Λάθος υπολόγιζε η κυβέρνηση ότι το αντιεκπαιδευτικό πολυνομοσχέδιο θα περάσει χωρίς καμία αντίδραση – Να μείνει στα χαρτιά!
Πισώπλατη μαχαιριά στους μαθητές όλων των τάξεων είναι η κατάθεση αντιεκπαιδευτικού πολυνομοσχεδίου εν μέσω πανδημίας. Με σύσσωμη την εκπαιδευτική κοινότητα να έχει τοποθετηθεί ενάντια στο πολυνομοσχέδιο, το υπουργείο Παιδείας της ΝΔ, μαθήτευσε καλά από τον ΣΥΡΙΖΑ πέρυσι και κατέθεσε σήμερα στη δημόσια διαβούλευση αντιεκπαιδευτικό πολυνομοσχέδιο.
Η κυβέρνηση κάνει το σχολείο να μοιάζει ακόμα περισσότερο με εξεταστικό κέντρο. Οι μαθητές θα περνούν έναν ατέλειωτο μαραθώνιο εξετάσεων, από την Α’ Τάξη του Γυμνασίου, στο οποίο αυξάνει τα εξεταζόμενα μαθήματα, έως τη Γ’ Λυκείου. Για να ενισχύσει, δήθεν, τη Γενική Παιδεία στο Λύκειο, η κυβέρνηση ορίζει νέα επιπλέον εξεταζόμενα μαθήματα, Μαθηματικά για τη Θεωρητική Κατεύθυνση και Ιστορία για τη Θετική, που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει επιπλέον φροντιστήριο σε ένα ακόμη μάθημα. Μια οικογένεια θα βάζει πιο βαθιά και από πιο νωρίς το χέρι στην τσέπη για να τα βγάλει πέρα. Το σχολείο θα γίνει ακόμα πιο απωθητικό για τους μαθητές, γεμάτο πίεση και άγχος, θα περιοριστεί κι άλλο ο ελεύθερος χρόνος. Αυτό είναι το σχολείο των κατευθύνσεων της ΕΕ και της αγοράς, όπου οι μαθητές δεν απολαμβάνουν γενική και ολόπλευρη μόρφωση, αντίθετα η απόκτηση συγκεκριμένων δεξιοτήτων από όλο και πιο μικρή ηλικία γίνεται νόμος.
Στο πολυνομοσχέδιο, μεταξύ άλλων, τελικά, περιλαμβάνεται η επαναφορά της Τράπεζας Θεμάτων από του χρόνου και για τις τρεις τάξεις του Λυκείου. Πλατφόρμα, δηλαδή, θεμάτων διαβαθμισμένης δυσκολίας, από την οποία θα επιλέγονται τα θέματα των ενδοσχολικών εξετάσεων σε όλη την Ελλάδα. Οι ενδοσχολικές εξετάσεις στο Λύκειο θα είναι, δηλαδή, πανελλαδικού τύπου, με την προοπτική στο μέλλον να συνυπολογίζεται ο βαθμός όλων των τάξεων στην είσοδο στα Πανεπιστήμια.
Το 2014 ήταν η μόνη χρονιά που λειτούργησε Τράπεζα Θεμάτων και άφησε το 40% των μαθητών μετεξεταστέους. Σήμερα, η κυβέρνηση την επαναφέρει ως έχει, με δεδομένο πως πρόκειται για έναν θεσμό που ενισχύει την παπαγαλία, την τυποποίηση της γνώσης, με θέματα-καρμπόν που δεν αποδεικνύουν την αφομοίωση της γνώσης από τους μαθητές. Σε σχολεία που αντιμετωπίζουν κάθε Σεπτέμβρη χιλιάδες κενά σε καθηγητές, που ο βιολόγος κάνει Χημεία και ο μαθηματικός Πληροφορική, σε σχολεία που δεν έχουν εργαστήρια, οι καθηγητές θα “τρέχουν” για να προλαβαίνουν να βγάλουν όλη τη διδακτέα – εξεταστέα ύλη της Τράπεζας Θεμάτων και δεν θα μπορούν να επιλέξουν θέματα ανάλογα με το τι τελικά διδάχθηκαν όντως οι μαθητές.
