ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑ στην «ΚΟΛΑΣΗ» του ΔΑΝΤΗ
Γράφει ο Γιώργος Δημητρούλιας
Εκδότης «το Αντίδοτο»,
τ. δημοτικός σύμβουλος Καλαμάτας.
«Είμαι η Τζόρτζια! Είμαι μια γυναίκα! Είμαι μάνα! Είμαι Ιταλίδα! Είμαι Χριστιανή! Και δεν μπορείς να μου το πάρεις αυτό», «Δεν υπάρχει καμία πιθανή διαμεσολάβηση. Ναι στη φυσική οικογένεια. Όχι στο λόμπι ΛΟΑΤΚΙ. Όχι στη βία του Ισλάμ, ναι στα ασφαλέστερα σύνορα, όχι στη μαζική μετανάστευση, ναι στη δουλειά για τον λαό μας και όχι στην μεγάλη διεθνή χρηματοδότηση», «Κάθε άνθρωπος, ο καθένας από εμάς έχει έναν μοναδικό γενετικό κώδικα που είναι ανεπανάληπτος. Και αυτό είναι ιερό. Θα το υπερασπιστούμε. Θα υπερασπιστούμε τον Θεό, την Πατρίδα και την οικογένεια», «Να πούμε ‘όχι’ στην είσοδο της Τουρκίας στην Ευρώπη μια για πάντα». Αυτές είναι ορισμένες δηλώσεις της νέας πρωθυπουργού της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι που ηγείται του ‘μετα – φασιστικού’ κόμματος «Αδελφοί της Ιταλίας» που συνεργάζεται με την ‘πρωτο – φασιστική’ οργάνωση Casa Pound και την ‘ρατσιστική’ Λέγκα του Σαλβίνι, που ξεκίνησε την πολιτική της καριέρα από την νεολαία του ‘νέο – φασιστικού’ κόμματος MSI, αν και η ίδια συστήνεται κεντροδεξιά συντηρητική. Γεγονός όμως είναι ότι τώρα είναι σε θέση να δημιουργήσει ρήγματα στην κυρίαρχη φιλελεύθερη οικονομική και πολιτική κουλτούρα της ΕΕ των Βρυξελλών.
Τον Απρίλιο του 2021 σε εκδήλωση σχετικά με την Τουρκία η Μελόνι κάλεσε την Ευρώπη να ‘ξυπνήσει’ και δήλωσε: «Οι Αδελφοί της Ιταλίας πιστεύουν ότι η Τουρκία δεν είναι μέρος της Ευρώπης όπως την αντιλαμβανόμεθα από την άποψη της ιστορίας, της γεωγραφίας και του πολιτισμού». Θέλει μια Ευρώπη περισσότερο πολιτική και όχι γραφειοκρατική, όπως η ΕΕ των Βρυξελλών. Αναφέρεται «στην Ευρώπη των Εθνών και των Πατριωτών» όπου το Εθνικό Δίκαιο θα υπερισχύει του Ευρωπαϊκού. Σε αυτό το πλαίσιο, της σύγκρουσης ενός Ευρωπαϊκού Εθνικού κράτους με μια πολυφυλετική Ευρασιατική Αυτοκρατορία, έγραψε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης «Ξέρετε ότι μπορείτε να βασιστείτε στην ειλικρινή μας στήριξη υπέρ του αγώνος του ουκρανικού λαού για την ελευθερία. Κρατήστε γερά και μην χάνεται την πίστη σας». Αλλά και ο Ματτέο Σαλβίνι, που αρχικώς είχε κατακρίνει τις δυτικές κυρώσεις εναντίον της Μόσχας, φαίνεται ότι έχει κάνει στροφή 180 μοιρών. Σε δηλώσεις του στο πρακτορείο Bloomberg πριν από περίπου 10 ημέρες είχε επισημάνει: «Η άποψή μου για τον Πούτιν άλλαξε ειλικρινώς κατά την διάρκεια του πολέμου. Όταν κάποιος εισβάλλει, βομβαρδίζει, στέλνει τανκς σε μια άλλη χώρα, αλλάζουν τα πάντα».
