Οι σπασμωδικές κινήσεις του πρωθυπουργού στην πανδημία προδίδουν πανικό.
Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ*
Στην Ελλάδα, από την αρχή της πανδημίας μέχρι σήμερα, έχει χαθεί μια πόλη 20.000 κατοίκων. Και, όμως, δεν υπάρχει ουσιαστική αντίδραση από τους πολίτες. Η ελληνική κοινωνία, σαν υπνωτισμένη, μοιάζει να συνήθισε τις καθημερινές ανακοινώσεις για νεκρούς και διασωληνωμένους. Η κυβέρνηση βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου και έχει χάσει από πολύ καιρό τον έλεγχο της κατάστασης. Χωρίς κανένα σχεδιασμό, ακόμη και τώρα, που υποτίθεται ότι έχει την εμπειρία, αφήνει στο έλεος της πανδημίας τη χώρα, με αποτέλεσμα η μετάλλαξη Όμικρον να εξαπλώνεται γρήγορα παντού με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Είναι, όχι μόνο να απορεί, αλλά να αγανακτεί κανείς με τον τρόπο που λειτούργησε ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση. Καλλιέργησαν κλίμα εφησυχασμού, όταν πολλές ευρωπαϊκές χώρες εγκαίρως έπαιρναν μέτρα για την αντιμετώπιση της νέας μετάλλαξης.
Διαβεβαίωναν ότι φέτος θα κάνουμε ρεβεγιόν με φίλους και συγγενείς, τη στιγμή που οι επιστήμονες προειδοποιούσαν για τη μεταδοτικότητα του ιού και για διπλασιασμό και τριπλασιασμό των κρουσμάτων. Και το αποκορύφωμα: τη Δευτέρα ανακοίνωσαν μέτρα τα οποία θα ίσχυαν από τις 3 Ιανουαρίου και δυο μέρες μετά, την Τετάρτη, αποφάσισαν ότι θα εφαρμοστούν από την επομένη. Με μια διαφοροποίηση – κοροϊδία για το ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς. Από αυτό και μόνο φαίνεται ο συντονισμός που έχει αυτή η κυβέρνηση.
Αποδεικνύεται η προχειρότητα, η ανικανότητα και η αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή σε κορυφαίο επίπεδο. Γι’ αυτό το φιάσκο, εντούτοις, κανείς δε δικαιούται να πει ότι δεν ήξερε και δεν άκουσε και, κυρίως, ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας.
Ο κ. Μητσοτάκης την ίδια στιγμή επέλεγε να κάνει τις διακοπές του στα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου και να περάσει ημέρες ανεμελιάς την ώρα που η Όμικρον καλπάζει. Για πολλοστή φορά δείχνει πως βρίσκεται εκτός πραγματικότητας. Τον απασχόλησε, άραγε, καθόλου το γεγονός ότι οι επιχειρηματίες έχουν κάνει τις αγορές και τον προγραμματισμό τους για το υπόλοιπο των εορτών και ειδικά για την παραμονή και την πρώτη ημέρα του χρόνου; Αναρωτήθηκε τι θα γίνουν όλα αυτά; Προβληματίστηκε στο ελάχιστο για την τεράστια ζημιά που θα υποστεί ό,τι συνδέεται με τον τουρισμό, την εστίαση και το εμπόριο; Προτίθεται, μήπως, να ανακοινώσει ουσιαστικά μέτρα στήριξης των πληττόμενων κλάδων; Θεωρεί ότι πράγματι, όπως άρχισαν να λένε τα κυβερνητικά φερέφωνα, έσωσαν την παρτίδα των Χριστουγέννων, αλλά δεν μπόρεσαν της Πρωτοχρονιάς; Αλήθεια, πόσο πιο προκλητικοί θα γίνουν, όταν η χριστουγεννιάτικη «ελευθερία» οδήγησε στοv διπλασιασμό των κρουσμάτων; Ουσιαστική απάντηση πάντως δεν αναμένεται, γιατί, βεβαίως, ούτε τώρα φταίει κάπου το αλάθητο Μαξίμου.
Μεγάλο σκεπτικισμό δημιουργεί, όμως, και η στάση και οι προτάσεις της επιτροπής των ειδικών. Πράγματι αιφνιδιάστηκε με τις 21.657 νέες μολύνσεις τρεις μέρες μετά τα Χριστούγεννα; Εισηγήθηκε τα μέτρα να ισχύσουν μετά τις 3 Ιανουαρίου ή αυτό ήταν καθαρά κυβερνητική απόφαση και η δική της πρόταση ήταν διαφορετική; Η επιτροπή οφείλει να κάνει ό,τι μέχρι σήμερα έχει αποφύγει: να βγει και να πει την καθαρή αλήθεια και να σταματήσει να γίνεται μέρος των κυβερνητικών παιχνιδιών. Θα πρέπει να καταλάβει ότι, όσο σιωπά και εκτίθεται, τόσο και οι πολίτες χάνουν την εμπιστοσύνη τους στον επιστημονικό της λόγο. Καταλαβαίνω, βεβαίως, ότι κάποια μέλη της εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία για να κάνουν πολιτική καριέρα, προβάρουν από τώρα το βουλευτικό κοστούμι και ονειρεύονται υπουργικές καρέκλες, ωστόσο η επιτροπή στη συντριπτική της πλειοψηφία αποτελείται από σοβαρούς επιστήμονες, οι οποίοι δεν είναι δυνατόν να «θυσιάζονται», για να μην υπάρχει πολιτικό κόστος για μια κυβέρνηση που, όσο περνά ο καιρός, πολλαπλασιάζεται η ανικανότητά της.
Συνοψίζοντας, οι σπασμωδικές κινήσεις του πρωθυπουργού προδίδουν πανικό. Αν το Μαξίμου είχε να αντιμετωπίσει μια ξαφνική και έκτακτη κατάσταση, θα υπήρχε δικαιολογία και άλλοθι για πιθανές αστοχίες. Στην περίπτωση όμως της πανδημίας αυτό δεν ισχύει.
Η συμπεριφορά των μεταλλάξεων ήταν αναμενόμενη. Ο κ. Μητσοτάκης είναι και πάλι υπόλογος ενώπιον των πολιτών. Ο ελληνικός λαός τον εξέλεξε για να κυβερνήσει τη χώρα και να εγγυηθεί τη ζωή, την πρόοδο και την ευημερία των κατοίκων αυτού του τόπου και όχι για να τα αφήσει στην τύχη, ρισκάροντάς τα όλα σε μια ζαριά, σαν τους κουμαρτζήδες στις χαρτοπαικτικές λέσχες.
* Ο Γιάννης Ανδρουλιδάκης είναι εκπαιδευτικός στο 1ο Γυμνάσιο Καλαμάτας
