δεξιά δικτατορία». Σας φαίνεται σωστό αυτό ή πολύ ακραίο;
Ben-Ghiat: Θα μπορούσε να συμβεί με πιο ήρεμο τρόπο. Νομίζω ότι δεν είναι εκτός του πεδίου των πιθανοτήτων, γιατί αν οι Ρεπουμπλικάνοι προσπαθούσαν να παραπέμψουν τον Μπάιντεν και την Χάρρις, θα υπήρχαν διαμαρτυρίες. Το αν θα γίνει εμφύλιος πόλεμος είναι πολύ διαφορετικό, πρώτα απ’ όλα γιατί είναι κυρίως η μία πλευρά που είναι οπλισμένη. Άρα η Walter έχει δίκιο. Ήθελε να επισημάνει πόσο έχει διαβρωθεί η δημοκρατία μας. Και δεν είναι έξω από τη σφαίρα των πιθανοτήτων ότι θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε κάποιο είδος απολυταρχίας, επειδή αυτό δημιουργείται από όλες τις επιθέσεις στο εκλογικό μας σύστημα. Και ο Steve Bannon επίσης, εργάζεται πολύ σκληρά για αυτό, από τη δική του πλεονεκτική θέση. Πρόκειται για εκφοβισμό ψηφοφόρων, απομάκρυνση ψηφοφόρων, κοιτάξτε όλες αυτές τις απειλές προς τους εκλογικούς υπαλλήλους — για να τους βγάλουν από το σύστημα — όλα αυτά αντιστοιχούν σε αυτό που ονομάζουμε «αυταρχική αντίληψη». Υπάρχει μια τέτοια κίνηση σε εξέλιξη. Αυτό εννοώ κυρίως: ότι πρόκειται για κάτι νομικίστικο και ήρεμο, που δεν τείνει να βγάζει τον κόσμο στους δρόμους. Επειδή είναι μια εξέλιξη και συμβαίνει αργά, αργά, αργά, ενώ οι μεγάλες διαμαρτυρίες προκαλούνται από ένα γεγονός (σ.σ. αιφνίδιο και ακραίο).
- Kruse: Υπάρχουν ενδείξεις σε αυτές τις εξελίξεις για απολυταρχία ενός ιδιαίτερα αμερικανικού στυλ;
Ben-Ghiat: Ο μπαλαντέρ είναι τα όπλα. Σε καμία άλλη χώρα δεν κατέχουν ιδιώτες 400 εκατομμύρια όπλα σε καιρό ειρήνης. Και καμία άλλη χώρα σε καιρό ειρήνης δεν επιτρέπει (ένοπλες) πολιτοφυλακές μέσα στους οικισμούς, δεν έχει αυτόνομους σερίφηδες, δεν έχει τόσους εξτρεμιστές στο στρατό. Και στην πραγματικότητα, αν (όσα συνέβησαν) την 6η Ιανουαρίου 2021 δεν έφεραν μια μαζική διαμαρτυρία, τι άλλο θα μπορούσε να προκαλέσει μια μαζική διαμαρτυρία; Γιατί αυτό έδειξε ότι ομάδες ανθρώπων που βρίσκονταν εκεί ήταν άνθρωποι που δεν είχαν σχέση με Proud Boys ή οποιαδήποτε ριζοσπαστική ομάδα. Και ο Robert Pape, που τους μελέτησε, μιλά για μεσήλικες, για μεσαία τάξη, αλλά ήταν όλοι οπλισμένοι. Μερικοί από αυτούς είχαν ιδιωτικά οπλοστάσια και εμφανίστηκαν στις 6 Ιανουαρίου. Αυτός είναι λοιπόν ο μπαλαντέρ. Αυτό είναι ένα πράγμα που είναι εξαιρετικά αμερικανικό, αυτή η βία, ότι ο πληθυσμός πιστεύει ότι έχει το δικαίωμα να επαναστατήσει ενάντια σε μια τυραννική κυβέρνηση. Όπως λέει ο Matt Gaetz: Η Δεύτερη Τροπολογία (του Αμερικανικού Συντάγματος) δεν αφορά μόνο το κυνήγι. Εδώ επιστρέφουμε στην αντιμεώπιση του Μπάιντεν ως δικτάτορα. Αυτό λειτουργεί μόνο εάν οι πολίτες είναι οπλισμένοι και οι δικοί μας είναι σε βαθμό που δεν υπάρχει σε καμία άλλη χώρα σε ολόκληρο τον κόσμο.
- Kruse: Δεδομένου αυτού του διακυβεύματος, τι λάθος κάνουν οι Δημοκρατικοί αυτή τη στιγμή;
Ben-Ghiat: Ο λόγος που ο Τραμπ και οι σύμμαχοί του μπόρεσαν να αλλάξουν την πολιτική κουλτούρα, είναι ότι επέβαλαν (στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα) μια αυταρχική κομματική κουλτούρα με ενιαία μηνύματα. Η προπαγάνδα χρειάζεται να επαναλαμβάνεται με μικρές παραλλαγές. Όλοι οι διαφορετικοί οικοδεσπότες του Fox News, όλοι οι πολιτικοί του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, μπορείς να καταλάβεις πότε εμφανίζουν αυτά τα επιχειρήματα, επειδή ακούγονται από όλους αυτούς τους νομοθέτες και σε ολόκληρο το Fox. Αλλά οι Δημοκρατικοί – από τη φύση τους – δεν πρόκειται να επιβάλουν ενιαία μηνύματα. Έτσι οι Δημοκρατικοί δεν έχουν αυτή τη δύναμη συγκέντρωσης του μηνύματος, αυτή την επανάληψη, και αυτό είναι μια αποτυχία στο παρόν περιβάλλον.
Μετάφραση και επιμέλεια κειμένου:
Κωνσταντίνος Α. Μαρκάκης, Ηλεκ/γος – Μηχ/γος Μηχανικός
Πηγή:
https://www.politico.com/news/magazine/2022/04/16/history-shows-trump-personality-cult-end-00024941
Περιοδικό POLITICO. Συνέντευξη της: Ruth Ben-Ghiat στον: Michael Kruse στις 16/04/2022
Η Ruth Ben-Ghiat είναι ιστορικός, πολιτιστική κριτικός, καθηγήτρια Ιστορίας και Ιταλικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, αποδέκτης των υποτροφιών Guggenheim, Fulbright και άλλων. Είναι ειδική επί του φασισμού, του αυταρχισμού, του πολέμου, της προπαγάνδας και του Ντόναλντ Τραμπ.
Ο Michael Kruse είναι αρθρογράφος στο POLITICO.