Αναγνωρίζοντας ότι το κλειδί για την επιτυχία των δύο μεγάλων πολιτικών οικογενειών της Ευρώπης, των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών, ήταν η καλά ανεπτυγμένη πολιτική και ηθική τους κουλτούρα, οι «Αδελφοί της Ιταλίας» επιδιώκουν να θέσουν παρόμοια θεμέλια για την κίνησή τους, επιτρέποντας της έτσι να κερδίσει και να διατηρήσει δύναμη στο μέλλον.
Σε ποιους πυλώνες θα στέκεται το νέο πνευματικό οικοδόμημα των «Αδελφών της Ιταλίας»;
Ο καθηγητής της φιλοσοφίας Ιωάννης Θεοδωρακόπουλος γράφει: «Ένας μεγάλος χριστιανός φιλόσοφος ανοίγει τον λατινικό μεσαίωνα κι ένας μεγάλος χριστιανός ποιητής τον κλείνει. Χίλια περίπου χρόνια χωρίζουν τον Αυγουστίνο από τον Δάντη. Η χιλιετία αυτή έχει χαρακτηριστεί ως η νεανική ηλικία των ρομανικών και γερμανικών λαών. Παιδαγωγός των λαών αυτών υπήρξε η λατινική εκκλησία, όργανον γενικά της παιδείας των ήταν η λατινική γλώσσα. Τρεις είναι οι παράγοντες, οι οποίοι συνήργησαν για να αναπτυχθεί και να διαμορφωθεί ο μεσαιωνικός πολιτισμός της Δύσεως: η ελληνορωμαϊκή παράδοσις, η χριστιανική ιδέα και το καινούργιο αίμα των ρομανικών και γερμανικών λαών, οι οποίοι κατέλυσαν το δυτικό ρωμαϊκό κράτος και εκληρονόμησαν τα ερείπιά του. Από τα τρία αυτά στοιχεία προέκυψε ο θεοκρατικός πολιτισμός της Δύσεως με τους δύο εκπροσώπους του, τον αυτοκράτορα και τον πάπα, το Imperium και το Sacerdotium. Ο πολιτισμός αυτός υπήρξε υπερεθνικός και καθολικός. Όχι μόνον η Εκκλησία και η Αυτοκρατορία, αλλά και η γλώσσα, η επιστήμη, η τέχνη και η φιλολογία ήσαν υπερεθνικά. Έτσι εδημιουργήθηκε η πνευματική κοινότης και ενότης της Δύσεως, η οποία αποτελεί φαινόμενο ιδιότυπο, αυτοδύναμο και ανεξάρτητο από το Βυζάντιον».
Στην αναβίωση της Λατινικής Παράδοσης που δημιούργησε ένα μεγάλο μέρος του Δυτικού Πολιτισμού θα στηριχθεί το πνευματικό οικοδόμημα των «Αδελφών της Ιταλίας» από την οποία παρουσιάζουμε ένα μικρό τμήμα.
Ο Δάντης ονόμασε αρχικά το έργο Κωμωδία, όμως μετονομάστηκε σε Θεία Κωμωδία όταν το αποκάλεσε με αυτό τον τρόπο ο Βοκάκιος. Το θέμα του έργου είναι το φανταστικό ταξίδι του συγγραφέα στο βασίλειο των νεκρών, με οδηγό τον επικό ποιητή Βιργίλιο και τη Βεατρίκη. Η ιδέα ενός ταξιδιού στον Άδη και στον Παράδεισο είχε ασφαλώς προηγηθεί στην αρχαιότητα, τόσο στον Όμηρο με τον Οδυσσέα όσο και στον Βιργίλιο με τον Αινεία. Το έργο χωρίζεται σε τρία μέρη: Κόλαση, Καθαρτήριο και Παράδεισος. Κάθε μέρος περιλαμβάνει 33 ωδές και μία εισαγωγική. Το έργο αντικατοπτρίζει μεταξύ άλλων πολλές αντιλήψεις της μεσαιωνικής φιλοσοφίας.