Στο ίδιο πολυνομοσχέδιο, ως συνέχεια των προηγούμενων νόμων Γαβρόγλου και Κεραμέως, υπάρχουν ρυθμίσεις που ενισχύουν ακόμα περισσότερο την επιχειρηματική λειτουργία των Πανεπιστημίων και την κατηγοριοποίηση ιδρυμάτων μέσα από τη λεγόμενη εξωστρέφεια, τους πολλούς τίτλους σπουδών και τον περιορισμό των μετεγγραφών, καθώς και ρυθμίσεις που ανοίγουν το δρόμο για εισαγωγή διδάκτρων σε προπτυχιακά προγράμματα με πρόσχημα τους ξενόγλωσσους φοιτητές. Τα λεγόμενα μέτρα που τονώνουν την εξωστρέφεια των Πανεπιστημίων ήδη εφαρμόζονται και έχουν οδηγήσει στην υποβάθμιση του περιεχομένου, του προγράμματος και των όρων σπουδών για την πλειοψηφία των φοιτητών, γιατί τα ιδρύματα προσανατολίζονται για την οικονομική τους επιβίωση στην αγοραπωλησία τίτλων και προγραμμάτων σπουδών, στην αναζήτηση “φοιτητικού τουρισμού” μέσα και έξω από τη χώρα, βάζοντας, έτσι, σε δεύτερη και περιορισμένη μοίρα την ολόπλευρη μόρφωση με τους αντίστοιχους όρους σπουδών που οι φοιτητές δικαιούνται να έχουν.
Οι σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες της νεολαίας, μαθητών, φοιτητών είναι πολύ διαφορετικές από το σχολείο και το Πανεπιστήμιο που φτιάχνουν η μία μετά την άλλη οι κυβερνήσεις διαχρονικά. Τα δεκάδες προβλήματα και τα κενά που υπήρξαν με την πανδημία ανέδειξαν ακόμα μια φορά πως το σχολείο που αξίζει στους μαθητές δεν γίνεται να τους κοιτά στην τσέπη, να τους βάζει συνεχώς εμπόδια και να τους διακρίνει. Τα κενά που για μια ακόμα φορά βγήκαν στην επιφάνεια στη φοιτητική μέριμνα, στις υποδομές και το απαραίτητο προσωπικό επιβεβαιώνουν πως το σημερινό Πανεπιστήμιο βρίσκεται μακριά από τις ανάγκες και τις δυνατότητες που δημιουργεί η σύγχρονη εποχή.
Στους μαθητές αξίζει ένα σχολείο που να τους μορφώνει ολόπλευρα και να τους δίνει τη γνώση, άρα και τις δεξιότητες, που απαιτούνται σήμερα, όποιο επάγγελμα κι αν ακολουθήσουν στη ζωή τους. Να τους βοηθά να αποκτούν κριτική σκέψη, όρεξη για ανακάλυψη, δημιουργία. Στους φοιτητές αξίζει ένα Πανεπιστήμιο που θα μορφώνει ολόπλευρα και σε βάθος τους αυριανούς εργαζόμενους και επιστήμονες, γνώση που θα κατοχυρώνεται στο πτυχίο ως μοναδική προϋπόθεση για δουλειά, ώστε να μπορέσουν να συμβάλουν δημιουργικά στην ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνολογίας και της παραγωγικής διαδικασίας σε όφελος του λαού. Μαθητές και φοιτητές να έχουν τη δυνατότητα να έχουν ελεύθερο χρόνο και να τον αξιοποιούν ποιοτικά, με πρόσβαση στον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό. Αυτό το σχολείο και αυτό το Πανεπιστήμιο αξίζει στους νέους και αυτό θα κατακτήσουν με τον κοινό αγώνα με τους γονείς, εκπαιδευτικούς, με όλο το λαό. Αν υπολόγιζε η κυβέρνηση πως θα περάσει τέτοιο νομοσχέδιο χωρίς καμία αντίδραση, υπολόγιζε λάθος. Γιατί οι μαθητές και φοιτητές με τον αγώνα τους θα βάλουν σε “καραντίνα” τα σχέδια της κυβέρνησης ακόμα μια φορά.
Τομεακό Συμβούλιο Μεσσηνίας της ΚΝΕ
