Τιμάμε την 8η Μάρτη, που είναι μέρα αφιερωμένη στους αγώνες των γυναικών για τα δικαίωματά τους στην εργασία, για την ισότιμη θέση τους στην κοινωνία, για τη χειραφέτησή τους.
Σήμερα, παρά τις δυνατότητες που ανοίγονται για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών μέσω της τεράστιας ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνικής, η λαϊκή οικογένεια και ειδικά οι γυναίκες αντιμετωπίζουν εντονότερα:
- Το φάσμα της ανεργίας, την υποαπασχόληση, την ελαστική εργασία, τις ατομικές συμβάσεις και τους μισθούς πείνας, που εφαρμόζονται με πρόσχημα τη «συμφιλίωση επαγγελματικής και προσωπικής-οικογενειακής ζωής»
- Την άνοδο των ορίων ηλικίας για τις γυναίκες στο όνομα της «εξίσωσης δικαιωμάτων ανδρών-γυναικών» (πάντα προς τα κάτω!),
- Την ένταση της εκμετάλλευσης και την επιβάρυνση των συνθηκών στην οικογένεια και το σπίτι με την εισαγωγή της τηλεργασίας και την ασάφεια μεταξύ εργάσιμου και ελεύθερου χρόνου,
- Τα προβλήματα με τις μικρές άδειες μητρότητας και το φόβο της μη επαναπρόσληψης για εργαζόμενες μητέρες σε καθεστώς σύμβασης ορισμένου χρόνου,
- Τις ελλείψεις και την εμπορευματοποίηση της υγείας, την απουσία ουσιαστικών μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας, στα μέσα μεταφοράς ειδικά μπροστά και στην πανδημία,
- Την έλλειψη θέσεων σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς, τη μη εξασφάλιση σχολικών γευμάτων, την απουσία καθολικής και δωρεάν κάλυψης των ιατροφαρμακευτικών αναγκών των παιδιών,
- Τους ταξικούς φραγμούς που εντείνει η εμπορευματοποίηση της Παιδείας.
Και φυσικά δεν ξεχνάμε:
- Τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν ιδίως σήμερα οι γυναίκες πρόσφυγες και οι οικογένειές τους, θύματα των πολέμων, όπως και οι γυναίκες μετανάστριες,
- Τους εκβιασμούς και τη σεξουαλική βία που βιώνουν κυρίως γυναίκες στους χώρους εργασίας, πολλές φορές με την απειλή της απόλυσης, συμπληρώνοντας έτσι το παζλ της εργοδοτικής βίας,
- Τους διάφορους αναχρονισμούς που επιβιώνουν ως αντιλήψεις μέσα στην κοινωνία γύρω από ζητήματα σχέσεων των δύο φύλων, αλλά και τις ώριμες αλλαγές που δεν προχωρούν ακόμα και στο αστικό Οικογενειακό Δίκαιο.
Οι αγώνες απέναντι σε όλα αυτά τα προβλήματα θέλουν σήμερα περισσότερο από ποτέ τη γυναίκα αγωνίστρια στο προσκήνιο! Να οργανωθεί στο σωματείο! Να είναι μπροστάρισσα στη μάχη ενάντια στις πολιτικές που μόνο στόχο έχουν να υπηρετήσουν το συμφέρον και το κέρδος του κεφαλαίου! Γιατί στη βάση αυτών των πολιτικών αναπαράγονται παλιές και νέες μορφές πρόσθετης καταπίεσης και εκμετάλλευσης του γυναικείου φύλου!
Τιμάμε λοιπόν την 8η Μάρτη, μένοντας στο δρόμο του αγώνα που χάραξαν η Κλάρα Τσέτκιν, η Αλεξάνδρα Κολοντάι, η Ηλέκτρα Αποστόλου, και χιλιάδες ακόμα αγωνίστριες σε εργοστάσια, και χωράφια, στο μέτωπο κατά του φασιστικού άξονα, υπερασπιζόμενες τα δικαιώματα, τις ανάγκες και την ελευθερία όλων! Στο δρόμο για μια κοινωνία που θα είναι πραγματική η ισοτιμία ανδρών γυναικών και ο οποίος προϋποθέτει σύγκρουση και ρήξη με την πολιτική των μονοπωλίων, σύγκρουση και ρήξη μετους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών!
Για τη “Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία” (ΠΑΜΕ)
Μερτίκας Παναγιώτης, Γραμματέας του Ν.Τ. Μεσσηνίας της ΑΔΕΔΥ
Παπαδόπουλος Θεόφιλος, Μέλος του Ν.Τ. Μεσσηνίας της ΑΔΕΔΥ