Στην Κόλαση ο Δάντης καυτηριάζει όλους τους εγκληματίες και τους πολιτικούς του αντιπάλους εμφανίζοντας τους να βασανίζονται με φρικτό τρόπο και στο 26ο άσμα της Κόλασης ο Δάντης συναντά τον Οδυσσέα υιοθετώντας την ρωμαϊκή Παράδοση σύμφωνα με την οποία ο Οδυσσέας δεν επέστρεψε στην Ιθάκη, αλλά περιπλανήθηκε στην Μεσόγειο, πέρασε τις Ηράκλειες Στήλες και χάθηκε στον Ατλαντικό Ωκεανό.
(Όλες οι σημειώσεις είναι του υπογράφοντος το άρθρο).
«…Βαριοί ήμασταν κι εγώ κι οι φίλοι, γέροι,
φτάνοντας στον πορθμό εκείνο όπου
ο Ηρακλής τα σύνορα του ανθρώπου
όρισε: να μην πάει πάρα πέρα.
Προς τα δεξιά μου άφηνα την Σεβίλλη
κι αριστερά η Σέττα μ’ είχε αφήσει».
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εδώ βλέπουμε τα Ελληνικά θεμέλια του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος).
«Αδέλφια» είπα «που μ’ εκατό χιλιάδες
κινδύνους φτάσατε ως τη δύση σώοι,
στο ελάχιστο που πια μας απομένει
ξενύχτι της ζωής και των αισθήσεων,
μην αρνηθείτε με οδηγό τον ήλιο,
την εμπειρία μιας γης χωρίς ανθρώπους.
Σκεφτείτε από ποιο σπέρμα έχετε πάρει
ζωή, όχι ενός κτήνους μα του όντος
που αναζητά και αρετή και γνώση».
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το πνεύμα της περιπέτειας και της αναζήτησης που ώθησε τον Ευρωπαίο να επιβληθεί παγκόσμια).
Μ’ αυτά τα λίγα λόγια τόσο ανάψαν
για το ταξίδι οι σύντροφοι, που θα ‘ταν
δύσκολο έργο να τους συγκρατήσω.
Στον Απηλιώτη στρέψαμε την πρύμνη,
τρελά, λες, τα κουπιά μας φτερουγίσαν
και πλέαμε όλο προς τ΄ αριστερά μας.
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Απηλιώτης σημαίνει στα αρχαία η πορεία προς τον ήλιο, προς μια καινούρια κατάσταση πέρα της υπαρχούσης και επίσης ο ανατολικός άνεμος που σε σπρώχνει δυτικά).
Η νύχτα άπλωνε τ’ άστρα του άλλου πόλου,
ενώ ο δικός μας τόσο είχε γείρει,
που η άπλα του νερού τον είχε κρύψει.
Πέντε φορές του φεγγαριού η όψη
γέμισε φως και έσβησε άλλες πέντε
στης τόλμης μας τον ωκεάνιο δρόμο,
όταν βουνό μουντόχρωμο στο βάθος
ορθώθηκε θεόρατο σε ύψος,
που άλλο ποτέ δεν είχα δει όμοιό του.
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η ανακάλυψη μιας νέας Ηπείρου της Αμερικάνικης, η νέα κατάσταση της Δύσης).
Μα γρήγορα η χαρά γυρνά σε θρήνο,
καθώς η νέα γη γεννάει τυφώνα,
που άγρια του καραβιού δέρνει την πλώρη.
Τρεις στρόβιλοι χτυπούν νερά και πλοίο,
στον τέταρτο πετιέται η πρύμνη επάνω,
βουλιάζει η πλώρη – όπως το θέλει Εκείνος –
και μας κλειδώνει η θάλασσα εντός της».
(ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η νέα γη, η Αμερική, γεννά τρεις καταστροφές, λαθρομετανάστευση, πολιτική ορθότητα, ατομικισμό και στο τέλος την Παγκοσμιοποίηση που θα καταστρέψει όλο τον πλανήτη).
