ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ
Του ΣΤΑΜΑΤΗ ΜΠΕΧΡΑΚΗ*
Την Κυριακή 25 Μαρτίου με τη θερινή ώρα γυρίσαμε τα ρολόγια μας μία ώρα μπροστά. Το ΣτΕ με την απόφαση της Ολομέλειας για τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών κάνει προσπάθεια να γυρίσει το χρόνο δυο δεκαετίες πίσω.
Κάθε πολίτης σέβεται τις δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες ωστόσο και αυτές κρίνονται ως προς τα αποτελέσματά τους και ως προς το σκεπτικό τους. Προφανώς και οι αποφάσεις αυτές παίρνονται με μια διαδικασία. Η μειοψηφία των δικαστών του ΣτΕ τάχθηκε υπέρ της συνταγματικότητας της απόφασης του Ν. Φίλη και επισημαίνει ότι «το Σύνταγμα και οι διεθνείς συμβάσεις ουδόλως υποχρεώνουν τον νομοθέτη να προσδώσει στο μάθημα των Θρησκευτικών ομολογιακό ή κατηχητικό χαρακτήρα», γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε όχι με «ανάπτυξη» θρησκευτικής συνείδησης, αλλά με «επιβολή» θρησκευτικής συνείδησης συγκεκριμένου περιεχομένου.
Αυτό όμως, σύμφωνα με τους μειοψηφούντες δικαστές, αντίκειται στις αρχές της θρησκευτικής ουδετερότητας και της πολυφωνίας που διέπουν την παροχή της εκπαίδευσης από το κράτος και θέτει σε κίνδυνο το δικαίωμα του μαθητή να επιλέξει και να διαμορφώσει κριτικά ουσιώδες στοιχείο της προσωπικότητάς του και της αντίληψής του για τον κόσμο και τον άνθρωπο.
Επίσης, η μειοψηφία αναφέρει ότι η απόφαση του Νίκου Φίλη «υπηρετεί τους σκοπούς της παροχής από το κράτος θρησκευτικής εκπαίδευσης πολυφωνικής και αξιολογικά ουδέτερης, παρουσιάζει επαρκώς τη διδασκαλία της Ορθοδοξίας, όπως προβλέπει το Σύνταγμα και οι διατάξεις των διεθνών συμβάσεων».
«Η απόφαση του ΣτΕ για τη διδασκαλία των θρησκευτικών είναι ένα άλμα προς τα πίσω», σχολίασε το Ποτάμι προσθέτοντας ότι «αποφάσεις τέτοιου χαρακτήρα παραπέμπουν σε ερμηνείες της δεκαετίας του ’50, σύμφωνα με τις οποίες η διδασκαλία των θρησκευτικών πρέπει να έχει κατηχητικό χαρακτήρα. Κάποιοι θέλουν, αντί η Ελλάδα να κάνει βήματα προόδου, να γυρίζει στο πιο συντηρητικό παρελθόν».
Πρέπει να επισημανθεί ,εν κατακλείδι, ότι η συγκεκριμένη απόφαση πηγαίνει την εκπαίδευση και την κοινωνία δυο τουλάχιστον δεκαετίες πίσω, καθώς ταυτίζεται και συντάσσεται με απόψεις ακραίων και σκοταδιστικών θεολογικών κύκλων.
Η εκπαιδευτική κοινότητα οφείλει να βγει μπροστά. Να απαγκιστρωθεί από τη συντηρητική γραμμή του κυβερνητικού ετεροκαθορισμού.
Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι αυτοί οι ουδέτεροι τεχνοκράτες που ξέρουν να διδάσκουν μόνο το αντικείμενο τους και που φοβούνται μην επηρεάσουν τους μαθητές τους. Μέσα στην αποστολή τους είναι και το καθήκον να αγωνιστούν για το έργο της ανανέωσης, του πλουραλισμού και του εκδημοκρατισμού των προγραμμάτων σπουδών και των διδακτικών υλικών όλων των βαθμίδων. Πολύ περισσότερο όπου στο συγκεκριμένο θέμα η νέα διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών ήδη έχει ενσωματωθεί πλήρως και έχει γίνει απολύτως αποδεκτή από εκπαιδευτικούς και μαθητές γιατί αποτελούσε ώριμο αίτημα της ελληνικής κοινωνίας. Η αποστολή των εκπαιδευτικών προφανώς δεν είναι να αναπαράγουν το κατεστημένο αλλά να αφυπνίζουν συνειδήσεις. Η εκπαιδευτική κοινότητα οφείλει να βγει μπροστά. Να απαγκιστρωθεί από τη συντηρητική γραμμή του κυβερνητικού ετεροκαθορισμού.
* Δημοτικός Σύμβουλος Καλαμάτας, Μέλος του ΔΣ της ΠΕΔ Πελοποννήσου
